hoodie - bws.

vijftien.

'Ik ben echt verschrikkelijk in dit spel!' riep ik, enigszins overdreven, toen ik het één na laatste bekertje Bacardi Cola opdronk. Het team van James en Connor had er nog drie staan. Dit was al het derde potje, en ook het derde dat ik en Brad verloren.

Brad lachte, en gooide het balletje naar de bekertjes van James en Connor. 'Ik ben al lang blij dat het geen bier is.' Zei ik. 'Brad, ze houd niet van bier. Dump haar.' Zei Connor, terwijl hij het balletje in ons laatste bekertje mikte.

Ik gaf Bradley een dubbele high five. 'Eigenlijk zijn er geen verliezers in dit spel. Zij hebben misschien "gewonnen" maar wij hebben de alcohol gedronken.' 'Wat ben je toch slim.' Brad lachte naar me en pakte het laatste bekertje, dat hij in één keer achterover sloeg.

Ik was al aardig aangeschoten, waardoor mijn onzekerheden in één klap verdwenen waren. 'Kom.' Brad pakte mijn hand, en we volgden de rest naar twee banken die tegenover elkaar stonden. Brad trok me naast zich op de bank, en sloeg zijn arm om me heen. Hij rook lekker.

'Het is tien voor twaalf.' Deelde Tristan mee, die zich op de bank tegenover ons liet vallen. Iedereen knikte. 'Wacht, ik moet mijn moeder bellen!' riep ik, en ik haalde mijn telefoon uit mijn zak.

Terwijl de telefoon overging wankelde ik de trap op, naar "mijn" slaapkamer. 'Mae?' Mijn moeder's stem klonk paniekerig. 'Waarom bel je? Is er iets aan hand?' 'Hallo allerliefste moeder, ik wil je even een gelukkig nieuw jaar wensen.'

Ondertussen was ik op de rand van mijn bed gaan zitten. 'Je weet toch dat ik heel veel van je hou? En ook van pap en Sylvester? Nee, niet van Sylvester, die is irritant.' 'Nou, bedankt, lieverd. Je weet wel dat het een uur te laat is, he? Het is tien voor één.'

Shit, tijdsverschil. 'Eh, ja natuurlijk. Maar mijn telefoon was uitgevallen. Doeg.' Zonder nog iets te zeggen hing ik op en ging ik terug naar beneden.

Toen ik aankwam bij de banken waar de rest zat, zag ik dat mijn plek was ingepikt door iemand anders.

Een meisje, met lang, bruin haar, zat op de het plekje naast Bradley, en ze had haar hand, met extreem lange nagels op zijn knie gelegd. Ze lachte om iets dat hij zei.

Ik wist niet wie ze was, maar ik mocht haar nu al niet. Haar blik dwaalde mijn kant op en ze keek me recht aan. Haar volle lippen vormden een 'O'.

Ik toverde mijn beste "Ik stond net echt niet te bedenken dat ik je tien meter lange nagels af wilde knippen op een plek waar het net wél pijn doet"-glimlach op mijn gezicht, en liep de laatste paar stappen naar de bank.

'Hey, daar ben je weer.' Brad keek me, alweer, aan met een hele grote glimlach op zijn gezicht. 'Ja, ik ben er weer.' 'Oh, dit is trouwens Maggie.' Bradley wees op het meisje dat mijn plek had ingepikt. Ik lachte naar haar. Ze lachte terug.

Ik leunde een beetje onhandig tegen de zijleuning van de bank. 'Wil je zitten?' Vroeg Brad. Ik knikte. Stuur die Maggie alsjeblieft weg, zei ik in stilte tegen hem.

Maar, hij ontving de mentale boodschap niet, en trok me op zijn schoot, wat misschien wel beter was.

Maggie keek geschokt, en ik pakte Bradleys hand vast, om nog wat duidelijker te maken dat Brad míjn boyfriend material was.

Opeens begonnen mensen om ons heen af te tellen, wat betekende dat het bijna twaalf uur was, oftewel, het nieuwe jaar begon bijna.

'Wat is jou goede voornemen?' Vroeg ik Brad.

'Negen, acht, zeven!' riep iedereen.

'Ik denk...' Bradley wachtte even, alsof hij diep nadacht.

'Vier, drie!'

'Jou voor me winnen.'

Terwijl het penthouse gevuld werd met de stemmen van de gasten die "Één!" riepen, en toen proostten, drukte Brad zijn lippen op die van mij.

Het was het beste begin van het nieuwe jaar dat ik me kon wensen.

--- A/N ---

WOW 666 WOORDEN

Ik heb een bril.

EN WETEN JULLIE NOG LEUKE LIEDJES DIE IK IN MIJN AFSPEELLIJST KAN DROPPEN?

Xox