'Maar waarom ga jij dan weg? Ik wil liever bij jou blijven,' zegt Maeve. 'Wil je niet meer naar mama?' vraag ik verbaasd. Ze schudt hard met haar hoofd. 'Maar ik kak toch helemaal niet goed voor jou zorgen, Maeve? Jouw mama wel, ze is niet voor niets jouw mama,' zeg ik zachtjes. 'Ik wil bij jouw blijven,' zegt ze vastberaden en slaat haar armpjes om haar nek. Ik kijk vragend naar de agenten. Ze staan op en lopen weg. 'Waar gaan ze heen?' vraagt Maeve. 'Weet ik niet, dat hebben ze niet gezegd,' zeg ik zachtjes. Maeve slaat haar armpjes strak om me heen. Ik glimlach en knuffel haar terug.
De agenten komen terug naar binnen. 'Goed, Maeve blijft hier voor een week. Als haar moeder dan nog niet is gevonden, mag ze met u mee. U moet voor het komende jaar in deze stad blijven wonen zodat we u kunnen bereiken en af en toe kunnen controleren hoe het met Maeve gaat. Als we haar moeder na een jaar nog niet hebben gevonden, mag ze bij u blijven. Vinden we haar moeder wel, gaat ze naar haar moeder,' zegt de agent. 'Wat zegt hij nou?' vraagt Maeve nieuwsgierig. 'Dat je eerst een weekje hier blijft, als we jouw mama dan vinden, ga je naar mama toe. Als ze joue mama dan nog niet hebben gevonden, mag je bij mij blijven voor een jaar. Als ze jouw mama dan in dat jaar vinden, ga je met jouw mama mee, als mama niet gevonden wordt blijf je bij mij,' leg ik uit. 'Maar ik wil nu met jou mee,' zegt ze verdrietig en begint hartverscheurend te huilen.
Ik kijk de agenten smekend aan maar ze schudden hun hoofden. 'Het spijt me lieverd, maar over een weekje zien we elkaar weer, goed?' zeg ik zachtjes. 'Niet als ze mama vinden,' huilt ze. 'Dan kom ik wel even hierheen, dan kunnen er afscheid nemen, goed?' probeer ik haar te troosten. Maeve knikt zachtjes. 'Kom je mee, Meave?' vraagt de vrouwelijk agente. Maeve schudt hard met haar hoofd en slaat haar armpjes strakker om me heen.Een agent trekt Maeve bij me vandaan. Ze schopt en slaat huilend om zich heen. Verloren zit ik op de grond. Het is wonderbaarlijk hoeveel ik om Maeve ben gaan geven in die paar uur dat we elkaar nu kennen. Ik voel een traan over mijn wang rollen. Niet veel later zit ik te huilen in de donkere ruimte waar ze Maeve van me af pakten.
'Stop met janken en sta op,' zegt een lage stem. Als ik opkijk kijk ik krijg ik bijna een pistool tegen mijn voorhoofd gedrukt. 'Opstaan!' snauwt de agent. Ik knik en sta snel op. Met het pistool tegen mijn rug gedrukt loop ik het politiebureau uit. Zodra ik buitensta verdwijnt het gevoel van het pistool dat tegen mijn rug aan drukt en ik draai me om. De agent trekt de deur achter zich dicht.
Deze stad zit vol wantrouwen.
Ik loop wat rond, op zoek naar een beschutte plek in de stad.
Die avond zak ik tegen de koude muur in een donkere steeg en val al snel in slaap.
'Hey jongens, kom hier eens kijken,' roept iemand. Ik open mijn ogen en zie een jongen voor me staan, achter hem komen nog meer jongens aanlopen. 'Wat willen jullie?' vraag ik slaperig. 'Geld, waardevolle spullen...' mompelt een van de jongens. 'Ik heb niks voor jullie. Als ik wel iets had, had ik nu in een lekker warm huis in een zacht bed geslapen,' mompel ik. 'Je hebt wel iets wat we bij jou goedkoop, gratis, kunnen krijgen,' lacht de eerste jongen. 'Wat dan?' vraag ik verbaasd. 'Een kut. Je kunt ons gratis seks laten hebben. Dan hoeven we ook niet zo'n dure hoer te betalen,' lacht hij. Mijn ogen schieten heen en weer, op zoek naar ene vluchtweg. De jongens staan om me heen, geen enkele mogelijke vluchtweg. 'Dat wil je niet,' zeg ik vastberaden en kijk hem aan. 'En waarom dan wel niet?' lacht hij sarcastisch. 'Ik heb een soa,' lieg ik, hem strak aankijkend. 'Klotewijf!' schreeuwt hij en schopt me in mijn buik. Meer trappen volgen en ik schreeuw het uit. Al snel wordt alles zwart.
JE LEEST
Fox
FanfictionZe heeft een vossenstaart. Ze heeft vossenoren. Ze kan onder water ademen. Ze kan zingen. Maar ze heeft geen thuis. Geen huis. Geen familie. Ze wordt vanaf haar geboorte jarenlang vastgehouden in een laboratarium. Ze onderzoeken haar, waarom is z...