Deniz(Askıya alındı)

Deniz

Mehmet Amcayı ikna edememiştim.Hemşire eşyalarımı toplamaya yardım ediyordu.Mehmet Amca beni kolumdan yavaşça tutarak kaldırdı ve tekerlekli sandalyeye oturttu.Siyah bir arabaya doğru ilerledik,beni kucağına alarak arabanın ön koltuğuna yatırdı.Kendimi çaresiz aniden gözüne far tutulmuş tavşan gibi umutsuz ve kötü hissediyordum.Ona minnet borcum vardı ve ben bunu nasıl ödeyeceğimi hala bilemiyordum.Bana sahip çıkan bir baba gibiydi adeta..Onun kızıymış gibi davranarak kendimi iyi hissetmemi sağlıyordu.

Gözlerimi açtığımda kutu gibi bir odada ve sıcacık bir yataktaydım.Nerede olduğumu anlamam uzun sürmedi.Kalkmaya çalıştım,uff her yerim ağrıyor kalkamıyorum!Tam o sırada içerden gelen konuşma seslerine dikkat kesildim.

-Mehmet bu kız da kim,eve her istediğini mi getiriyorsun?

-Yahu Hülya kız kaza geçirdi,ailesiyle sorunlara var sadece toparlanana kadar kalması gerekiyor.

-İnşallah öyle olur yoksa koyarım kapının önüne!!

Kendimi çok kötü hissediyordum.Başkalarına yük oluyordum,bundan nefret ediyorum.Vücudumu yerinden kaldırmaya çalıştığımda tekrar başarısız oldum.Ve aniden kapı açıldı,Mehmet Amca içeri girdi ve yanıma oturdu.

-Kendini nasıl hissediyorsun?

-Sanki düne göre daha iyiyim.

-Aç mısın?

-Hayır değilim.

Ama midem yalan söylemiyordu, tam o sırada guruldamaya başladı.Mehmet Amca yüzüme baktı ve gülümsedi.

-Hadi hadi bunda utanılacak bir şey yok gel kalkmana yardım edeyim.

Karşı koyamadım.Kolumdan yavaşça tutaraka beni ayağa kaldırdı.Beraber yavaşça mutfağa doğru yürümeye başladık.Mehmet Amcanın karısı asık suratlıydı.Onu ilk gördüğüm anda burada kaldığım sürece onunla hiç anlaşamayacağımı hissettim.Bana sahte bir gülümseme atarak ayağa kalktı yemekleri servis ettikten sonra ben ilk lokmamı ağzıma atamamışken bana sorular sormaya başladı.

-EE kızım senin ailen şehir dışında mı?

Mehmet Amca karısına ters ters baktı ama faydası yoktu,sormuştu bir kere..

-Şey aslında ben, ben onlarla uzun zamandır görüşmüyorum.

-Aaa niye ki?

Tam o sırada kapı çaldı.Kendimi rahatlamış hissediyordum.Soru yağmurundan kurtulmuştum tabi şimdilik..Mehmet Amcaya bakarak gülümsedim.O da hafif bir gülümsemeyle karşılık verdi.Hülya teyze kapıya doğru hoşnutsuz bir şekilde yöneldi ve kapıyı açtı.Üzerinde deri ceketi olan uzun boylu,kahverengi saçlı ,renkli gözlü ve bir o kadar da hoş bir çocuk salona girdi.Sanki gelmemden haberi varmış gibi gülümsedi.Bu durumda bende ona gülümsedim, ama kısa sürdü.Mehmet Amca bana bakarak konuşmaya başladı:

-İşte bu da benim oğlum Salih.

-Memnun oldum bende Deniz.

Salih masaya yerleşti.Ve herkes yemeğine devam etti.Benim dışımda tabi..Vücudumun son günlerde anormal davrandığını biliyordum.Kolay bir atlatmamıştım,bu biraz farklıydı midemde garip şeyler oluyordu,bunu açlığıma verdim ve yemek yemeye devam ettim.Kendimi yemek yemek için zorladım.Hülya teyzenin ağzımı boş görüp beni yeniden sıkıştırmasını kesinlikle istemiyordum.Birden yemek bir telefon sesiyle bölündü.Bu Salihin telefonu olmalıydı,ayağa kalktı ve cevaplamak üzere arka odalara doğru yürüdü.Bende nihayet yemeğimi bitirmiştim.Hülya teyzeye eline sağlık diyerek odama yürümeye çalıştım,Mehmet Amca kendi kendime halledemeyeceği anladığı anda yanıma gelerek bana yardım etti.Salih telefonla konuşuyorken uyandığım odaya girdik.Mehmet amca beni nazikçe yatağa yatırdıktan sonra ilaçlarımıda başucuma koymayı ihmal etmemişti.Ona teşekkür ettim ve sonra odadan çıktı.Mehmet amca odadan çıktıktan sonra düşünmeye başladım.Bu evde fazla yük olamazdım,bir an önce iyileşmem toparlanmam ve kendi yoluma devam etmem gerekirdi.Ya peki iyileştikten sonra ne yapacaktım,nereye gidebilirdim ki?Bunları düşünürken uyuyakalmışım.

Sanırım ilaçlar etkisini göstermeye başlıyordu.Dün nerdeyse bir avuç ağrı kesici almıştım.Sabah kendime daha iyi hissederek uyandım.Güneş odaya fena halde ısıtmıştı.Yavaşça kalktım ve camı açarak derin bir nefes aldım.Ben bile ağrılarım azalmasına şaşırmıştım.Üstüme giyindikten sonra yavaşça kapıyı açtım.

-Günaydın uykucu!