Gördüklerim karşısında şoka uğramışken elimdeki kabın yavaş yavaş yere düştüğünü hissedebiliyorum.Fakat kılımı bile kıpırdatamıyordum.Beynim işlevini yitirmiş gibi hissediyordum.Uzun zaman sonra onun gülümsemesini (ve kendisini görmek) kötü hissetmeme sebep olmuştu. Yanındaki arkadaşını kenara çektiğinde bana doğru yanaştı.Yaşlar yanaklarımda yol yaparken sadece ona bakıyordum.Gözyaşlarımı silmeye kalkıştığında geriye doğru iteledim.
''Özür dilerim Sun''
Zar zor nefes alabiliyordum.Kendisi beni terk etmiş sonrada geri dönmüş hiç acı çekmemişim gibi sadece özür diliyordu.Apartmandan hızlıca çıkmaya başladığımda arkamdan geldiğini hissedebiliyordum.Onu görmek içimdeki hislerin tekrardan ortaya çıkmasına sebep olmuştu. Onu unutamamıştım biliyordum fakat bir gün geri döndüğümde ona nefretle bakacağıma söz vermiştim kendime.Kolumda hissettiğim baskıyla bedenimi kendine çevirdi.
''Sun seni özledim.''
Kollarımda duran ellerini geriye ittiğimde aramızda uzun bir mesafe bıraktım.
''Bu beni artık ilgilendirmiyor.''
''Uzun zaman önce bu hisleri unuttum.''
Dediklerim karşısında kafasını yere eğerken kendimi berbat hissediyordum.Onu kırmak hala bana acı vericiydi.Kafasını kaldırdığında bedenimi kollarının arasına aldı.Ne kadar iteleme çalışsam o kadar sıkı sarıyordu kollarını.
''Beni her gece ağlattığın için''
''Hayatımı mahvettiğin için''
''Senden nefret ediyorum!''
Kesik kesik nefes almasından ağladığını hissedebiliyordum. Kollarını serbest bıraktığında gözlerimin içine pür dikkat bakıyordu.
''Üzgünüm''
Avuç içlerime saçlarımı alıp çekiştirmeye başladığımda bir yandan da derin nefesler almaya çalışıyordum. Bulunduğumuz ortama Jongin girdiğinde bakışlarımız ona döndü.Şaşkınca Jungkook'a bakıyordu.Yanına beni çektiğinde kollarının altına aldı beni.Ona baktığımda ise ellerini yumruk yapıp sıkıyordu.
''Neden geri döndün?'' diye soru yönelttiğinde Jongin, Jungkook bana bakıyordu.
''Bu seni ilgilendirmez.''
Jongin ortama kahkahasını bıraktığında konuşmaya devam etti.
''Sen gittiğinden beridir''
''Artık Sun'un işleri beni ilgilendiriyor.''
Jongin'in kollarının altından çıktığımda son kez ona baktım.
''Jongin.''
''Annem kahvaltıyı hazırlamıştır ''
''Bizi bekliyor.''
Jongin onayladığında eve doğru yürümeye başladık.Onu çok çabuk affetmeyecektim.Umarım bu içimdeki hislerle başa çıkabilirdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
