Ting tong..ting tong...
အဆက္မျပတ္ျမည္ေနေသာ Bell သံေၾကာင့္ BaekHyun
အိပ္ရာထဲကေန ထလာခဲ့သည္။ဖြာလန္ၾကဲေနေသာ ဆံပင္ကို လက္ျဖင့္ အသာသပ္ၿပီး အိပ္မႈန္စုတ္ဖြားျဖင္ တံခါးဖြင္ေပးလိုက္သည္။
"ဟင္...Kyung..."
ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ ခ်မ္းေနေသာညမွာ အေပၚဝတ္မပါပဲ
ရပ္ေနေသာ KyungSoo ကို အံျသစြာ ၾကည့္ေနမိသည္။"Kyung. Yrr အခု..ဘာလုပ္ေနတာလဲဟမ္...
အခု ဘယ္ႏွစ္နာရီ႐ွိေနၿပီလဲ..ေျပာ...ခုထိ အိမ္မျပန္ေသးတာလား
ေျပာစမ္း Kyung...."ညီေလးတစ္ေယာက္လို ခ်စ္ခင္တာေၾကာင့္ စိုးရိမ္မိၿပီး
အသံမာသြားသည္ကိုပင္ သတိမထားမိေခ်။"Hyung ...JongIn Hyung...ဆီက ဖုန္းလာေသးလားဟင္"
KyungSoo ရဲ႕ စကားေၾကာင့္ BaekHyun ဆြံ႔အသြားသည္။
"ကြၽန္ေတာ္..ဖုန္းေခၚေနတာ ကိုင္လည္း မကိုင္ဘူး
ၿပီးေတာ့ ဒီေန႔ ခ်ိန္းထားတာလည္း မလာဘူး
ကြၽန္ေတာ္ သတင္းေကာင္း ေျပာစရာ႐ွိလို႔....
ခုထိမလာဘူး...တစ္ခုခုမ်ား ျဖစ္ေနတာလားဟင္..."စကားတစ္ခြန္းေျပာတိုင္း ေအးလြန္းတာေၾကာင့္ တုန္ေနေသာ
ႏႈတ္ခမ္းေလး...လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ကို ပိုက္ၿပီး တုန္ယင္ကာ ေျပာေနေသာ KyungSoo ကို ၾကည့္ၿပီး baekhyun ရဲ႕ မ်က္ဝန္းထဲ
မ်က္ရည္စမ်ား ေနရာယူထားသည္။"Kyung ေလး ဒါေလး အရင္ဝတ္ထား..အိမ္ထဲဝင္ၿပီးမွ ေျပာၾကမယ္.."
"Arnyi Hyung...ကြၽန္ေတာ္ မဝင္ေတာ့ဘူး...အိမ္ျပန္ေတာ့မယ္...တကယ္လို႔မ်ား JongIn Hyung ဆီက အဆက္အသြယ္
ရရင္ေလ ေျပာျပေနာ္...ကြၽန္ေတာ္ အရမ္းစိတ္ပူေနတယ္လို႔..."စကားတစ္လံုးကို အားယူကာ ေျပာၿပီး သူေပးထားေသာ အေပၚဝတ္ေလးကို ျခံဳကာ တစ္လွမ္းခ်င္း ထြက္သြားေသာ KyungSoo
ရဲ႕ ေက်ာျပင္ေလးကို ၾကည့္ၿပီး Baekhyun ရဲ႕ေျခေထာက္အစံု
သည္လည္း
ထိုေနရာမွာပငိ ေခြက်သြားသည္။"Miyan Kyung yrrrr... Hyung ေလ...JongIn
ရဲ႕ စကားကို နားေထာင္ရလိမ့္မယိ...."~~~~~~~~~~~
ည...၁..နာရီ...
အခုထိ ျပန္မလာေသးတဲ့ KyungSoo ေျကာင့္
ChanYeol စိတိေတြ အစိုးမရဘျဖစ္ေနသညိ။