Steven's POV
CALLING MS. SUNGIT
.
.
.
.
.
Sungit: Yeoboseyo?
Yeoboseyo? Kala ko ba hindi Korean to bat nagsasalita sya ng Korean?
Me: Practice Room 5pm
Sungit: Ya! Steven!
CALL ENDED
Wala akong balak kausapin siya ng matagal kaya inend ko na agad yung call.
''''''
5pm wala pa rin yung masungit na babaeng yun! Pupunta ba siya o hindi? Ayoko pa naman ng naghihintay! Tsk! Makaalis na nga!
5:15 pm
Biglang nagring yung phone ko..it was Ms Sungit calling
Sungit: ya! nasan ka ba?andito ako sa practice room
Me: antagal mo! nainip ako eh?! sige hintayin mo na lang ako jan!
toot toot toot..
Anong problema nun? Binabawian niya ko kaya pinatayan din ako? Tsk!
Kadarating ko lang sa bahay eh?! Tapos babalik na naman ako sa school? Hayyyy! Problema lang talaga yung babaeng yun!
“Manang aalis na po muna ako ulit”
“Mamaya ka na umalis Steven, hintayin mo na muna mommy at daddy mo. Dadaan daw sila ditto bago sila bumalik ng Korea.”
Si Manang lang kasama ko dito sa bahay kasi madalas namang wala parents ko. Doctor si daddy tapos si mommy naman kasama niya para may mag-aasikaso daw kay daddy.
“Anong oras daw po ba sila darating?”
“Parating na siguro yung mga yun! Hintayin mo na lang sandal”
“sige po manang”
Mukhang Malabo ng makaalis pa ko ng bahay nyan at makabalik sa school. Itetext ko na nga lang yung masungit na yun
To: Ms. Sungit
Wag mo na kong hintayin. May importante pa kong gagawin
Message sent
Ms Sungit pangalan niya sa phone ko. Buti nga sinave ko pa number niya eh >_>
