Love Drunk.. ( greek fanfiction with 1 direction)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8 (συνεχεια)-Ανχος

Δυο λεπτα αργοτερα συνηλθα και προσπαθισα να βγω απο το ριμαγμενο μου αμαξι. " Ε ρε γαμωτο που πανε και φυτευουνε αυτα τα δεντρα! "

- Τι εγινε μπουκλα μπηκε το δεντρο μπροστα μας?!

ακουσα καποιον να λεει συνοδευομενος απο γυναικια γελια. Γυρισα ξαφνιασνενος. Χειροτερα δεν μπορει να παει αυτη η μερα. Ηταν ενας απο τους πιο πλουσιους τοκογλυφους. Αυτος ο,τι ηθελε το επερνε ή με το καλο ή με το κακο.

- Παραταμε! του φωναξα προσπαθοντας να σηκωθω.

-Χαχα! Καλα Χαρρυ! Α, ηθελα να σε ρωτησω αυτη η μικρη που ειναι σπιτι σου ειναι καλο κομματι, οταν τη βαρεθεις θα μου την δωσεις καλα? Δεν θα με χαλαγε νεο αιμα στο χαρεμι μου. ειπε βαζοντας μπρος στο υπερπολιτελες αμαξι του με τις γκομενες. " Τον μαλακα!! Που ξερει για την Αννι μου? Με ειχε βαλει εδω και καιρο στο ματι επειδη δεν συνεργαζομουν μαζι του. Πρεπει να παω γρηγορα κοντα της! Ειμαι ανχομενος, μπορει να την πειραξει."Αχ! ηλιθια πληγη ,καταραμενο δεντρο που βρεθηκες μπροστα μου! Το ποδι μου ειναι γεματο αιματα, δεν μπορω να κανω και πολλα. Θα περπατησω αργα και ισως φτασω καποια στιγμη...

ΑΝΝΙ:

Μα που ειναι τοσες ωρες! Η ωρα ειναι 5 και ακομα ειναι εξω και διασκεδαζει ή πηδαει καμοια αντε να μην πω ή το πειρε ο υπνος ή σκοτωσε 5-6  ατομα επειδη βαριοταν, δεν ειναι τιποτα φοβερο! Δεν ειναι οτι ανοισιχω για αυτον! Τον Λιαμ σκεφτομαι που ειναι μονος του χωρις εναν φιλο ή εστω με αυτο το κτινος...

- Λιαμ γιατι σηκωθικες? του ειπα βλεποντας τον να προσπαθει να ισορροπισει στα δυο του ποδια.

-Να μωρε βλεπω εσενα που εισαι ανχωμενη για το αν ειναι καλα ο Χαρρυ και ηρθα να ανοισιχεισουμε παρεα!

-Λιαμ μην κοροιδευεις και επισης σιγα μην ανοισιχω εγω για αυτον τον απαισιο. Απλα δεν εχω υπνο!

-Ναι, δεν εχεις υπνο... Παντος κουβεντα να γινεται δηλαδη ο Χαρρυ δεν παθαινει τιποτα το πιο πυθανο ειναι να στουκαρε σε κανενα δεντρο και  να ερχεται αργα αργα. Το εχει ξαναπαθει!! ειπε κλεινοντας μου το ματι και ξαναπηγε στο δωματιο. Τι εννοουσε? Δηλαδη χτυπαει συχνα με το αμαξι????? Αν ειναι δυνατον...

Εκατσα στον καναπε και ανοιξα την τηλεοραση.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αγνοουμενη συνεχιζει να ειναι η συγκεκριμενη κοπελα αφου δεν εχει δωσει κανενα σημειο ζωης εδω και 2 εβδομαδες.

Δυο βδομαδες? Τοσο λιγο ειμαι εδω φυλακισμενη? Μοθ φενεται σαν να εχουν περασει αιωνες...

Καποιος προσπαθουσε να ξεκληδωσει την πορτα βγαζοντας με απο τις σκεψεις μου. Τελικα οταν τα καταφερε ειδα εναν Χαρρυ σε αθλια κατασταση.

-Αννι τι κανεις τετοια ωρα ξυπνια με περιμενες??

-Οχι βεβαια ,ηθελα να πιω λιγο νερο και ακουσα την πορτα. Καληνυχτα.

-Δεν θα με βοηθισεις? με ρωτησε προσπαθοντας να σταματισει την αιμοραγια στο ποδι του.

-Χα! Οχι βεβαια. Σιγα μην σου κανω την νοσοκομα. Καλα να παθεις σου αξιζει να πονας!

-ΕΜΕΝΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ ΕΤΣΙ ΓΙΑΤΙ....

-Γιατι τι? Θα με βιασεις? ΤΟ ΕΚΑΝΕΣ. Θα με σκοτωσεις??? ΑΡΓΑ Η ΓΡΗΓΟΡΑ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ. Αλωστε δεν με νιαζει, ειμαι ιδη νεκρη. του φωναξα κι εγω και εφυγα αφηνοντας τον μονο με τον πονο του.

ΧΑΡΡΥ:

Μου φωναξε? Πρωτη φορα μου φωναζει καποια γυναικα. Κανονικα θα επρεπε ιδη να την εχω κανει να  τρεχει απο πισω μου και μετα χωρις ελεος να την σκοτωσω οσο πιο βασανιστικα μπορουσα. Οπως ειχα κανει στην αδερφη της...

Σηκωθικα και αργα αργα κατεβικα τα σκαλια.Την κοιταξα στα κρυφα για να δω τι κανει. Στιριζε την πλατη της στο τοιχο και κοιτουσε το τιποτα. Μπηκα δειλα μεσα στο δωματιο ομως εκεινη δεν αντεδρασε απλα με κοιτουσε. Εκατσα κοντα της και ξαπλωσα στα ποδια της. Μησουσα το ποσο εβαλωτος αισθανομουν εκεινη την στιγμη.

-Δεν θα σε αφησω ποτε να πεθανεις. ψηθιρισα και εκλεισα τα ματια μου στην αγκαλια της.

~.~.~.~..~.~.~...~~.~~..~.~.~..~

Λοιπον????? Πολλες εξελιξεις ερχονται ακομα! Επισης ζηταω ταπεινα να με συνχωρισετε που δεν εβαλα πιο νωρις! θα ξαναβαλλω το αλλο Σαββατο ενα πολυυυυυ ΜΕΓΑΛΟ κεφαλαιο! πολλα φιλια!! <3