Fox

7

'Malisa!' roept Inge als ze me met het meisje ziet lopen. 'Doe haar niks, alsjeblieft,' smeekt de vrouw me. 'Sorry hoor, maar wat verwacht je dat ik ga doen?' vraag ik sarcastich. 'Haar opeten ofzo,' zegt de vrouw angstig, bang Malisa te verliezen. 'Nee, geef me niet aan haar, mevrouw!' roept het meisje op mijn arm als ik haar wakker maak. 'Waarom wil je niet terug naar mama?' vraag ik haar. 'Zij is niet mijn mama. Ze heeft me meegenomen uit de speeltuin en nu mag ik niet meer naar mama,' huilt ze. Ik druk haar tegen me aan. 'Dan blijf je bij mij todat we jouw mama hebben gevonden,' zeg ik en kijk Inge hatelijk aan. Hoe durft ze zoiets te doen? Met het meisje in mijn armen ren ik door het bos. Als Inge ver bij ons vandaan is, ga ik weer gewoon lopen, rennen met een kind op je arm is niet bepaald fijn.
'Dankjewel dat ik niet meer naar mevrouw Inge hoef,' zegt het meisje dankbaar. 'Geen probleem meissie. Wat is jouw naam?' vraag ik. 'Ik heet Maeve,' zegt het meisje dat Maeve heet. 'Goed Maeve, ga jij maar even slapen, volgens mij ben je hartstikke moe,' zeg ik tegen haar. Ze knikt en legt haar hoofd weer op mijn schouder.

Ik loop de stad in en word door veel mensen na gekeken. Ik spreek een vrouw aan. 'Sorry dat ik u stoor, maar weet u waar het politiebureau zit?' vraag ik snel. Ze knikt en geeft snel aan hoe ik moet lopen.

Ik loop volgens de beschrijving van de vrouw en sta al snel voor het politiebureau. Ik maak Maeve wakker. 'Hey, we zijn bij het politiebureau. Dan kunnen ze je mama op zoeken,' zeg ik als ze me vragend aankijkt. Ze knikt blij. 'Dan mag ik terug naar mama!' roept ze vrolijk. 'Wil je weer zelf lopen?' vraag ik en ze knikt wild. Ik zet haar neer op de grond maar valt gelijk achterover, tegen mijn benen. 'Je moet wel blijven staan,' lach ik. Ze probeert op te staan maar het lukt niet. 'Ik kan niet op mijn been staan, Fox,' zegt ze bang. 'Och meissie, ik denk dat het gebroken is,' zeg ik en til haar weer op. 'Je bent lief,' zegt ze en slaat haar armpjes om mijn nek.
Zo loop ik het politiebureau binnen. Ik loop gelijk door naar de balie. 'Hallo, waar kan ik u mee helpen?' vraagt de vrouw. 'We zoeken Maeve's mama,' zeg ik tegen de vrouw. 'En jij bent Maeve?' vraagt de vrouw aan Maeve. Ze knikt. 'En hoe heet jouw mama?' vraagt de mevrouw. 'Mama,' zegt Maeve blij. 'Nee, haar naam. Ik weet dat ze je mama is,' lacht de vrouw. 'Mijn mama heet mama,' zegt Maeve. 'Weet jij hoe haar mama heet?' vraagt de vrouw aan me. 'Ik weet het niet, ik vond haar in het bos,' zeg ik. 'Goed, ik haal een collega op,' zegt de vrouw en loopt weg.

Even later komt ze terug met een man met een flinke baard en een vrouw met diepe wallen. 'Hallo, jullie zijn op zoek naar mama?' vraagt de man. Ik knik. 'En hoe heet mama. 'Dat weet ze niet,' zucht ik, houden ze elkaar dan niet op de hoogte? 'Het is toch ook jouw mama?' vraagt de vrouw. 'Nee, mijn moeder heeft me na mijn geboorte gedumpt dus ik leef op mezelf in het bos en ik vond Maeve hier in een val. Ik hed haar eruit gehaald maar de vrouw die achter aanzat, mevrouw Inge, was volgens Maeve niet haar mama. Ze was hartstikke bang voor haar,' vertel ik. De agenten knikken langzaam en kijken elkaar aan. 'We zullen doen wat we kunnen, maar dan moeten we wel wat van Maeve's DNA hebben,' zegt de vrouw en pakt iets. 'Ala je dit stokje even langs de binnenkant van je wang haalt is het goed,' zegt ze en geeft het aan Maeve. Ze doet wat de vrouw zei en geeft het stokje dan terug aan haar. 'Dankjewel,' zegt de vrouw en stopt het in een doorzichtig plastic zakje. 'Ik ga dit naar het lab sturen en dan gaan ze het DNA bekijken en kijken we of er een match in het systeem wordt gevonden,' zegt de vrouw en loopt weg. 'Bent u bereikbaar voor ons?' vraagt de mannelijke agent. 'Ik ben wel gewoon ergens in de stad ofzo, in het bos vinden jullie me nooit meer terug,' lach ik. 'Ik bedoel via de telefoon,' lacht de man. 'Sorry, maar dat heb ik dus niet. Ik heb toch gezegd dat ik altijd in het bos heb geleefd? Ik ben nog nooit in de stad geweest,' zeg ik. 'Oh, juist... Dan wil ik dat Maeve bij ons blijft en jij mag doen wat je wil behalve terug het bos in. Het is verboden om daar te wonen of te jagen,' zegt hij. 'Oh, oké. Dan ga ik hier in de stad een plekje zoeken,' zucht ik. 'Maar jullie moeten me één ding beloven,' ga ik verder. De man kijkt me vragend aan.

'Jullie moeten goed voor Maeve zorgen en zorgen dat ze bij haar moeder terecht komt.'

'Daar zorgen we wel voor, maak je geen zorgen,' zegt hij. Ik sta op en geef Maeve een knuffel. Dan valt mijn beanie per ongeluk af. Ik pak hem snel van de grond en trek hem over mijn oren maar het is al te laat. De twee agenten hebben hun wapens al op me gericht. 'Zo grappig om te zien hoe jullie alle vertrouwen in me verliezen zodra jullie zien dat ik er anders uitzie,' lach ik sarcastisch. 'Veel plezier, Maeve. Ik hoop dat ik je nog eens weerzie,' zeg ik en druk een kus op haar voorhoofd. 'Waarom moet je nou weg?' vraagt ze verbaasd. 'Ik heb geen huis in de stad dus gaan deze mensen voor je zorgen. Dan gaan ze ook op zoek naar jouw mama,' leg ik uit.