Küçük bir lise hikayesi

Ilk konuşmalar...

Hatırlıyorum da bir aralar Facebook kullanırdım. Hatta ordan okulumun sayfasını bulup sınıfımda olucak olan arkadaşlarımı eklemiştim. Erken tanışırsak okulda belki daha yakın oluruz falan tabi o zamanın kafası bir şey beklemeyin. Buldum birkaç kişi konuşmaya başladım tabii. Eğlenceli insanlar hepsi yakın olacağımı hayal etmedim belki ama sevdim öyle nedensiz. Sonra biri yazdı. Benim okuldanmış, evimiz yakınmış, birlikte gider gelirmişiz. Hiç tanımıyorum evet de diyemedim hayır da diyemedim , sadece düşünürüz daha çok var dedim. Bu konuşmayı yaparken çoktan resimlerine bakmaya başlamıştım aslında. Fena değil ama tipim de değil sanırım hayır diyecektim ona. Bende düşünüp güzel bir bahane buldum tabiki. Ona bir kız arkadaşımla gideceğimi onun rahatsız olabiliceğini söyledim. Başımdan atmak kolay oldu aslında ve eğer ben birini başımdan atmak istersem bunu yaparım. Sabırsızlıkla okulların açılmasını ve beni eve kadar bırakmayı teklif eden çocukla tanışmayı diledim. Bana yazıyorsa eğer çok yalnız olmalı diye düşündüm. Tabi siz beni görmediniz yaklaşık 60 kilo ve 1.60 dan kısa bir şeydim o zamanlar ayrıca kendimi de hiç beğenmezdim. Şimdi de beğendiğim söylenemez ama o zamanlar gerçekten aynaya bile bakamazdım. Şimdi düşünüyorum da belki de o hayatımın değişmesini şuanki haline dönüşmesini sağladı...