Gözümü açtığımda sabahtan beridir durmayan kapı ziline binlerce kez lanet okudum.Kim sabahın köründe durmaksızın zile basardı ki?Yataktan kalkmamla birkaç kez gözlerimi ovuşturdum.Çalan kapıyı açtığımda gördüklerimle olduğum yere sabitlendim.Jungkook neden yanıma gelmişti ki?Kapıyı kapatacağım sırada ayağı ile durdurmuş açmaya zorlamıştı.
''Neden geliyorsun!''
Jungkook biraz daha ittiğinde kapı tamamen açılmış gözlerini benimkilerle buluşturmuştu.
''Çünkü beni dinlemeni istiyorum.''
Ondan birkaç adım daha geriye gittiğimde o bana dahada çok yakınlaşıyordu.Amacı neydi bilmiyordum fakat bu işin sonu kötüye gideceği belliydi.Annem'in bu günlerde muhtemelen işe gittiğini biliyordu.
''Dinlesem ne değişecek ki?''
Jungkook gülümsemiş odamın kapısı ve kendi arasında sıkıştırmıştı.Bu kadar yakın olmamız yüzümü kıpkırmızı yaparken bir yandan da işleri berbat etmemek için elimden geldiğince çabalamaya çalışıyordum.
''Tekrardan biz olabiliriz Sun''
Bu dediğine kahkaha attığımda kaşlarını kaldırıp bir süre bana baktı.Parmak uçlarıyla yüzümde yollar çizmeye başladığında titriyordum. Ellerini ittiğimde kollarından kurtulmaya çalışıyordum fakat pekte başarılı olduğum söylenemezdi.Sırıtıp yüzüme baktığında konuşmaya başladı.
''Beni hala seviyorsun.''
''Hemde ilk günkü gibi''
Bu sefer sırıtan taraf ben olduğumda onun tersine doğru konuşmaya çalıştım.
''Nasıl bu kadar emin olabiliyorsun?''
Yüzünü yüzümle biraz daha yaklaştırdığında gülümsedi.Vücuduma yayılan heyecanı durdurmaya çalışıyordum.Bana bu kadar yakınken ne yapabilirdim ki?
''Kızarmış yüzün ve hızlı atan kalbin seni ele veriyor''
O kadar çok belli ediyor muydum?Ellerim ile yüzümü kapadığımda ona bakmamaya özen gösteriyordum.Daha sonra benden uzaklaştığında derin nefes verdim.
''Buna sevindim.''
''Neye?''
''Jongin'den hoşlanmıyor oluşuna'' dediğinde üstündeki hırkasını çıkarıp koltuğa doğru fırlattı.Amacını anlamıyordum.O çok değişmiş miydi?Yoksa bana mı öyle geliyordu bilmiyordum.
''Git buradan''
''Bir öpücük karşısında neden olmasın?'' dediğinde yüzüne koyduğu o sırıtmadan nefret ediyordum.Kapıya doğru itmeye başladığımda dudağını büzmüş tekrardan konuşmaya başlamıştı.
''Peki anlaşalım sarılmakta olur?''
''Pislik!''
''Çık git buradan'' dediğimde üstüne hırkasını geçirmiş yanıma gelmişti.
''Öyleyse karşı taraf yapmaya utanıyorsa''
''Ben yaparım'' dediğinde dudaklarımda hissettiğim baskıyla gözlerimi kocaman açtım.Midemdeki kelebekler tekrardan uçmaya başladığında hiçbir şey düşünemiyordum.Sadece tek hissettiğim dudaklarımda hissettiğim o dudaklardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
