Deniz(Askıya alındı)

3.BÖLÜM

Hızla arkamı döndüğümde Salih ile göz göze geldim.Bu sefer bakışları değişikti,kızgın görünüyordu.

-Napıyorsun sen burada?!

-Ben, annen dedi ki...

-Çık hemen!!

Ne olduğunu anlayamamıştım.Bu sözleri bana çok dokunmuş olmalıydı ki,ağlamamak için kendimi zor tutuyordum.Ben ne yapmıştım benim ne yaptığımı düşünmüştü acaba?Hızla odadan çıktım,ağlıyordum.Odamı girip kendimi yatağıma attım.Sinirliydim,neden bukadara tepki göstermişti hala anlayabilmiş değildim.Gözleri açtığımda hava kararmıştı,ve ben hala yatağın üstündeydim.Hemen kalktım.Zayıf görünmek istemiyordum.O sırada odamın kapısı çaldı.

-Girebilirsiniz.

Gelen Mehmet amcaydı.

-Hadi yemeğe gelmiyor musun?

-Tamam hemen geliyorum.

Yataktan isteksizce kalkarak aynaya baktım.Gözlerim kızarmıştı ve biraz da şişmişti.Sanki çok kafama takmış gibi gözüküyordum.Aslında gerçekte buydu.Mutfağa doğru yürüdüm.Ailenin bireyleri çoktan masaya oturmuştu bile.Salih ile göz göze gelmemek için uğraşıyordum,ama bu neredeyse imkansızdı.Karşımda oturuyordu,beni izlediğininin farkındaydım.Bu yüzden kendimi çok geriyordum.Yemeğimi bitirir bitirmez ayğa kalktım.Sofrayı topladım ve odama gitmeye başladım.Tam kapıdan içeri girecekken Salih kolumu tuttu.

-Deniz ben bugün için üzgünüm,moralim bozuktu seni kırmak istemezdim.

Soğuk bir ifadeyle yüzüne baktım.Hiç etkilenmemiş gibi davranıyordum,ama bu çok zordu.Çünkü aramızda bir adım mesafe vardı,ve ben onun mavi gözlerinde kaybolacağımı bildiğim için geri duruyordum.

-Beni affedebilir misin?

-Bu çok zor olmamalı.

-Gerçekten mi affettin mi yani?

-Tabi şurada alt tarafı iki gündür birbirimizi tanıyoruz,hiç kırılmadım.

-Tamam buna gerçekten sevindim,yani kırılmadığına..

Ne kadar aptalca bir yalandı.Ben ve bu durum karşısında kırılmamak..Halbuki sulugözün tekiydim ve balık burcunun özelliklerine dayanarak oldukça duysaldım.Hala gözlerimden yaş gelmediği için şanslıydım,kendimi çok ama çok zor tutuyordum.

-O zaman yarın görüşürüz  iyi geceler.

-İyi geceler.

Odamı girdim ve kapıyı kapattım.Gerçekten kırılmamış mıydım?Hayır kesinlikle kırılmıştım.Ama içimde adını bilemediğim bir mutlulukla yanım tutuşuyordum.Belki de bu aramızda geçen en uzun konuşmanın heyecanıydı,bilemiyorum.

Uyumam çok zor olmadı,zaten sabahtanda ağladığımdan erkenden uykum gelmişti.Yastığıma kafamı koyar koymaz uykuya daldım.

Sabah uyandığımda ilk önce saatime baktım.Ohh rahatlamıştım yine Hülya teyzenin imalı bakışları arasında kahvaltı etmek istemiyordum.Bir pantolon üstümede mavi bir kazak geçirdikten sonra kapıya yöneldim.Kapıyı açmamla Salih ile göz göze gelmem bir oldu.Gülümsüyordu, o tatlı gülümsemesi içimi ısıttı.

-Günaydın

-Günaydın,son günlerde kapımda uyuduğundan şüphe ediyorum.

Bu sefer gülmeye başladı.

-Sana dün ki yaptıklarımdan sonra hala kendime affedemedim.Ve kendimi affettirmem gerektiğini düşündüm.

-Sana dün kırılmadığımı söylemiştim.

-Olsun yinede hem kendimi rahatlatmak hem de güldüğünü görmek için dışarı çıkmalıyız.

-Pekala nereye gideceğiz?

-Bu da süpriz olmalı.

Şu an Hülya teyzeyi görmek istemiyordum.Mutluluğuma anında gölge düşürebilirdi.Salih'i takip ettim ve onun peşinden mutfağa girdim.

-Anne biz çıkıyoruz.

-Nereye ,nereye gidiyorsunuz?

'sunuz' kelimesini bastırarak söylemişti.Göz göze gelmemek için masanın örtüsünü incelemeye koyuldum.

-Babam aradı ve bizi beklediğini söyledi.

-Peki tamam geç kalmayın.

Bu kadar mı?Benim gidemeyeceğimi söylemeyecek miydi,kızgınlıkla kolumdan tutup beni odama yollamayacak mıydı?Sanırım çok fazla film izliyordum.Yda bugün Hülya teyze iyi gününde olmalıydı.

Evin kapısını açıp dışarı çıktık ve asansöre bindik.Bu sefer konuşmayı ben başlattım.

-İyi kıvırdın sana ben bile inanıyordum.

Hafif bir gülümsemeyle yetindi.O gülümsemeye neler vermezdim ki!Apartmandan çıktığımızda bir haftadır hastanede yatmış olduğumdan dolayı sonbahar mevsiminde olduğumuzu anladım.Soğuğu iliklerime kadar hissettim.Ve elimin birden ısındığını hissettim aşağıya doğru baktığımda Salih'in elimi tuttuğunu gördüm....