Fox

10

'Fox huilen?' vraagt Lux en kruipt op mijn schoot. Ze slaat haar kleine armpjes strak om me heen. 'Fox is een beetje verdrietig,' zegt Harry tegen Lux als ik mijn arm om haar heen leg. 'Waarom?' vraagt het kleine meisje. Ik glimlach even maar kijk dan weg. 'Ik geloof dat Fox het moeilijk vindt om daarover te praten, Luxie,' zegt hij. 'Ga maar weer spelen,' zegt Harry en Lux klimt van mijn schoot. 'Niet verdrietig zijn, Fox,' zegt ze voordat ze weer wegrent. 'Wil je vertellen wat je dwars zit?' vraagt Harry en kijkt me bezorgd aan. Ik zucht en begin dan toch te vertellen: 'Toen ik geboren werd, waren mensen erg geschrokken door mijn lichaam, door mijn vossenstaart en -oren. Mijn ouders wouden me niet dus ik bleef achter in het ziekenhuis. Een man, dokter Sidley, haald me daar op. Hij nam me mee naar zijn laboratorium. Hij deed allerlei proefjes waardoor ik er uiteindelijk achter kwam dat ik ook kan ademen als ik me onder water bevind. Ik had een chip in mijn arm, zodat ze me terug konden viden als ik ooit zou ontsnappen. Ze voerden experimenten uit op normale mensen, daardoor veranderden zij ook in halve dieren alleen werden zij tot hun dood gemarteld als dokter Sidley klaar met hen was. Ik moest alleen mijn chip laten verwijderen en daarna lieten ze me naar buiten, in het bos. Daar werd ik toen ik sliep gevonden door Louis en Jakob...' Ik begin weer te huilen waardoor ik moet stoppen met praten. 'Die ken ik, Louis is een goede vriend van me. Kon je daar niet een tijdje blijven?' zegt Harry. Ik schud mijn hoofd. 'Ze namen me mee naar hun huis. Louis kreeg Jakob uiteindelijk zo ver om me bij hun thuis te laten blijven. Jakob vond dat ik maximaal een week mocht blijven en dat als ik langer zou blijven Louis zelf alles moest betalen. Toen op mijn laatste dag bij hen, wou Louis me een mooie plek in het bos laten zien. We kwamen aan en toen viel Louis op de grond. Hij was geraakt door een kogel van een jager die probeerde een vos neer te schieten,' ga ik verder. Ik kijk Harry aan en zie dat hij geschrokken voor zich uit kijkt. 'Is hij dood?' vraagt hij. 'Ja, door mij,' mompel ik. Harry begint te huilen.
Ik trek hem voorzichtig in een knuffel en wrijf met mijn hand over zijn rug. Lux komt weer naar ons toe. 'Papa?' vraagt ze maar Harry antwoordt niet. 'Papa ook huilen?' vraagt ze en er komen traantjes in haar ogen. 'Papa is nu eventjes verdrietig Lux,' zeg ik. Het kleine meisje klimt op de bank en slaat haar armpjes om Harry heen. 'Niet huilen, papa Harry,' zegt ze zachtjes. Harry glimlacht even. 'Louis is haar andere papa,' zegt Harry tegen me als hij zich naar Lux omdraait. Verbaasd staar ik naar de twee voor me. 'Maar, dat kan toch niet?' vraag ik verbaasd. 'Ik blijk zwanger te kunnen raken. Louis en ik kregen twee dochtertjes maar Jakob heeft Louis gedwongen mee te gaan naar het bos en daar met hem te leven,' vertelt Harry. 'Oh... Maar, hij noemde Jakob zijn vader?' vraag ik. 'Dwong hij hem waarschijnlijk ook toe. Jakob is tot heel veel in staat,' mompelt hij. 'Wacht,' zegt ineens. 'Wat heb je gedaan?' vraagt hij boos. 'Wat?' Ik kijk hem verbaasd en bang aan. 'Wat je met Louis hebt gedaan? Je zei dt het jouw fout was,' zegt hij. Als ik bij hem vandaan wil schuiven grijpt hij mijn bovenarmen vast. 'Wat heb je met hem gedaan?' schreeuwt hij boos. Lux lijkt me bang aan. 'Ga maar naar boven, Lux,' zeg ik snel. Ze knikt een rent bang weg. 'Zeg op!' zegt Harry boos. 'Ik- Die jager zag mijn staart, mijn vossenstaart en dacht dus dat er een vos langs liep en achter de struiken verdween. Hij schoot op de gok in een poging de vos neer te schieten maar hij raakte Louis,' vertel ik snel. Harry zucht en laat me los. 'Sorry, dat had ik niet mogen doen,' mompelt hij. Ik knik langzaam. 'Ik meen het, het spijt me echt,' zegt hij en kijkt me aan. Ik knik weer.
'Wat heb je met Louis gedaan?' vraagt hij. 'Die man kwam op ons af en voelde aan Louis's nek. Toen zei hij dat hij dood was en liep weg dus heb ik Louis naar huis getild. Toen heeft Jakob hem overgenomen en op de tafel gelegd. Hij kwam tot de conclusie dat ik het niet had gedaan en toen ik hem over die jager vertelde moest ik hem naar hem toebrengen,' vertel ik verder. 'En toen,' vraagt Harry. 'Toen heeft hij hem wat flinke klappen verkocht en hij sloeg mij een keer zo hard dat ik achterover viel en met mijn hoofd op een steen viel waardoor ik buiten bewustzijn raakte. Hij had me daar achter op de grond achter gelaten. Ik heb mijn hoofd en handen toen gewassen bij het vijvertje op de open plek van Louis en toen heeft die jager me ontvoerd. Na een tijdje had hij me verkocht aan een of andere rijke man. Ik moest op zijn kind passen en toen ik zei dat ik niet weet hoe je dat doet heeft hij me eruit getrapt,' ga ik door. 'Ik was in het bos toen ik weer ging slapen. Ik werd wakker van een vrouw die maar liep te roepen dus ik stond op en toen vertelde ze me dat ze haar dochtertje kwijt was en dat ze bang was dat ze was opgegeten door "een of ander eng beest, een vos ofzo". Toen ik haar wou helpen zoeken naar het meisje, zag ze mijn staart en rende weg. Ik ben alleen naar haar op zoek gegaan en vind het arme kind in een jagersval in een boom. Ze was hartstikke bang maar toen ik haar eruit had gekregen vertrouwde ze me volledig. Ik tilde haar richting de stad en kwam die vrouw weer tegen. Het meisje, Maeve, smeekte me om haar niet aan die vrouw terug te geven. Ze zei dat ze door haar was ontvoerd, dus ik rende met haar in mijn armen door naar de stad. Daar ben ik naar het politiebureau gegaan. Ze moet daar nu een week blijven en als haar echte moeder dan nog niet is gevonden gaat ze terug naar mij. Toen ben ik wat door de stad gaan lopen en viel in een steegje in slaap. Daar ben ik in elkaar geslagen. Vanochtend was ik bij de speeltuin gaan zitten en de rest weet je allemaal wel,' eindig ik mijn verhaal. Harry staart me geschrokken aan en geeft me dan een knuffel.