Deniz(Askıya alındı)

9.BÖLÜM

2 SENE ÖNCE 

-Hadi ama gel artık nazlanma!

-Tamam geliyorum çekiştirmeyi bırakır mısın ?

Kıvanç bütün gücüyle beni arabaya bindirmeye çalışırken direniyordum.Onun kızgın hali hoşuma gidiyordu,diretmemin  nedeni tam olarak bu değildi ama neyse..Zorla araba koltuğuna oturtturulup kemerim bağlandıktan sonra oda sürücü koltuğuna geçip,arabayı çalıştırdı. Yavru köpek bakışımı yaptim,ama şansım yaver gitmedi.Kesindi kararlıydı.Bana hınzırca gülümsedi.

-Neden korkuyorsun?

-Korkmuyorum,sadece...

-Sadece ne?

-Henüz bunun için hazır değilim sanırım.

-Sen hazır olarak doğmuşsun,şimdi bana güven ve arkana yaslan.

Derin bir iç çekiştikten sonra arkama yaslandım.Kıvanç gaza daha fazla yüklendikten sonra  yaklaşık 10 dakika sonra gelmemiz gereken yere gelmiştik.Arabayı parketme işlemi bittikten sonra arabadan indim.Dışardaki soğuk hava içimi titretiyordu belkide sadece bu yüzden değil üstümdeki gerginlikten dolayıda titriyor olabilirdim.Kıvanç yanıma gelerek elimi tuttu ve evinin kapısına doğru yürüdük.Zili çaldığımızda kapıyı sıska esmer bir bayan açtı.Başıyla bizi selamladıktan sonra bizde içeri girdik.Evin büyüklüğü karşında dilim tutulmuştu.Tavandan kaç bin lira olduğunu tahmin edemediğim avizeler sarkarken çekingen adımlarla Kıvanç arkasından evin salonuna doğru yürüdüm.Kıvanç'ın annesi bizi bekliyordu.Annesi bizi görünce gülümseyerk konuşmaya başladı.

-Hoşgeldiniz ama geç kaldınız sofra çoktan hazırdı.

Kıvanç beni yanına çekip konuşmaya başladı.

-Deniz biraz..

Sözünü kesip dirseğimle midesine bir darbe indirdim.İlk günden şımarık bir kız olarak gözükmek istemiyordum.Ben  Kıvanç'ın ailesinin üzerinde iyi bir etki bırakmak isterken o ne diyordu.Kıvanç'ın sözünü tamamladım.

-Kusura bakmayın hazırlanmam biraz uzun sürdü.

Annesi zarifçe gülümsedikten sonra elimdeki çiçekleri ona doğru uzattım.Yardımcısını çağırıp çiçekleri vazoya koymasını söyledikten sonra yemek masasına oturduk.Yaklaşık beş aileyi doyuracak kadar yapılan yemeklere göz gezdirince ağzım sulandı.Ama belli etmemek için bir gülümsemeyle ne kadar güzel bir sofra olduğunu belirttikten sonra Kıvanç'ın babası yanımıza geldi.

-Kusura bakmayın bu arada hoşgeldiniz,içeride biraz işlerim vardı.

Kıvanç bana bilindik bir gülümsemeyle babamın ev halleri diyerek tanıdık bir bakış attı.Bende ona gülümsedikten sonra yemeğimi yemeye koyuldum.Tabi heyecandan bıçağın eti neden kesmediğini anlamaya çalışırken bıçağı ters tuttuğumu farkedince kızarmama engel olamadım.Kimsenin görmediğini umarken Kıvanç'ın babasının kıkırdadığını duydum.Ne kadar gergin olduğum belli oluyor muydu acaba bilmiyorum.Sanırım herkes anlamıştı,uzun bir sessizlikten sonra Nergis hanım/kendisi Kıvanç'ın annesi olur yemeğini yemeyi bırakıp konuşmaya başladı.

-Aras nerede Dila ?

-Sanırım odasında efendim.

-Lütfen ona buraya gelmesini söyle.

Esmer bayan kafasıyla onu onayladıktan sonra merdivenlere yöneldi.Nergis Hanım bana bakıp mahcup bir gülümsemeyle konuşmaya başladı.

-Kusura bakmayın hala bir çocuk gibi davranıyor.

-Sorun değil.

İki dakika sonra merdivenlerden ikişer ikişer inen Aras yanımıza gelmişti.Muzip bir gülümsemeyle bana baktıktan sonra sofradaki yerini aldı.

-Kusura bakmayın dalmışım,aa bu arada sen Kıvanç'ın bahsettiği utangaç kız olmalısın.

Kıvanç'a baktığımda omuz silkmekle yetindi tekrar Aras'a döndüğümde gülümsedim.Konuşmasına devam etti.

-Gerçekten anlattığı kadar güzelmişsin.

Kızardığımı anlamamaları için kafamı eteğime doğru eğdiğimde ona cevap verdim.

-Teşekkür ederim çok naziksin.

Bırakın bu kibar tavırları der gibi yüzümü bir süre daha inceledikten sonra yemeğine devam etti.Herkes yemeğini bitirdikten sonra hep beraber  oturma odasına yada artık ne denirse harika dekor edilmiş salona doğru ilerlerken Aras kolunu Kıvanç'ın boynuna attıktan sonra gülerek birşeyler anlatmaya devam ediyordu.Onlara özenmiştim benim ablamla hiç böyle bir ilşkim olmamıştı.Kıskançlık fırtınası içimde sona ererken kendimi rahat koltuğa bıraktım.Şimdi ne konuşacağımızı merak ederken Kıvanç'ın babası söze başladı.

-Kıvanç bize hergün senden bahsetti,sen daha gelmeden sen evdeymişsin gibi hissetiğimi söyleyebilirim.

Gülümseyip cevap verdim.

-İnanın benimleykende sizden çok bahsetti,sizlere alışmakta zorlanmadım inanın.

Babası hafifçe gülümserken Aras söze atladı.

-Uff yapmayın bırakın bu kibarcık konuşmaları Deniz yakında benim yengem olacak böyle konuşmak canımı sıkıyor.

-Aras!

Annesi hafif bir göz süzmeden sonra konuşmaya başladı.

-Ya sen kocaman adam oldun ama çocuk gibi davranıyorsun, ne zaman bunların bir saygı ifadesi olduğunu öğreneceksin?

Aras omuz silkip sırıttı.Kahvelerimizi içtikten sonra kısa bir sohbetin ardından artık gitme vaktim geldiğini anlamıştım.Ne kadar taksiye binip geri dönebileceği söylesemde Kıvanç'ın ısrarlarına dayanamayıp beni eve bırakma fikrini kabul ettim.Anne ve babasıyla el sıkışırken Aras'ın bundan hoşlanmadığını anlayıp ona elimi uzatmadım.Aras yanıma gelip sarılınca ona karşılık verdim.Sıcak ve neşeli tavırları beni rahatsız etmemişti,aksine ona daha sıcak olmamı sağlamıştı.Onun yanında yanlış bir hareket yapmaktan korkmadığımı hissettim.Evin kapısı kapandıktan sonra Kıvanç ile arabaya doğru yürüdük arabaya binmeden önce Kıvaç elimi tutttu.

-Seninle gurur duyuyorum.

-Bende seninle ailene benden ne kadar çok bahsettiğine şaşırmadığımı söyleyemem.

-Şaşırmamalısın benimki geçici bir heves değil seni seviyorum.

Elini yanağımda gezdirirken ona gülümsedim ve yanağına bir öpücük kondurdum.

-Hadi gidelim annem meraktan çatlamıştır.

Arabaya binip hareket ettik.

 

*************************************

Şimdi ise gerçekten Aras buradaydı.O neşeli yerinde duramayan çocuk..İçinden ruhu çekilmişçesine beyaz ve solgun olması beni korkuttu.Onu şuan burada görmek aklımın ucundan bile geçmezken o tam karşımda duruyordu.Salih meraklı bakışlarla ne olduğunu anlamaya çalışırken ona bakmaya cesaret edemedim.Aras gözlerini gözlerime dikip konuşmaya başladı.

-Uzun zaman oldu.

-Evet.

Olanları Salih'e nasıl izah edeceğimi düşünürken bir anlığına gözlerimi kapattım.