hoodie - bws.

vierentwintig.

'Dat gaat je geen reet aan.' Zei ik, terwijl ik mijn kamer inliep. 'Is hij je vriendje?' Sylvester kwam in de deuropening staan terwijl ik mijn schoolspullen uit mijn rugzak haalde, en ze op mijn overvolle bureau liet vallen.

'Oke, dat zie ik als een ja. Hij moet wel rijk zijn, dat hij zo'n auto kan betalen. Mét chauffeur nog wel.' Ik negeerde mijn broertje terwijl ik snel een paar outfits samenstelde. Ik had geen idee waar Bradley me mee naartoe zou nemen, dus nam ik een normale broek-shirt-spijkerjas outfit mee, maar haalde ik ook een wat feestelijker jurkje uit mijn kast.

'Waar gaan jullie heen?' vroeg Sylvester. Ik haalde mijn schouders op. 'Dus je gaat met een of andere rijke jongen mee, je weet niet waar naartoe, en je neemt dát mee?' Hij wees op een BH die ik uit mijn ondergoedla pakte.

'Jezus, Sylvester, ik ben een vrouw, ik draag dagelijks BH's.' Ik begon me aardig aan mijn broertje te irriteren. 'Maar, je vertrouwt hem dus? Je weet toch dat de meeste loverboys zo te werk gaan?'

Ik overbrugde de kleine ruimte van mijn kast naar de deuropening, en hoopte dat ik er tenminste een beetje dreigend uitzag. 'Je houd je bek, Sylv. Hij. Is. Geen. Loverboy.'

'Hoe weet je dat zo zeker?' 'Ik ben niet dom. Kun je nu weggaan?' 'Oke, maar als hij hetzelfde doet als die ene ex van je, kom dan niet bij mij huilen.'

'Wat de fuck? Hoe weet jij daarvan?' Ik moest mezelf tegenhouden hem niet te slaan. Ik drukte mijn nagels in mijn handpalm om niet in huilen uit te barsten.

Sylvester merkte het. 'Shit, sorry. Dat had ik niet moeten zeggen.' Ik schudde mijn hoofd. 'Laat me maar even met rust.' Hij knikte en stapte de gang op, de deur achter zich sluitend. Ik leunde tegen de muur een probeerde mijn emoties de baas te worden.

Tien minuten later was ik klaar met mijn spullen inpakken, en had ik mezelf weer onder controle. Ik klopte op de kamerdeur van mijn broertje en stak mijn hoofd om de hoek. Hij was aan het gamen. 'Yo, ik ga. Dek je me bij pa en ma?' 'Sure. Veel plezier.' 'Dankje.'

Ik verliet mijn huis, en stapte weer bij Brad in de auto. 'Gelukt?' Ik knikte.
Hij kreeg een frons op zijn gezicht. 'Heb je gehuild?' vroeg hij me toen. Waarschijnlijk had ik uitgelopen mascara onder mijn ogen. Ik probeerde het op een subtiele manier weg te vegen.

'Een beetje,' gaf ik toe, 'mijn broertje deed vervelend.' Hij knikte. 'Gaat het nu wel weer goed?' 'Jawel.' Hij sloeg een arm om me heen. 'Fijn.' Ik leunde weer met mijn hoofd op zijn schouder. Ik was moe.

De auto begon te rijden. 'Hoe lang zijn we onderweg?' vroeg ik Bradley. 'Een paar uur.' 'Mmkay.' Ik merkte dat mijn ogen dicht begonnen te vallen. Ik had niet gemerkt dat ik zó moe was.

'Is het goed als ik ga slapen?' vroeg ik. Hij gaf me een kus op mijn haren. 'Tuurlijk, honey. Dan blijft het nog langer een verassing waar we heen gaan.'

Ik glimlachte en knikte, nu echt bijna in slaap. Ik snoof zijn fijne geur op, die op dit moment minstens tien keer zo sterk was als de geur van de trui waar dit allemaal me begonnen was. Ik leunde met mijn hele bovenlijf tegen hem aan.

'Mae, als je zo blijft liggen gaat je nek echt pijn doen.' Zei Brad zacht, nadat ik een paar heerlijke minuten tussen slaap en waken in was geweest. 'Maar ik wil bij jou blijven liggen.'

'Wacht,' zei Brad, terwijl hij me zachtjes van zich af duwde en ging verzitten. 'Neeee.' 'Wacht nou.' Toen legde hij mijn hoofd op zijn schoot, alsof zijn benen een kussentje waren. 'Hier kan ik wel mee leven.' Stemde ik in.

Brad veegde een paar plukken van mijn haar achter mijn oor, en ik vouwde mijn arm onder zijn benen. Bradley's handen frummelden aan mijn haar, en zijn warme hand lag op de achterkant van mijn nek. Het voelde haast therapeutisch.

'Slaap lekker, hon.'
Ik viel in slaap met een glimlach op mijn gezicht.

---- A/N ----

Aaight, dit hoofdstuk is pittig cute.
De Wattpad site doet nog steeds raar en dat is super irritant aangezien ik bijna altijd schrijf op de laptop.
Zijn er meer mensen waarbij de site moeilijk doet of ligt het gewoon aan mij?

XR