Shanice's POV
"Hindi kita kakalabanin...Jhayden." malamig kong sabi kay Jhayden.
"Shanice naman. Hanggang ngayon ayaw mo pa rin?" tanong ni Jhayden.
"Oo. Hanggang ngayon, ayoko pa rin." sagot ko. Walang emosyon ko siyang tinignan.
"Parang laban lang eh." sabi ni Jhayden.
"Is this some sort of game to you, Jhayden?!" tanong ko sa kanya. I can't believe him. Parang wala lang sa kanya ito. Parang wala lang sa kanya kung masaktan ko siya. Parang wala lang sa kanya kung mapaospital ko siya.
"Well, I didn't think of it that way. Pero, pwede na rin. Pampalipas oras lang naman." bored na sabi ni Jhayden.
"You're an idiot. Hindi ka pa rin nagbabago, Jhayden." malamig kong sambit at sinamaan siya ng tingin.
Cris Jhayden Montenegro, my childhood friend. My partner in crime. Lagi ko siyang kasama noong bata pa ako, mga 11 years old ako noon. Bakit kami partners in crime? Simple..Siya lagi yung kasama ko kapag nangnanakaw kami ng mga pagkain. Usually loaf of breads lang, kahit pa paano, may nakakain kami at yung pamilya namin. Mahirap lang kasi si lolo at lola. They can't afford to buy a lot of food..Ganoon din ang magulang ni Jhayden. My grandparents and Jhayden's parents were close friends. And by them, nagkakilala kami ni Jhayden. Our childhood was hard..pero masaya dahil kasama namin ang pamilya namin..Actually ako, lolo at si lola lang..Pero pamilya ko pa rin sila. Sabay kaming lumaki ni Jhayden. Parang best friend ko na siya noon. Mahilig makipag-away si Jhayden, kahit mas matanda sa kan'ya.
One day, nawala si Jhayden. Hindi namin alam kung saan siya pumunta at kung bakit. Hindi rin namin alam kung saan siya hahanapin. Hindi namin siya nakita for 6-7 years...Until now, Jhayden came back on his own. Maraming tanong sa utak ko na walang mga sagot. Gusto ko siyang tanungin pero, baka hindi siya sumagot ng maayos. Kilala ko si Jhayden, sasagot lang siya ng maayos kapag gusto niya. Most of the time, he doesn't want to.
"Shanice, oh." dinig kong sabi ni Jhayden. Inabot niya sa akin yung isang baril ngunit hindi ko iyon tinanggap. Kinuha ko yung gamit ko at nilagpasan ko na lang siya at sumakay sa motor ko.
"You're still a criminal, Jhayden?" tanong ko. Hindi ko maiwasang hindi itanong. Gusto kong malaman. Marami akong gustong malaman pero..siguro, hindi dapat ngayon.
"Guess so.." walang emosyong sabi ni Jhayden.
"Boys, alis na ako. See you next time." pagkasabi na pagkasabi ko nun, pinaandar ko na yung motor ko at umuwi na. Nakita kong nakaupo si daddy sa sofa. Hindi ko na lang siya pinansin, pumunta ako sa kusina, kumuha ng beer at umakyat na sa kwarto ko.
Si kuya kaya, nasaan na?
Okay lang ba siya?
May nangyari ba sa kanya?
Maraming tanong sa utak ko na hindi ko masagutan. Nakakainis na. Sinara ko na yung pinto ng kwarto ko. Hinarap ko yung pinto, tinitigan saglit at sinuntok iyon ng malakas. Nilapag ko yung beer sa tabi ng kama ko. Umupo ako sa sahig at binuksan ko iyon. Sinimulan ko inumin yung beer. Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako.
Someone's POV
I should stop this..She doesn't like it.
I'll change...At least I'll try. If it will make her happy, I will.
Hindi ko na ito gagawin. I'll start tomorrow. This has been going on for too long now. It's time that I stop.
Nagulat ako dahil biglang tumunong yung phone ko. Tinignan ko kung sino yung tumatawag.
Unregistered Number calling...
Since hindi registered sa phone ko, hindi ko iyon sinagot at natulog na lang. I mean, I have a big day ahead of me tomorrow..Sort of. I do need rest.
BINABASA MO ANG
Nothing But Trouble
ActionNagpanggap silang pamilya ni Shanice. Sila ang tumayong pamilya niya halos buong buhay niya. Ayaw nilang malaman ni Shanice ang totoo. Pero, nagkasundo sila na sabihin na kay Shanice kapag sumapit na ang kan'yang ikalabing-walong kaarawan. Ayaw man...
