Deniz(Askıya alındı)

7.BÖLÜM

Mutfağa vardığımda herkes masadaydı,Salih hariç herkes..Yemek servisini yaptıktan sonra oturdum ve konuşmaya başladım:

-Mehmet Amca ben işe dönmek istiyorum.

Mehmet amca şaşırmış gözüküyordu,ağzındaki lokmayı yuttuktan sonra konuşmaya başladı.

-Tabi kızım istersen başla ama biraz daha ara verebilirsin bunu biliyorsun.

-Evet biliyorum,ama iyiyim beni merak etmeyin.

Mehmet amca onaylarcasına kafasını salladı.Tam sofrada sessizlik hakimken Mehmet amca konuşmaya başladı.

-Salih nerede Hülya?

-Esma ile dışarıdalar.

Beynimden vurulmuşa döndüm.Hülya teyze bu lafı pekiştirmemi bekler gibi doğruca yüzüme bakıyordu.Hafifçe gülümsedi,yemeğine devam etti.Ama ben edememiştim,lokmalar boğazımda kalmıştı sanki herkesten özür dileyerek sofradan kalktım.Ve odama doğru yürümeye başladım.Tüm huzurum mutluluğum neşem kaçmıştı,zaten Salihle kafede yaptığımız konuşma sonrasındada mutlu olduğumu söyleyemezdim.

Ne kadar kendimi rahatlatıp Salih'in böyle bir şey yapmayacağına kendimi inandırmaya çalışsamda başaramadım.Aklıma hep kötü şeyler geliyordu.Uyumayı denedim hayır olmuyordu işte uyuyamıyorum..

Saate baktığımda saat 3 ü gösteriyordu,hala gözüme uyku girmişti ve girecek gibide gözükmüyordu.Bir uyku hapı alarak kendimi uykuya bıraktım.

Sabah uyanmam zor olmuştu,ama geç kalkmış sayılmazdım saat 8'i gösteriyordu.Üstümü giyinerek mutfağa doğru yürüdüm.Mehmet amca kahvaltı yapıyordu.

-Deniz kızım gel kahvaltını et de çıkalım.

Zoraki kahvaltımı ettikten sonra evin kapısına doğru yürüdük.Kapıdan çıktığımız anda Salih ile karşılaştık.Markete gitmiş olmalıydı,elinde alışvariş poşetleri vardı.Bana baktı ama gözlerimi kaçırdım.Babasına iyi günler derken gözlerini benden ayırmıyordu.Asansöre binip aşağı indik ve sonunda arabaya bindik.Salih'e bakıpta soğuk davranmak benim için çok zordu.İki dakika sonra markete geldiğimizi farkettim.Arabadan indikten sonra yavaşça markete doğru yürüdüm.Mehmet amca önden yürüyordu.Marketin içinde o odasına giderken bende meraklı bakışlar ardında kasamın başına geçtim.Kızlar aralarında birşeyler konuşuyor ve fısıldaşıp gülüyorlardı.

Bugün baya bir müşteriyle ilgilenmiştim.Kasam hiç boş kalmamıştı.Günün sonlarına doğru yorulduğumu hissettim.Mehmet amcada gelerek bana bugün yeterli olduğunu söyledi.Hastanede yattıktan sonra eski tempoma dönmek okadar da kolay değildi.Eve geldiğimizde üstümü değiştikten sonra sofranın kurulmasına yardım ettim.Hülya teyze  hiç vakit kaybetmeden bana sorular sormaya başladı.

-Eeee Deniz Hanım ne zaman dönüyorsunuz evinize?

Bir an duraksadım .böyle bir soruyu tahmin etmemiştim.Çekingenlikle cevap verdim.

-En yakın zamanda döneceğim.

Halbuki işin gerçeği öyle değildi.Daha kendime ev tutumaya yada kendimi idare edecek gücüm yoktu.Ama Hülya teyzeye söyleyememiştim işte..Sofra kurulduktan sonra herkes masaya yerleşti.Salih yine masada yoktu,lokmalar boğazımdan inmiyordu.İki kaşık yedikten sonra sofradan kalktım.

-Deniz her gece odana çekiliyorsun bugün sohbet edelim hadi otur.

-Tamam Mehmet amca.

Çaylarını tazeledikten sonra yanlarına oturdum.Oturmamla Mehmet amcanın cebime para sokuşturması bir olmuştu.Ne kadar vermeye çalıştıysamda geri almadı.Teşekkür edip elini öptüm.Ve sonra Mehmet amca gençlik anılarını anlatmaya girişti.Bazıları okadar komikti ki kendimi gülmekten alamıyordum.Sohbetin yarısında kapı çalınınca kapıyı açmak üzere kapıya doğru yürüdüm.Gelen Salih idi suratı bir karıştı ama beni görünce gülümsedi,gülümsemesine karşılık vermedim.Salih odasına doğru yürüdü.Mehmet amca da şiddetli bir biçimde öksürmeye başladı.Hemen koşup masanın üstünde duran ilacını getirdim.Son günlerde hem zayıflamış hemde yüzü saramıştı Mehmet amcanın,ama haddim olmadığını düşünerek bir şey soramıyordum.Bana babam gibi davranıyordu ve benim içinde çok değerliydi.İzin istedikten sonra odama çekildim ve herzamanki gibi Salih'i düşünmeye başladım.Artık Esma ile vakit geçirmesi okadar canımı yakmıyordu yada ben öyle sanıyordum