Kusura bakmayın dostlar şiir değil bu bölüm kursağımda düğümlenen haberleri yazacağım
Dilek özçelik
bu gün vefat eden bir kanser hastası daha doğrusu ülkece kulak tikadigimiz yaralardan biri KANSER ve ilaç terörü..
Özellikle gormezden geldiğimiz çoğu kanser hastası gibi köşeye sinmemiş Dilek Özçelik; zamanın koltukperestlerinden birine derdini anlatmaya çalışırken eline sıkıştırılan parayı iyade edip:
"BEN DİLENCİ DEĞİLİM. BENİ DİNLEYİN BİR KEZ DAHA INSANLIĞA OLAN İNANCIMI YOK ETTİNİZ.."
bu çığlık benim yüreğimi dagladi ve birde sağır genci döven dört insan olmak makamına erisememis mahluk. Sizi bilmiyorum ama benim umudumu kanser etti.
Velevki sağır genç hak etti ki; hiçbir varlık böyle fiziki bir zulmü hak etmez diyelim ki tahrik etmiş öyle bile olsa yahu şu insanca denen dil neden kullanılmaz ki ? Nasıl bir ruh hastalığıdır dört kişi bir insana? bu mu delikanlılık bu mu insanlık?!. saldirganlardan biri tip öğrencisi olunca insan hayatına verilen değer yok hipokrat yemini kulağımda çınlıyor trajikomik şeyler
Allahim ellerine düşürme böylesi doktor olacaksa. Amin
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÖYLE İŞTE
ŞiirBir kerbela çığlığla sesleniyorum yesribin ölüm sessizliğindeki ruhuna ; Ben ki yetim ve yitik bir umut kervanına bel baglamis, varlığını susuzluktan serap görmüş gözlerime ab-ı hayat bilmişim.. Değer mıydı ? kalbimi kırık ,hanemi yıkık koymaya! Ey...
