Daha önceki bölümler de babam kelimesini kullanmadan babamı ona olan duygularımı anlatmaya çalıştım. Ne kadar becerebildim bilmiyorum. Belki de cesaret edemedim yazmaya.
O gün baba seni kaybettiğim gün. Hayatımın en kötü günü. Rabbim bi daha göstermesin. Bi anda oldu herşey. Anlayamadım nasıl oldu . Sen hastaneye gitmistin. Durumun o kadar kötü değildi . Arabaya kendin binmistin. Nerden bilebilirdim ertesi gün öldüğün haberinin geleceğini. Bilseydim gelmez miydim arkandan.
İçimde kocaman boşluk. Bi yara var bende baba. Seni her düşündüğüm de sızlıyor. Galiba ömrüm boyunca geçmeyecek. Hani kız evlatların da babanın yeri ayrıdır ya. Bende de öyle işte. Hep senin eksikliğini hissedicem. Sana ihtiyacım olduğu her an kafamı çeviricem ama seni göremiycem. Yaşım kaç olursa olsun. Altmış yaşına da gelsem ben seni hep özlüyor olacağım. Bu değişmeyecek.Ailenin yeri gerçekten ayrı. Rabbim kardeşlerime anneme uzun ömürler versin.
Duyguların en berbadı sevdiğin birini kaybetmek ve ihtiyacın olduğunda onu yanında bulamamak. Zor geliyo bana. Yokluğun çok zor geliyor. Bazen seni her zamankinden daha çok özlüyorum. Garip şey şu yokluğun! Canımı çok yakıyor.
Sinsi bir ok gibi sensizlik. Kalbime saplanan ama kanatmayan. Acı veren ama öldürmeyen. Her gün ince ince birşeyler sızlıyor yüreğimde. Benden her gün birşeyler götürüyor. İsyan değil benimkisi. Sadece öyle işte.....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SEN YOKSUN
NonfiksiSEN YOKSUN ama her an benimlesin merak etme. Benim bu satırlarım sadece BABAMA olan özlemim. Herkes anlamasa da olur. Kapak tasarımı @Woodleyyy
