DOĞUŞTAN ALFA

ANNEMİN SÜRÜSÜ

ARKADAŞLAR 2-3 TANE BÖLÜMÜ YAZAMAZSAM DİYE HAZIRDA TUTUYORUM. NORMALDE ŞİMDİ PAYLAŞMAYACAKTIM AMA HEMEN SİZİN DE GÖRMENİZİ İSTİYORUM. AMA LÜTFEN VOTE VE YORUM YAPIN. KİMSE YAPMIYOR VE BU BENİ ÇOK ÜZÜYOR. HER SEFERİNDE SÖYLEMEK DE İSTEMİYORUM AMA DEDİĞİM GİBİ BENİ ÇOK ÜZÜYOR...

Annemin öldüğünü kabul edemiyordum. Her sabah güzel sesiyle beni uyandıran ,küçükken korktuğumda beni kucağına alıp “ Korkma Dean ben yanındayken hiç kimse sana hiçbir şey yapamaz” diyen , bana her zaman güven kaynağı olmuş gül kokulu annemin ölmüş olmasını kabul edemiyordum. O sırada kırık kapının üstüne basılma sesi duydum. Ne olduğunu anlamak için kendi kapımın arkasına geçtim ve beklemeye başladım. Gelen kişinin ayak sesleri duyluyordu. Daha da yaklaştığı an üstüne atlayacaktım. Bir-iki-üç !! Üstüne atladım ama debelenmeye başkaladı. Boynunu sağ kolumun arasında alıp sıkıştırdım. Ama sonra tanıdık bir ses “Dean dursana ! benim !!”

Bu Alex’di. İyi ama neden gelmişti. Gecenin bu saatinde. Sonra benim yüzümü fark etti ve ağlamaktan kıpkırmızı olan gözlerimi.

“Ne oldu Dean?” O sırada bakışlarım anneme kaydı. Alex de o sırada fark etti annemi kanlar içinde yerde yatarken.

“Sally teyze !” deyip annemin yanına koştu. Ben daha fazla dayanamayıp yere oturdum ,sırtımı duvara verdim ve beş yaşındaki bir çocuk gibi ağlamaya başladım . Artık kabul etmeliydim , annem ölmüştü…

---Alexandra---

Dean’in ulumasını duyduğum için yanına gelmiştim. Galiba beni o dönüştürdüğü için o ulumanın Dean’e ait olduğunu anladım ve hiç vakit kaybetmeden yanına geldim.  Kapını kırık olduğunu fark ettiğimde bir şeylerin ters gittiğine emin oldum. Koşarak merdivenleri çıktım . Sonra Dean beni yakaladı . Tanrıya şükür beni öldürmeden önce kim olduğunu anladı. Yoksa kolaylıkla beni öldürebilirdi. Sonra gözlerinin kıpkırmızı olduğunu fark ettim. Sorduğumda cevap vermek yerine yerde kanlar içinde yatan annesine bir bakış attı ve ben de o zaman fark ettim. Hemen yanına koştum ve nefes alıp almadığına baktım. Nefes almıyordu. Kalbinin üstündeki tahta bıçağı çıkarıp yarasının iyileşmesini bekledim. Boşuna bir bekleyiş oldu. Sally teyzem iyileşmiyordu…

---Dean---

Ağlamaktan yorgun düştüğümde bayılmışım . Kendimi yatağımda buldum . Tam anneme seslenmek üzereydim ki sonra annemin öldüğünü hatırladım ve bu benim bir anlık güç kaybedip yere düşmeme neden oldu.Alex’in eve buraya geldiğini hatırlıyordum. Beni de yatağa o taşımış olmalı. Düştüğümü duyunca aşağıdan koşarak yanıma geldi.

“Neden yataktan kalktın?”

“Annem öldü ve ben yatayım mı ?” ikimiz de sustuk..

Alex bana daha önce fark etmediğim şeyleri gösterdi. Bana bir kağıt uzattı ve  aşağıdaki duvarda resmin kenarında  olduğunu söyledi.  Kağıtta yazılanları okudum. Aynen şöyle yazıyordu:

“ Dean canım ben annen.Seni çok merak ettim. Eve gelmek için çok geç kaldın. Seni aramaya çıkıyorum. Eğer eve benden önce gelirsen beni ara. Telefonum yanımda olacak.”

Bu  not tekrar ağlamama sebep oldu. Hala annem olmadan ne yapacağımı bilmiyordum.

Ağlamam kesilince bana başka bir not daha gösterdi. Bu annemin bedeninin yakınlarında duvara bir bıçakla tutturulmuş haldeymiş. Yazıya baktığım an bunun annemin yazısı olmadığını anlamıştım. Bir kere annemin yazısı çok daha düzenli ve güzeldi. Yani buna hiç benzemiyordu. Notta aynen şöyle yazıyordu.