SEN YOKSUN

KALDI ÇOÇUKLUĞUM SENDE

Babamm. Beni karşızlık seven, sevgisinden şüphe etmediğim tek adam. Öyle bi yerdesin ki şimdi hem çok yakın hem çok uzak. Bi gün ben sana gelebilirim ama sen bana gelemezsin. Gel desem gelmezsin.

Bilsen yokluğun ne derin bi yara açtı bende. Şimdi mutluluk, huzur,sevinç, umut o kadar uzaklarki benden; artık hiçbir beklentim yok sanırım şu hayattan. Yine ağlamaktır bize düşen, gidenlerin ardından...

Göremiyorum bu yolun sonunu. Korkarım yıllarca sürecek içimdeki bu acı. Kaldı çoçukluğum sende. En güzel umutlarım,hayallerim... Hepside sende kaldı. Çünkü sensiz de bi işe yaramazlardı. Neye atsam elimi hep elimde kaldı. Mutluluk mu? Mutlu olmaya çalışmıyorum. Dedim ya hayal kurmuyorum artık. Oda bi hayal yada hayal gibi bişey işte.

Gel istiyorum gel. Bi günlüğüne olmadı bi sattliğine oda olmadi bir dakikalığına gel istiyorum. Sanki gelsen bi sarılsam sana geçecek bütün acılarım. Kokunu çeksem içime. Sanki o zaman başlıycam nefes almaya. Hiç olmasa bi telefon kadar uzağımda olsan sesini duysam. Sesinde güven huzur bulsam. Yokluğuna alışamıyorum olmuyor geçmiyor bitmiyor....

Öyle çok özledim ki seni.. Zamansız gittin hiç aklımda yokken. Gerçi ölüm öyledir. Zamansızdır. Ansızin geliverir. Hiç aklında yokken gelip en sevdiklerimizi alıverir. Kaldı be.. hersey yarım kaldı. Sanki dokunduğum herkes gidiyo. Galiba kaybetmekten korktuğum için..

Herşey biterde sevgi bitmez. Ömür biter sevgi bitmez. Senin sevgin bitmez bitemez. Belki diyorum sandığım kadar uzun sürmez sana kavuşmam. Tabi kavuşursak eğer.. bakmışşın bende ansızın gelmisim yanına. Sarılabiliyor muyum acaba sana orda?

Bazen boğuluyorum yokluğunda. Sonra sabır diyorum biraz daha sabır. Herşeyin bi sırası var sabır.. varlığın öyle büyük bi nimetmiş ki.. anlatamam. Kolum kanadım kırıldı dedikleri buymuş galiba. Hissettim...

Herşey bitecek belki ama geçmiycek...