Love Drunk.. ( greek fanfiction with 1 direction)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12-Μικρη μου

Εδω και 2 μερες δεν εχω κανενα ίχνος της. Εχει φυγει και ο Λιαμ και δεν μπορει να με βοηθισει κανεις. Τηλεφωνώ καθε μερα στην Βιβιαν μηπως εμαθε κατι αλλα τιποτα.

Ηταν απογευμα και καθομουν στο σανολι προσπαθοντας να σκεφτω καθαρα οταν χτυπησε το κινητό μου.

-Ναι

-Γεια σου Χαρρυ! Εχουμε να τα πουμε πολυ καιρο ε? ακουστικε η κακιασμενη φωνη του "αδερφου μου" απο το ακουστικο

-Τι θες?

- Η Αννι τι κανει Χαρρυ?

-Η Αννι? Που ξες εσυ για αυτην?

-Ωστε δεν σε νοιαζει που τωρα πια μου ανικει .

-Τι λες?  Εσυ την εχεις ? Αφησε την παλιο.... Δεν προλαβα να ολοκληρωσω την προταση μου γιατι μου εκλεισε το τηλεφωνο.

Γαμω το ποιος ξερει που την εχει

πρεπει να την βρω γρηγορα πριν της κανει κακο.
.............................................................
Αννι:

Με βαλανε σε ενα αυτοκινητο και η μνημη μου σταματα εκει. Κατι ειχε αυτο το πανυ που βαλανε στο στομα και στην μυτη μου και λυποθιμισα.

Οταν ξυπνησα ειμουν δεμενη στο πατωμα με ενα μαντιλι στο στομα. Προσπαθουσα να φωναξω αλλα δεν τα καταφερνα εβγαζα αναρθρες κραγες .

- Αφεντικο ξυπνησε. ακουστικε μια φωνη

Ξαφνικα η πορτα ανοιξε και μπέικε μεσα ο τυπος που ειχα δει και στο παρκο. Εβγαλε το μαντίλι απο το στομα μου και απομακρυνθηκε απο κοντα μου.

- Ωστε εσυ εισαι αυτη που εζησε ενω την κρατουσε αιχμαλωτη αυτος ο ηλιθιος! Για να σε αφησε να φυγει μαλλον εισαι κατι ιδιετερο γι αυτον.... Ή μηπως το εσκασες! Χα! Τοτε θελω να δω τα μουτρα του! ειπε και με κοιταξε πονηρα.

- Δεν ξερω γιατι τι μιλας, δεν ξερω καν ποιος εισαι .

-Ω αγαπητη μ! Εγω, εγω ειμαι ο αδεφλος του Χαρρυ εκεινου του ηλιθιου..... Αν εισαι οσο σημαντική φαίνεσαι τοτε θα ρθει να σε βοηθήσει και τοτε.... ΜΠΑΜ! Θα παει να βρει τον πατερα του στην κολαση!

Συνέχισε να μιλα μονος του και να λεει κακιες για τον ετεροθαλη αδεεφο του για αρκετη ωρα. Συγχρόνως εκανε γυρους γυρω απο την καρεκλα που με ειχει δεμμενη. Μολις κουραστικε σηκώθηκε και εφυγε χωρις να κλειδωσει αφηνοντας με μονη στο σκοταδι...

ΧΑΡΡΥ:

Ειναι τοσο βλακας! Περιμενα να με ξαναπαρει τηλεφωνο αλλα οχι με αφησε να τυραννιέμαι . Οταν τον πιασω στα χερια μ θα τον στειλω στην κολαση να βρει τον πατερα μου! Που μπορει να την εχει ? Ξερω ειναι παγιδα μα πρεπει να την παρω απο κει γρηγορα... Ανοιξα μια ατζεντα με παλια τηλεφωνα . Δεν ξερω που ειναι αλλα αυτος σιγουρα ξερει.

- Ναι?

- Γεια σου Τζεικ...

-Ποιος ειναι? Χαρρυ εσυ?

-Αφου ρε ηλιθιε ξες ποιος ειναι τι ρωτας!

-Τι τι θες?

-Τι κανουν οι κορες σ Τζεικ? Τις ειδα προσφατα. Μεγαλωσαν πολυ.

-Μεινε μακρια απο τα κοριτσια μ!

-Θα μεινω αν μ πεις που την κρατανε.

-Ποια?

-Ξες πολυ καλα. Πες μ γιατι θα τις παρω μακρια σ και θα τις σκοτωσω.

-Καλα καλα! Ειναι στο παλιο σπιτι των γονιων του. Εκει την κρατά. Ομως μην τις πειραξεις δεν....

Του εκλεισα το τηλεφωνο πειρα το οπλο μ και ξεκινησα για να την βρω. Έρχομαι μικρη μου.....