Deniz(Askıya alındı)

8.BÖLÜM

-Ben aslında..Ben aslında çok açım.

-Ne?

-Açım diyorum sabahtan beri birşey yemedim.

Salih şok olmuş bir ifadeyle bana bakıyordu.Beklediği kelime yada cümle bu değildi.Gözlerindeki hayal kırıklığını gizlemeye çalışarak bana baktı.

-Haklısın seni bir yerlere götürmem gerekirdi,kabalık ettim.

-Seni affedebilirm sanırım hadi gidelim..

Uzunca bir yürüyüşten sonra Salih'in bana duygularını açtığı kafenin önünde duruyorduk.Yol boyunca konuşmamıştık ve bu beni rahatsız etmişti.Birden bire iki yabancıya dönüşmeyi istemiyordum.Ama açlığımda hat safadaydı.Oturduktan iki dakika sonra garson kız yanımaza gelip siparişlerimizi aldı.Salih yemekler gelene kadar konuşmamayı tercih etti,ve daha sonrasında da...

Artık kendimi iyice huzursuz hissettiğimde eve yaklaşmamıza az kalmıştı.İlk kere dışarı çıktığımızda geldiğimiz parkın önüne gelince durdum.Salih yürümeye devam ediyordu,durduğumu görünce arkasına baktı.

-Bekle.

-Bir şey mi oldu neden durdun?

-Biraz parkta otursak senin için sorun olur mu?

-Hayır ama çok geç kalmazskta iyi  olur.

-Çok geç kalmayız söz.

Salih'i elinden tuttuğum gibi parka sürüklemeye başladım.İfadesiz bir yüzle ve donuk bakışlarıyla yüzüme tekrar baktı,aldırış etmeden çekmeye devam etti.Onu bir banka oturttuğumda oldukça yorulmuştum.Sonunda bende yanına oturdum.Yüzüme bakmayıp konuşmaya başladı.

-Garip davranıyorsun,arkasındaki şeyi merak etmeli miyim?

Son kontrolleri yapıyor,söylemek istediğim cümleleri kafamda sıraya sokuyordum.

-Deniz?

Tamam hazırdım,yada hayır değilim !!

-Duyguların bana açmıştın hani?

Bu sefer daha meraklı gözlerle bakıyordu yüzüme..Artık daha fazla oylayamazdım sanırım.Yapıma aykırı olan bir şeyi yapmak için kendimi hazırladım.

-Bende öyleyim,yani seviyorum seni..

Salih anlayamamış bir yüzle bana baktı.Donuk bakışlarının yerini mutlu bakışlar doldurmuştu.Bu sefer cesaret edip ben ona sarıldım.Kollarını belime dolarken daha önce hiç tatmadığım bir mutluluk yaşamıştım resmen...

-Seni çok seviyorum Deniz bunu asla unutma.

Yanağıma bir öpücük kondurduğunda galiba cennetteyim diye düşündüm.Onu daha fazla üzemezdim ve oyalayamzdımda...Son zamanlarda bende hislerimi içimden yaşamaktan epey yorulmuştum zaten..İkimizde mutlu bir şekilde birbirimize bakarken başımı omzuna rastladım...Artık saatin bizim için bir önemi yoktu,yada benim için öyleydi zaman durmuştu.

 

 

Daha ne kadar böyle oturduk bilmiyorum.Salih doğrulduğunda bende kollarımı çektim ve oturma pozisyonu aldım..Bu sırada içimin boşaltmanın verdiği rahatlıkla gözümden yanağıma süzülen yaşı eliyle sildi.Ve gözlerimin içine bakarak konuşmaya başladı.

-Merak ettiğim bir şeyler var Deniz.

-İsteğini sorabilirsin.

Biraz daha ciddileştikten sonra kendine emin bir sesle konuşmaya başladı.

-Evinden ayrı kalmanın nedenini merak ediyorum.

Beklediğim bir soru değildi ve beklediği bir cevabı da veremeyecektim zaten..Boğazımda düğümlenen hıçkırıkları tutmaya çalıştığımda başarısız oldum.Salih bana bakıp pişmanlığını belirterek:

-Özür dilerim Deniz seni kırmak istemedim çok üzgünüm.

-Önemli değil bunları aşmalıyım.

Bunları söylerken sesimin titrediğini onunda farkettiğini umdum.Bu konuda konuşmak istemiyordum,her ne kadar konuşmaya ihtiyaç duysam dahi..

-Seni asla üzmeyeceğim sana söz veriyorum.

Yüzüne bakarken kendimi gülmek için zorladım.O da o bilindik sıcak gülümsemesini tekrar ortaya çıkardı.İçimi ısıtan o bilindik gülüşü..Deniz mavisi gözleri,onu daha da çekici yapan dudağının yanındaki gamzesi..

 

Tam kalkmaya hazırlanırken onu gördüm.Karşıdaki bankta ne kadar süredir bizi izlediğinden haberim dahi yoktu.Kalp atışlarım hızlanmıştı.Biraz önce bir rüyadan uyandığımı düşünürken tekrar karanlığa gömüldüğümü hissettim.Gözlerim yeniden doldu ve kalkıp yanımıza yavaşça yürümesini izledim...