Sun pencereyi açtığında karşı apartmandaki Jungkook'a baktı. Cebinde çalan telefonu açtığında karşı taraftan nefes sesleri duyuldu.
''Buradan bile güzel gözüküyorsun bunu söylemiş miydim?''
Sun kıkırdadığın da Jungkook bir süre durdu.
''Annem aradı bugün''
dediğinde Jungkook, Sun konuşamadı. Yıllar sonra araması garipti.
''Yaşıyormuş Sun,yıllar sonra bir ailem olduğunu öğrendim''
Sun hissedebiliyordu sesinin titrediğini.
''Beni hala sevdiğini söyledi.''
''İlk baş mutlu oldum''
''Daha sonra arama sebebini öğrendim''
Jungkook derin nefes aldığında burukça gülümsedi.
''Babam gittikçe hastalanıyormuş.''
''Şirketin başına geçmemi söylüyor''
Sun'un gözleri gittikçe dolarken sadece onu dinledi.
''Biliyorsun şirketleri yurtdışında''
''Düşündüm seni görememe olasılığını''
'' Sonsuza dek''
dediğinde ikisi de tutamadı gözyaşlarını, Sun eli ile ağzını kapattı.
''Gidecek misin?''
dediğinde , karşı taraftan ses gelmedi. Ağladığını kesik kesik nefes almasından hissedebiliyordu.
''Bunu yaparsam sana haksızlık etmiş olacağım biliyorum.''
''Peki ya abin?'' dedi Sun bir umutla.
'' Ölmüş.''
Sun duydukları karşısında şoka uğradı. Jungkook son günlerde zor dönemler geçiriyordu bunu fark edememişti.Jungkook abisini çok severdi. Hep birbirlerini korurlar hiç kavga dahi etmezlerdi.Daha sonra kısık sesiyle duyduğu sözlerle gülümsedi.
''Seni''
''Kaybetmek istemiyorum''
*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
