GİT

Nasıl Geldik Buraya?-Tanıtım

     Elimle kapıyı gösterirken gitmesini gerçekten isteyip istemediğimi düşünüyordum. "Git." diye bir ses yükseldi. Bunun kendi dudaklarımdan çıktığına hala inanamıyordum. "Bundan önce nerdeysen yine oraya git." Ellerimin titrediğini hissediyordum. Zaten hep titrerdi. Ondan önce. Sahi söz vermişti bana ellerin bir daha titremeyecek diye.

     Elimde tuttuğum gül bile titriyordu. Avuç içlerini uzattı, avucunun içine ellerimi koymamı beklediği ortadaydı. Bir an bile tereddüt etmedim. Elimdeki gülü masaya bıraktım ve ellerimi avuçlarının içine yerleştirdim. Şimdi sadece elim değil, tüm vücudum titriyordu. "Hava da soğuk değil, ellerini tutmam için üşüyor numarası yapmanın bir anlamı yok. Biliyorsun değil mi bunu?" Ellerimi ısıtmak adına nefesini verdi. Yanaklarım kızarıyordu. "Benim elim hep titrer. Hatta bir arkadaşım sinirlendiğimde daha çok titrediğini söylemişti." 

     Güldü. O kirli sakalının arkasından görünen gülüş... Kalbimi hissetmek zorlaşıyordu. "Senin elini daha önce hiç kimse tutmamış. Alışmış boşlukta titremeye. İzin ver bundan sonra yanında ben olayım. Söz veriyorum bir daha elin hiç titremeyecek." 

     Küçük bir anı tüm kavgamızın arasında ikimizin de gözlerinin önünden süzüldü. Onun da benimle aynı şeyi düşündüğüne emindim. "Senden başkası umrumda değil. Senden başkası yok. Senden öncesi ve senden sonrası var. Ben senden öncesini umursamıyorum. Senden sonrası da ancak seninle olur. Anla bunu."

     Karşımda duran adama inanmak istiyordum. Ama inanamıyordum. Nasıl bu hale gelmiştik? Nasıl olmuştu tüm bu yaşananlar? 

     "Sadece git..." Göz yaşlarımı silmek için elini bana doğru uzattı. Kendimi geriye doğru çekmeye çalışıyordum. Zaaflarımı bilen bu adamdan kendimi ayırması epey güçtü. Bundan da öte onu seviyordum. Bir nefes daha verdim bıkkınlıkla.

     "Git."

Sınava hazırlandığım bu sene, stresimi atmak için bu hikayeyi yayınlamaya karar verdim. Benimle birlikte bu hikayeyi sürdürecek bütün okuyucularıma şimdiden teşekkür ediyorum...