Love Drunk.. ( greek fanfiction with 1 direction)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ11

-Μαλιστα και μετα?

-Ε μετα γεννηθικα εγω και αρχισαν τα βασανιστιρια. Οταν ημουν μικρος περιμενα ανοιπομωνα τον μπαμπα να γηρισει σπιτι και να παιξουμε. Οταν ερχοταν σπιτι ηταν μεθυσμενος και νευριασμενος. Ξεσπουσε στην μανα μου με πολλους και διαφορετικους τροπος. Ειχε και γκαμα ο μαλακας...

-Τι εκανε στην μαμα σου Χαρρυ?

-Την χτυπουσε. Με την ζωνη του γεμιζοντας μελανιες το κορμη της και μετα χαραζε με το μαχαιρι το προσωπο και το σωμα της. Την εδενε σαν σκυλι κλειδωνοντας την στο δωματιο και την βιαζε ξανα και ξανα και ξανα και ξανα..... Α! Γιατι σου τα λεω αυτα ? Υποτιθεται οτι θα με βοηθισεις ομως με κανεις χειροτερα? Του φωναξα δυνατα χτυπωντας το χερι μου στο γραφειο του.

-Ηρεμισε Χαρρυ!  Ηρθε κοντα μου και μου χαιδεψε στοργικα την πλατι.

-Θα πανε ολα καλα αλλα πρεπει να μου μιλησεις για να βοηθισω. Περασες δυσκολα ομως πρεπει να τα βγαλεις απο μεσα σου. Μην κλαις.

-Δεν κλαιω! Ειπα ακουμπωντας τα δακρυσμενα ματια μου.

- Πες μου λοιπον...

-Μια φορα ειχε ξεχασει να κλειδωσει την πορτα και ακουσα φωνες και πηγα να δω. Η εικονα εχει καρφωθει στο μυαλο μου. Εβλεπα εφιαλτες για χρονια....

Καθοταν πανω στην μητερα μου το καθικι. Εκεινη ηταν σχεδον ανεσθητη κι αυτος την εβριζε και την χτυπουσε. Η μητερα μου ειδε οτι κοιτουσα και προσπαθισε να μου χαμογελασει για να μου δειξει οτι ολα ειναι καλα. Ομως οργισμενος ο πατερας μου με εσμπροξε και εκλεισε την πορτα.

Εγω κρυφτικα μεσα στην ντουλαπα μου προσπαθοντας να καταλαβω τι γινοταν. Ημουν 5 δεν ηξερα για να την προστατευσω..

- Δεν φταις εσυ Χαρρυ εσυ εισαι ο μονος που δεν φταις.

-Τα πρωινα η μαμα προσπαθουσε να κρυψει τα σειμαδια για να με παει στο σχολειο. Η πρωιν γυναικα του την παριγορουσε και της ελεγε να παει στην αστυνομια ομως εκεινη φοβοταν για εμενα. Ο αδερφος μου πιστευε πως εγω εφταιγα που εγινε ετσι ο πατερας και με μισουσε. Ηθελε να του μοιασει και τα καταφερε μια χαρα...

- Ενταξει Χαρρυ μπορεις να σταματισεις για σημερα. Πανε ξεκουρασου και θα συνεχισουμε  αυριο. Προσπαθισε να μην τα θυμασε ολα αυτα.

Σηκωθικα κι εφυγα απο εκεινο το μερος πηγαινοντας στο σπιτι του Λιαμ. Καθως περπατουσα νομιζα πως ειδα την Αννι αλλα μαλλον η φαντασια μου παιζει μαζι μου.

Οι μερες περνουσαν και ειχα ενα κακο προαισθημα να με βασανιζει. Ο Λιαμ προσπαθουσε να με κανει να νιωσω καλητερα αλλα εμενα το μυαλο μου γυρνουσε γυρω απο ενα προσωπο, την Αννι. Θα ειναι σπιτι της , με τους γονεις της και τους φιλους της και θα με εχει ξεχασει. Καθε πρωι περιμενω να χτυπησει το κουδουνι και να με συλλαβουν ομως αυτο δεν γινεται ποτε.

Καθομουν και εβλεπα τηλεοραση χωρις να παρατιρω τις εικονες που περνουσαν απο μπροστα μου οταν χτυπησε το τηλεφωνο μου. Ο αριθμος ηταν αγνωστος ομως το σηκωσα.

-Που της εχεις καθικι ? Τι της εκανες??

~.~.~.~.~..~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~~.~.

Γεια!!! Σε ωραια μερη το κοβω παλι!! Ποιος να ναι ποιος να ναι?! Θα βαλω γρηγορα!! <3 ;)