Κλειδωμένα όνειρα (Βιβλίο 4ο)

Κεφάλαιο 6ο

10 ΜΗΝΕΣ ΠΡΙΝ

ΦΙΛΛΙΠΟΣ

Το σκοτάδι είχε πέσει, όμως στο Λος Άντζελες ποτέ δεν ήταν πραγματικά νύχτα. Τα φώτα στον ορίζοντα ήταν δυνατά φωτίζοντας την πόλη τον αγγέλων. Κοίταξα ψηλά τον ουρανό. Κανένα αστέρι. Μετακινήθηκα ελαφρά πάνω στα κεραμίδια του υποστέγου στην πίσω αυλή του σπιτιού της Ιρίνα. Σήμερα είχα κλείσει μια εβδομάδα εδώ. Εκείνη και οι φίλοι της έψαχναν μανιωδώς να εντοπίσουν την Βερόνικα μέσω προγραμμάτων αναγνώρισης χωρίς φυσικά κανένα αποτέλεσμα. Η ξαδέρφη μου είχε αποδειχτεί πολύ πιο έξυπνη από ότι πίστευε κάποιος αρχικά γνωρίζοντας την.

«Τι κάνεις εδώ;» ρώτησε η Ιρίνα ερχόμενη προς το μέρος μου προσεκτικά. Κάθισε δίπλα μου κοιτάζοντας με επίμονα.

«Κοιτάζω όλα αυτά τα φώτα. Σκέφτομαι πόσο μακριά είμαι από την Αθήνα αυτή τη στιγμή...» εκείνη έσκασε ένα χαμόγελο.

«Ξέρεις μεγάλωσα με ανθρώπους που μια ζωή αναπολούσαν τη ζωή τους πίσω στη Ρωσία. Άτομα που ανήκουν σε οικογένειες όπως οι δικές μας, δεν ανήκουν ποτέ πραγματικά κάπου...»

«Όλοι μας ανήκουμε κάπου» ψιθύρισα καθώς έστρεψα το κεφάλι μου προς το μέρος της για πρώτη φορά από τη στιγμή που έκανε την εμφάνιση της.

«Και εσύ έχεις βρει που ανήκεις;» με ρώτησε. Τα μάτια της είχαν σκοτεινιάσει. Τα μαλλιά της ήταν λιτά και έπεφταν σε μπούκλες γύρω από το πρόσωπο της. Το στήθος της ανεβοκατέβαινε λιγάκι πιο γρήγορα. Χαμογέλασα ειρωνικά.

«Όχι» απάντησα τελικά και εκείνη χαμογέλασε «εσύ;»

«Αν ανήκω κάπου είναι στην οικογένεια μου. Έχω ένα χρέος προς αυτή. Και μόλις καταστρέψω την ξαδέρφη σου για όλα τα δεινά που μας προκάλεσε έχω μια αποστολή. Ίσως μπορέσω να σου πω κάποτε...»

«Όλα πρέπει να είναι ένα μυστήριο με εσένα;» εκείνη σηκώθηκε όρθια. Έβγαλε την φαρδιά μπλούζα που φορούσε και το κολλητό σορτσάκι της μένοντας μόνο με τα εσώρουχα. Την κοίταξα απορημένος. Έτεινε το χέρι της προς το μέρος μου σε μια προσπάθεια να με σηκώσει όρθιο.

«Όταν ήμουν μικρή με τα ξαδέρφια μου βουτάγαμε από αυτό το σημείο στην πισίνα» μου εξήγησε τι ετοιμαζόταν να κάνει. Απρόθυμα έπιασα το χέρι της και σηκώθηκα όρθιος. Εκείνη μου έβγαλε την μπλούζα περνώντας τα χέρια της από το στήθος μου. Μου έκλεισε το μάτι και πριν προλάβω να πετάξω από πάνω μου το τζιν που φορούσα εκείνη βούτηξε μέσα στην πισίνα. Την κοίταξα έκπληκτος που τελικά είχε αποπειραθεί το παράτολμο σχέδιο της και δίχως δεύτερη σκέψη ακολούθησα. Η αίσθηση του να βρίσκεσαι για μερικά δευτερόλεπτα στο κενό ήταν απερίγραπτη. Και στη συνέχεια η επαφή με το ζεστό νερό της πισίνας ξεσήκωνε κάθε αίσθηση.