Naruto był chłopcem szczęśliwym mimo że ludzie traktowali go jak demona. Jednak kiedy poznał przyjaciół musiało się coś zdarzyć. Jak potoczą się losy chłopca.
Wstałem bardzo szczęśliwy, ponieważ wczoraj poznałem swoich rodziców. Wstałem z łóżka, wziąłem mój strój shinobi, i poszedłem do łazięki. Po piętnastu minutach wyszedłem z niej, a swoje kroki skierowałem do kuchni. Kiedy tam doszedłem do niej, w niej byli moi rodzice. Tata czytał gazetę i pił kawę, a mama robiła coś do jedzenia. - Dzień dobry. Rodzice spojrzeli na mnie, po czym powiedzieli równo, uśmiechając się. - Dzień dobry Naruto. Usiadłem do stołu, na przeciwko taty, i czekałem na jedzenie. Już po pięciu minutach miałem mój ulubiony posiłek na stole. Tak było to ramen, i zniknęło tak szybko jak się pojawiło. Po zjedzonym śniadaniu wyszedłem na trening z Hinatą.
Na miejscu byłem punktualnie, a kilka minut później przyszła Hinata. - Ohayo Naruto-kun, przepraszam za spóźnienie. - Ohayo, nic się nie stało, a teraz zacznijmy trening. Hinata kiwnęła tylko głową, po czym aktywowała byakugana i ruszyła na mnie.
Miesiąc później Minął miesiąc od kąd trenuję z Hinatą. Przez ten czas zrobiła ogromne postępy. Dalej jest tą samą Hinatą, czyli nieśmiałą i wstydliwą, lecz gdy walczy nie obchodzi ją nic poza jej przeciwnikiem. Przez ten czas, mój tata wrócił na stanowisko Hokage, a ja nie raz biorę udział w misjach anbu, jako ich tymczasowy członek.
Dzisiaj wraz z Hinatą zrobiliśmy sobie przerwę od treningów, i poszliśmy się przejść po lesie. Pogoda była piękna pogoda. Słońce świeciło na przepięknym błękitnym niebie, ptaki śpiewały.
Co chwila czułem na sobie spojrzenie Hinaty, a gdy patrzyłem na nią ta odwracała wzrok i robiła się czerwona. Szedliśmy w ciszy, każdy z nas był zajęty swoimi myślami. Po chwili zatrzymaliśmy się na pięknej polanie gdzie był mały staw, a niedaleko jego było drzewo które rzucało ogromny cień. Usiedliśmy po nim i oglądaliśmy widoki które nas otaczały. Po chwili spojrzałem na Hinatę. Był tak piękna że inne dziewczyny się przyniej chowają. W pewnym momęcie spojrzała na mnie z lekkim rumieńcem w którym wyglądał słodko, i zaczęła mówić. - Nnnaruto-kun mu..szę ci coś pow...jedzieć. - Co takiego? - Naruto-kun, ja ciebie.... W tamtym momęcie przerwał jej wybuch który dochodził z wioski. Wstałem wraz z Hinatą na równe nogi i pobiegliśmy w tamtą stronę. Gdy byliśmy przy bramie próbowaliśmy przez nią wejść, lecz była zamknięta. Wskoczyliśmy na mury wioski, i to co zobaczyliśmy zmroziło krew w żyłach. Cała wioska została kompletnie zniszczona. Nie było rzadnych budynków. Spojrzałem na Hinatę i powiedziałem. - Hinata, ktoś przeżył? Ona tylko kiwnęła głową. Na mojej twarzy pojawił się gniew do człowieka który to zrobił. Usiadłem na ziemi, i zacząłem medytować. Spojrzałem na Hinate, a ta na mnie z szokowanym wyrazem twarzy. - Co się stało z twoimi oczami Naruto-kun? - To jest tryb mędrca, wyjaśnię kiedy indziej. Teraz znajdź ludzi i pomóż im, ja zajmę się osobami odpowiedzialnymi za to. Hinata tylko kiwnęła głową, a ja teleportowałem się bliżej.
Na samym środku dojrzałem 6 postaci w stroju który noszą Akatsuki, oraz dwujkę shinobi konochy. Jednym z nich był mój ojciec, a drugą była moja mama. Jeden z nich ruszył prosto na nich. Wykonałem moją technikę stylu błyskawic, i przeniosłem się nad niego. W tamtym momęcie zadałem mu cios. - Rakurai!! Tą techniką trafiłem prosto w jego głowę, więc nie był mowy o tym by wstał. Wyprostowałem się i spojrzałem już na piątkę osób z brzasku. Po chwili odezwała się moja mama. - Naruto, co ty tu robisz. Uciekaj stąd. Odwróciłem się w ich stronę, a na ich twarzach pojawił się szok. Teraz odezwał się mój tata. - Naruto, ty posiadasz tryb mędrca. Jak? - Wyjasnię to kiedy indziej, teraz odejdźcje stąd jak najdalej i nie wtrącajcie się. - A kim oni są? - Oni są członkami organizacji zwanej Akatsuki, i polują na ogoniaste bestie. Na twarzach moich rodziców pojawił się szok, lecz po chwili odezwała się mama. - Czyli oni.. - Tak, przyszli po mnie, a teraz zostawcie to mnie.
Kiedy rodzice odeszli ja znów spojrzałem się członków brzasku i powiedziałem. - Radzę wam idejść jeśli chcecie żyć. - Przyszliśmy po ciebie jinchuriki Kyuubiego. Jeśli nie chcesz by coś im się stało, chodź z nami. - Po moim trupie. - Jak chcesz. W tamtym momęcie w moją stronę biegły dwa przywołańce od rydo włosej kobiety. Złorzyłem kilka pieczęci i powiedziałem. - Seji gijutsu: Mizunoawa(techniki medrca: Wodne lisy)!! Z dymu wyłoniły się dwa wielkie lisy z wody, i zaatakowały dwa przywołańce, a ja ruszyłem w stronę tamtej piątki. W ręce stworzyłem technikę stylu wiatru i rzucając nią powiedziałem. - Fuuton: Rasenshuriken!!!
Kiedy technika dotarła do celu został tylko jeden z nich, w tamtym też momencie złurzyłem całą czakrę mędrca. - Jesteś silny jak na guwniarza. Ale i tak pójdziesz ze mną. W tamtym momencie poczułem jak coś mnie przyciąga.
Po chwili leżałem przybity do ziemi jakimiś drutami które blokują przepływ czakry. Kiedy ten koleś do mnie podchodził, z nikąd pojawiła się Hinata która go zatrzymała, i stanęła przede mną. - Hinata kurwa, co ty robisz, uciekaj stad bo on cię zabije. - Naruto-kun, kiedyś zawsze płakałam i poddawałam się… Zrobiłam wiele złego, nie robiąc nic innego… Ale ty pomogłeś mi znaleźć właściwą drogę… I zawsze ścigałam cię, bo… chciałam dogonić ciebie… chciałam iść obok ciebie cały czas… Po prostu chciałam być z tobą… Zmieniłeś mnie! Twój uśmiech mnie uratował! Dlatego nie boję się umrzeć, chroniąc ciebie! Bo… Kocham cię…”
Ostanie słowo Hinaty mnie zszokowało. Ona mnie kocha, i jest gotowa oddać za mnie życie.
Hinata bez zastanowienia ruszyła na członka brzasku, i próbowała zadać mu jakie kolwiek obrażenia, lecz na marne. Po chwili odepchnął ją od siebie. Ta wstała na nogi, i zamiast ruszyć na niego to próbowała mnie uwolnić.
Po pewnym czasie Hinata nie miała już siły wstać. Podszedł do niej, a z jego ręki wyłonił się jeden z prętów którymi mnie przebił. Stanął nad jej ciałem i wbił w nią ten pręt. W tamtym momęcie ogarnęła mnie wściekłość. Wszedłem do swojego umysłu gdzie był mój przyjaciel. - Kuramo, proszę pomóż mi zajebać tego gnojka za to co zrobił Hinacie. Ten otworzył swoje oczy i powiedział. - Pomogę ci, a później wytłumaczę ci coś bardzo ważnego. Tak więc użyj mojej mocy do techniki klanu Uzumaki.
Wyszedłem z umysłu, i zacząłem się uwalniać. - Kongō Fūsa!! Ogromne łańcuchy wydobyły się z mojego ciał, po czym zniszczyły wszystkie pręty. Wstałem chwiejnym krokiem, i spojrzałem na mojego przeciwnika. Moje oczy nie były czerwone z pionową źrenicą, a przecinała je źrenica z trybu mędrca.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Na jego twarzy bojawił się szok. Spojrzałem w jego oczy i powiedziałem. - Teraz zginiesz. Miał już zareagować, lecz był szybszy i zadałem mu cios prosto w głowę moim Raikorai.
Jego ciało padło na ziemię, a ja ruszłem w stronę Hinaty. Obok niej byli już wszyscy. Dezaktywowałem tryb mędrca, i podszedłem bliżej, lecz zatrzymali mnie ludzie z wioski, i zaczeli podrzucać. Kiedy to skończyli podszedłem do Hinaty która była podtrzymywana przez Sakurę. Stanąłem na przeciwko niej, a ta zrobiła się cała czerwona. Złapałem ją za rękę, i przysunąłem do siebie. Sakura wiedziała o co chodzi i puściała przyjaciółkę by ta wpadła w moje ramiona. Spojrzałem jeszcze raz na jej przepiękną twarz i powiedziałem. - Kocham cię Hinata, i chcę być z tobą do końca mojego życia. W tamtym momencie złączyłem nasze usta w namiętnym pocałunku.
Jak się podobał ten rozdział? Napiszcie mi o tym w komentarzu, lub zagwiazdkujcie. Narka 😎💪😁👍
