The Unlikely Business (Completed)

It's A Vacation.

20 - It's A vacation.

Bigla ay parang nag slow motion ang lahat. I was frozen for a moment.

Julian's smirks stayed, nagpalipat lipat ako ng tingin Kila Papa, Mama, Tito, Tita at Julian.

Napa mura ako sa isip ko at automatic na tumalikod ako at naglakad papasok sa kwarto ko.

Walang humahabol sa akin pero pakiramdam ko tumakbo ako ng isang kilometro sa pagtaas baba ng dibdib ko. Napaupo ako sa gilid ng kama ko habang hawak ang dibdib ko na hindi maampat ang kaba sa nangyari.

Hindi ko alam kung gaano katagal ako naka idle.

Bumukas yung pinto ng kwarto ko at si Julian yung bumungad. His presence warmed my room. His scenet automatically welcomed my nose.

He looked so hot in plain white shirt and rugged jeans. Kitang kita ko yung leather belt nya. May pagka fitted yung shirt kaya bakat yung muscles. Damn, just damn how Julian is so hot.

He closed the door tapos lumapit sa akin. He stood in front of me.

Hindi ko sya tinitingnan. Wala sa plano 'to. Gusto ko'ng kainin na ako ng lupa ng oras na 'to.

He faked a cough, pero hindi pa rin ako tumitingin sa kanya. I was looking blankly at the wall.

"Baby.." Oh God. His voice.. sobrang nakaka miss iyon marinig ng personal. Lahat kay Julian gusto ko. Every inch, everything! Gusto'ng gusto ko na tumayo at yakapin sya. Pero kailangan ko pigilan ang sarili ko.

He just came here with his freaking parents!

He got my hand at iminuwestra ako patayo. Nagpatangay ako, pero i'm still not looking at him. Hindi ako nabibigay ng reaction.

Bigla nya ako'ng yinakap ng mahigpit. "I miss you so much." He whispered then bit my ear.

I just bit my lower lip.

We stayed like that for a second hanggang sa ako na ang unang humiwalay.

"What is this?" I put my hands on my waist.

Nawala yung ngiti ni Julian. Sumeryoso din yung mukha nya. "I'm sorry. Sobrang miss na kasi kita.. And yeah. Alam ko na wala sa usapan 'to. Pero diba? Dito rin naman tayo mauuwi. I don't have a plan on giving you a chance to leave me again. Please, Kat. They're waiting for us."

Nasapo ko ang noo ko. Ang sama ng pakiramdam ko dahil sa kulang ako ng tulog tapos yung itsura ko pa kanina paglabas.

"Baby.." He called again.

"This is all fucked up." Naiiling na sabi ko. Hindi ko alam mararamdaman ko. Ayoko pa, eh. Pero ano pa magagawa ko?

Julian heaved a sigh. "Please, Baby. Magbibihis ka ba o bibihisan kita?"

I looked at him. Hindi ko mabasa expression nya.

"Fine." Tapos naglakad ako papunta sa closet ko. Ang bigat talaga ng pakiramdam ko.

"T-shirt please. No short shorts." Nilingon ko si Julian nang sabihin nya iyon.

Kasalukuyan nito'ng inililibot ang paningin nito sa kwarto ko. Lumapit sya sa wall na katabi ng bintana. Iniwas ko na lang ang tingin ko at nagpalit ng t-shirt. Alam ko na makikita nya iyon. Nag vandall ako ng name nya sa wall na iyon, eh.

"I like your hand writing." Amused na sabi ni Julian habang naglalakad na sya pabalik.

"Whatever. Bata pa ako nyan, no." Defensive na sabi ko.

He chuckled. "You really like me, huh. That much?"

Hindi ako sumagot. Nagpalit ako ng capri pants at nagsuklay. Naglagay ako ng pulbo.