Love Drunk.. ( greek fanfiction with 1 direction)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7- Νεκροι-Ζωντανοι

ΧΑΡΡΥ:

Με τα χιλια ζορια αφησα το πτωμα του Λιαμ στον καναπε. Κατι επρεπε να κανω αλλα το μυαλο μου ηταν πολυ θολομενο ακομα και δεν μπορουσα να σκευτω καθαρα. Καθησα στο πατωμα και εμεινα εκει μεχρι που οι πρωτες ακτινες του ηλιου χτυπισαν το προσωπο μου. Ξαφνιασμενος σηκωθικα και κατευθυνθηκα προς το παραθυρο παρατιροντας τον εξω κοσμο σιωπιλα. Τοτε θυμηθικα τι ειχε σημβει εχθες. Δεν το πιστευω . Την βιασα! Την βιασα και σκοτωσα τον καλητερο μου φιλο.  Προσπαθουσα να θυμηθω λεπτομεριες απο την χθεσινη βραδια. Μεθησαμε. γηρισα το κεφαλι μου και ηρθα αντιμετωπος με την σκληρη πραγματικοτητα. Ο Λιαμ νεκρος στον καναπε μου!  Δεν πιστευω τι εκανα . Τον καλητερο μου φιλο σκοτωσα? Ναι. Ξαφνικα εκει που ημουν χαμενος στις σκεψεις μου ο Λιαμ κουνιθικε. Δεν ειναι δυνατον! Μα η σφαιρα τον πετυχε . Πηγα κοντα του . Ειχε ανοιξει τα ματια του και πηγε να πει κατι.

- Οχι φιλε ! Εισαι αδυναμος ελα να σε βοηθισω να παμε στο δωματιο μου να ξαπλωσεις και οταν ξυπνησεις ελπιζω να μην πονας.

Του ειπα και προθιμα πιαστικε απο πανω μου για να τον βοηθεισω. Ξαπλωσε στο κρεβατι και κοιμιθικε αμεσος. Τουλαχιστον ζει! Σκευτικα και πειρα την αποφαση να κατευω κατω να δω πως ειναι η Αννι.Σηνιθως τις κοπελες δεν τις κρατουσα πολυ καιρο και ουτε δαινομουν συναισθηματικα μαζι τους. Απλα εκανα οτι θεωρουσα σωστο. Ημουν ενα τερας. Σκευτομουν καθως κατεβαινα τα σκαλια. Η πορτα ηταν σπασμενη. Ετσι μπηκα μεσα και κοιτουσα την Αννι σιωπιλα. Εκεινη ηταν κουλουριασμενη σε μια γωνια με το σεντονι να καληπτει το γυμνο της σωμα και αυτη να κοιτα τον τοιχο χωρις καμοια απολιτος εκφραση στο προσωπο της. Ηταν τρομαχτικη και εμιαζε κενη. Ουτε που γηρισε να με κοιταξει, λες και δεν υπηρχα. Πηγα κοντα της και της επιασα απαλα το χερι. Δεν εκανε τιποτα απολυτος! συνεχιζε να κοιτα το κενο . Προσπαθισα να την σηκωσω απο το κραβατι και παλι δεν αντοσταθικε. Εμιαζε με κουκλα που την κανεις οτι θες. Την μετακινησα προς το μπανιο και την εβαλα μεσα στην μπανιερα. Την ειχα μπροστα μου, γυμνη , να με κοιτα μεσα στα ματια χωρις κανενα συναισθημα , μονο κενο το απολιτο κενο.  Ανοιξα την βρηση και αφησα το νερο να τρεχει επανω της. Εκεινη δεν κουνιοταν οποτε μαλλον θα την βοηθουσα. Την ελουσα και την προσεχα σαν να ειχα μπροστα μου ενα μικρο μωρο. Την τυληξα σε μια πετσετα και την οδηγησα στο κραβατι αγγαλια. Προς μεγαλη μου εκπληξη διαπηστωσα οτι το σεντονι ηταν καθαρο χωρις αιματα.

-Δεν ημουν παρθενα.

μου ειπε σιωπιλα  λινοντας μου την απορρια.

-Αννι μου συγνωμη δεν δεν ηθελα νς σου κανω κατι τετοιο ημουν μεθησμενος και... Συνχορεσεμε.

Αυτη χαμογελασε και με κοιταξε. -Χαρρυ δεν προκειτε να σε συνχορεσω ποτε για αυτο που εκανες ποτε ποτε! μου ειπε χαμογελοντας και σηκωθικε απο διπλα μου πηγαινοντας προς την ντουλαπα. -Εισαι ελεηνος και τυπωτενιος Χαρρυ . Πως πιστευεις οτι θα σε συνχορισω μετα απο αυτο που εκανες. Μεθυσες, με βιασες και σκοτωσες τον κολλητο σου πριν μπορεσει να με βιασει κι αυτος. Εξετιας σου Χαρρυ εχασα τα παντα. Την οικογενεια μου , τους φιλους μου τα παντα! Πως μπορεσες να μου κανεις κατι τετοιο! Ακομε προσεκτηκα οτι και να κανεις δεν θα σε συνχωρισω ποτε. Με εκανες να νιωσω σκουπιδι, μια ψευτικη κουκλα που της κανεις ο,τι θες, μα το χειροτερο ειναι πως με εκανες να νιωσω κενη, χωρις κανενα σηναισθημα. Σηκω και φυγε.     μου ειπε χωρις να παρει ανασα. Σηκωθικα με κατευασμενο το κεφαλι και εφηγα απο εκει.  Ξαφνικα ενιωσα κατι υγρο στο μαγουλο μου, κοιταξα ψηλα αλλα τοτε καταλαβα οτι αυτη σταγονα ηταν δακρυ. Εγω ο πιο σκληρος και απανθρωπος δολοφονος κλαιω για μια κοπελα που καταφερε να με λυγισει.

- Χαρρυ! ακουσα μια φωνη να με φωναζει. Ο Λιαμ ξυπνησε! σκευτηκα και ανεβηκα να δω πως ειναι.

- Γεια! ειπε ευδιαθετα

-Πονας?

-Το κεφαλι μου αλλα θα περασει.

-να σου φερω μια ασπηρινη.

-Οχι Χαρρυ, πες  μου τι εγινε εχθες?

-Βιασα την Αννι. του απαντησα και εκατσα διπλα του με κατεβασμενο το κεφαλι.

-Τι? Ναι θυμαμε!Ο Θεε μου σε εβλεπα να την βιαζεις και καθομουν και κοιτουσα, μετα πηγα να την βιασω κι εγω αλλα με πυροβολισες και λιποθυμισα.

-ναι... Συγνωμη γι αυτο. του απαντησα και του εδειξα την βαθεια πληγη που ειχε στο χερι του.

-Ησουν μεθυσμενος δεν πειραζει.

- Φοβηθικα Λιαμ πολυ. Η Αννι δεν μου μιλα τριγυρνα σαν φαντασμα μεσα στο σπιτι και με μισει.

- Ο Χαρρυ μπορει να μην το ξεπερασει.

- Σε παρακαλω μιλα της.

-Σου το υποσχομε! απαντησε και με εσμπρωξε φιλικα.

Δεν καταλαβαινω τι μου σημβαινει με αυτο το κοριτσι. Τα παντα ειναι διαφορετικα. Δεν θελω να την βασανισω . Αυτο το πλασμα ασκει μια περιεργη δυναμη πανω μου. Με ελενχει.
~.~~.~.~.~.~.~..~.~.~.~.~.~.~.
Λοιπον! Ελπιζω να σας ειναι αρκετο!!! Καλη επιτιχια στις εξετασεις! οταν μπορω θα βαζω!!!!
Φιλια!!!!! <3