tien.

655 43 14
                                    

'De lont staat aan, rennen!' Ik werd wakker van Sylvesters stem, die door mijn open raam naar binnen dreef. Daarna een hoorde ik enorme knal. Sylvester was met zijn vrienden weer eens de hele buurt aan het terroriseren.

'Fuck.' Ik gooide mijn deken over mijn hoofd heen en rolde me op tot een bolletje onder de dekens. Waarom was mijn raam open? Ik kon het niet zo maar dichtdoen, omdat Sylvester samen met zijn vrienden buiten vuurwerk af stond te steken en ik alleen een oversized shirt droeg als pyjama.

Het was een paar dagen na kerst, oudjaarsdag om precies te zijn. De afgelopen dagen heb ik best veel met Bradley gepraat, wat me eigenlijk nogal verbaasde. Waarom zou hij geintresseerd zijn in zo'n doorsnee meisje als ik?

Ik stak mijn arm onder de deken vandaan en pakte op de tast mijn telefoon van het nachtkastje. Het was half twaalf, erg laat voor mijn doen. Misschien had ik niet tot vier uur met Brad moeten praten vannacht.

Ik zag dat ik alweer een paar berichtjes van hem had. Één van gisteravond, en van vanochtend ook een.

Bradley: Slaap lekker:)

Bradley: Hey, ben je al wakker?

U: Nu wel, goeiemorgen

Bradley: Good morning, beautiful

Bradley: Ik wil niet heel raar overkomen ofzo, maar ik heb een vraag

Bradley: Heb je vanavond iets te doen?

Ik voelde de zenuwen in mijn buik. Wat wilde hij hiermee zeggen? Was hij in Nederland?

U: Waarschijnlijk zit ik tot vanavond half een op de bank met mijn ouders en ga ik da slapen ofzo

U: Ik heb niet echt een heel sociaal leven haha

Bradley: Lijkt het je leuk om naar Londen te komen? Ik en de jongens geven een feestje

Bradley: En misschien kunnen we van te voren samen wat eten?

U: Dat zou ik hartstikke leuk vinden, maar hoe?

Bradley: Als jij regelt dat je kan, fix ik de rest:)

U: Ik zal kijken wat ik kan doen

Bradley: :)))

Mijn handen waren spontaan begonnen met trillen. Ik stuurde een screenshot van de chat naar Bianca en Jenny.

U: Help wat moet ik doen!??

Bianca: Wowww

Jenny: OMG JE MOET GAAN

Jenny: DIT IS JE KANS

U: Maar mijn ouders gaan dit nooit goed vinden

Jenny: Bedenk iets!!

Bianca: Zeg dat je met mij bent

Bianca: Dat we samen uit gaan ofzo en dat je bij mij slaapt

U: Echt?

Bianca: Ja, ik regel het wel

U: Omg thx

Ik  deed een broek aan en ging naar beneden. Mijn vader was al weg, dus moest ik het aan mijn moeder vragen, die strenger was dan mijn vader.

'Mam?' 'Ja?' Mijn hart klopte in mijn keel. Rustig blijven, Mae. 'Bianca vraagt of ik met haar oud en nieuw wil vieren.' Mijn moeder keek op van de oliebollen die ze aan het bakken was.

'Oh, is ze niet met haar Duitse familie?' 'Jawel, maar ze vroeg het gewoon. Misschien gaan we daarna nog uit.' 'Ik weet het niet hoor, Mae. Wij zijn je familie. Kerst is ook al een beetje in het water gevallen vorige week.'

'Maar daar kon ik niks aan doen. En trouwens, ik ben al negentien.' Mijn moeder knikte. 'Ik weet het. lieve schat. Soms is het moeilijk te accepteren dat je zo snel opgroeit.'

Na een korte stilte zei ze: 'Oke, het mag. Maar op één voorwaarde. Je mag vannacht niet alleen rondfietsen.' 'Misschien kan ik bij Bianca blijven slapen.' Ze knikte. 'Ja, doe dat maar.'

Ik moest me inhouden zo normaal mogelijk naar boven te lopen. Ik was zenuwachtig, maar ook blij! Ik had een soort van date met Bradley!

Toen ik op mijn kamer stond, verstijfde ik. Opeens werd ik overspoeld met angst. Ik belde Bianca. 'Mae? Mag het?' Toen hoorde ze mijn gesmoorde gesnik. 'Wat is er?'

'Ik ben bang...' Fluisterde ik. 'Na wat er gebeurt is met David. 'Ja...'

'Mae Roseboom. Als die Brad ook maar dénkt aan dingen met jou doen zonder jou toestemming, mag je hem in zijn ballen trappen. Als je wilt gaan, moet je je niet laten tegenhouden door angst. Als je echt niet wilt of durft gaan, is het ook goed.'

Ik zuchtte. 'Ik wil wel gaan. Ik vind hem echt leuk.' 'Wees gewoon eerlijk tegen hem.' 'Denk je?' 'Ja.'

Een paar minuten later stuurde ik Bradley een berichtje.

U: Hey, ik kan. Maar om eerlijk te zijn vind ik het wel een beetje eng.

Bradley: Leuk! Wat is er?

U: Ik weet het niet precies

Bradley: Ik snap het wel. Je hoeft je geen zorgen te maken, oke?

U: Fijn.

Ik legde mijn telefoon weg en begon wat spullen op mijn bed te leggen, die ik mee wilde nemen. Ik ging naar Londen.

Ik ging Bradley weer zien!

hoodie - bws.Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu