First Snow - Merry Merry Christmas (EXO edition)**Short story

Chapter One: Regretful Memory

< Gabby’s POV > At Belleford University

“Shit! Shit! Shit!” mura no.1

“Argh!!! Damn!” mura no. 2

“Ahh!! Ayoko na! puta!” mura no. 3

 

*Batok overload!!*

“Aray! Ba’t kayo nambabatok?!” inis kong sabi sabay harap sa dalawang bruhang to na nasa likod ko.

“Ba’t ka ba kasi mura ng mura jan? Alam mo bang ang pangit pakinggan kapag sa babae yan nanggaling?.” Sagot ni Nimfa habang nakapamaywang.

“Tama! Kaya tumahimik ka na lang kung wala ka namang masabing maganda.” Sagot din ni Ykai na tinaasan pa ako ng kilay. >.

“Tss! Try niyo kayang kumalma kung ito ba naman ang madatnan niyo pagdating sa room natin.” Turo ko sa mga kalat at puro pentel marks sa mga upuan naming tatlo.

“Huhayps Hayaan na lang natin to. Wala din namang magawa yung bruhang yun eh. Kaya pagpasensyahan na lang.” kalmang sabi ni Ykai habang naglilinis.

O.O à ako at si Nimfa

“Seriously Ykai, kailan ka pa natubuan ng pakpak?” –ako

She immediately gave me a death glare… Sabi ko nga. (-__-).

 

“Bilisan na nga natin to at ng makakain na tayo.” Ahehehe I forgot to mention lunch break na nga pala at ngayon lang kami pumasok in other words nag-half day kami due to our friendship overnight kagabi. But unfortunately, ito and nadatnan naming tatlo sa mga chairs namin which is very annoying. Kaya humanda talaga sakin yang Vanessa na yan kapag nakita ko siya. F.Y.I. readers, neutral po ako. Hindi kesyo maldita, hindi din medyo mabait. Arraso? (^___^).

_ _ _ _ _ _ _

“Waah!! Namiss ko to! **nomnom”

(=___=) “Ykai, wag kang o.a. Kumain ka na kaya ng ganyan kahapon.”

“Shut up Nimfa! Hindi mo alam ang salitang favorite food!”

“Whatever! Pare-pareho lang kaya yang pagkain.”

“Hmph! Whatever ka din.”

“Tumigil na nga kayong dalawa.” Sabi ko saka tumayo.

“ Oh! Saan ka pupunta?”

Muntik na akong mapatawa. “ Talagang sabay pa kayong nagtanong ha? It’s not like I’m going far away or something. Kukuha lang ako ng ketchup.” Sabi ko saka ako pumunta sa counter.

Nakita kong isa na lang ang natira. Kukunin ko na sana, nang may kumuha din sa sachet na hinawakan ko. Para kaming nagholding hands. Ewwness!

“Hey!-“ napatigil ako nang makita ang mukha niya.

“Excuse me but I saw it first.” He just coldly looked at me and… ano daw?!

 I immediately came back to my senses.“H-ha? No way! Ako rin kaya. And if we both saw it, then i-it’s ladies first!”

He smirked. “I don’t want to be rude but I really need this to feed up my appetite. Kaya…mianhe.” Nagulat na lang ako nang mabilis niyang hinablot ang ketchup at umalis na.

“What the…Ya!” napalingon lahat ng tao dahil sa sigaw ko.

I don’t care. Nag-iisa na lang kaya yun. I won’t lose that chance kaya hinabol ko siya.

“Ya Luke! Are you deaf?” napatigil siya nang hilahin ko ang sweat shirt niya. Bale, may sweat shirt siya sa ibabaw ng uniform niya. Maginaw kasi dito sa Korea eh. May snow pa. Teka! San’ na ba ako???

I heard him sigh then coldly turned to me. “Seriously Gab, hinabol mo talaga ako dahil lang sa ketchup na ito? Hindi ka pa rin talaga nagbabago. Tsk3x!” may pa iling – iling pang nalalaman tong gagong to ah.

“Ewan ko sa’yo! Alam mo namang isa na lang yan doon tapos hindi mo pa ibibigay sa’kin. Napaka-ungentleman mo naman. Meaning, hindi ka din nagbago!”

“Hey! Don’t copy me. Alam mo, diyan ka na nga. Gumagawa ka pa ng eksena eh. So childish of you.” Tumalikod na naman siya. Lagi naman eh!

Argh! Galit na talaga ako. Hindi dahil sa single ketchup na yun, kundi sa mga pinagsasabi nito. Judgemental as ever!

Again, I called him. Mabuti naman hinarap pa din niya ako.

“What?!” annoyed na sabi nito.

Without a word, malakas na sinipa ko ang hita niya. Yun talaga ang naka-agaw pansin sa mga tao sa paligid even my bffs na ayun gulat na gulat sa ginawa ko.

He screamed to death. Kaya dinilaan ko na lang siya saka mabilis na umalis at hinila palabas ang dalawang bruha.

“Grabeh! Bakit mo ginawa yun Gab?! Are you out of your mind?” hysterical na sabi ni Nimfa

Magsasalita na sana ako nang may nabangga ako. Mabuti na lang at nasalo niya ako.

“Thanks.” Pang-angat ko ng ulo. “Kyle?” pati sila napatigil.

He just smiled. “Next time be careful. I have to go. So see you some other time dear Gabby.” Then he walked away.

Nagulat ako. Tinatawag pa rin pala niya akong “dear”. After one year, hindi pa rin pala niya iyon nakakalimutan.

“Hoy Gabby! Alam mo ba kung sino yung binangga mo? Patay ka na talaga bukas niyan.” Biglang sabi ni Ykai. Natauhan naman ako.

“God bless Gab.” Walang hiya talaga tong si Nimfa. Para namang mamamatay na ako bukas.

“Ba- bahala na nga!” pero tama nga sila. May mukha pa ba akong ihaharap bukas? For sure may rally na magaganap at si Vanessa ang leader.

Huhaypss……………..( =______=”)