#فى بيت مريم
( اثناء كلام احمد ومريم جرس الباب رن )
مريم : حاضر جايه حاضر حاضررررررر
ندى : ياخربيت صوتك فى اى ياماما أقسم بالله قولت البت بتتحول وكنت هجرى
مريم : ماانتى حطه ايديك على الجرس ورن رن رن رن فى اى يااختى نايمين ورا الباب
ندى : طب خلاص اوعى كدا ماانتى لو تفتحى بسرعة مش هزن كدا
مريم : طب متزوقيش ادخلى
ندى : عمو محمد حبيبى
محمد : تعالى عامله ايه كده بردو تمشى امبارح من غير ماتقوليلنا
ندى : والله ماحبتش اقلقكم عليا
أمينة : ندى حبيبة قلبى عامله ايه النهاردة
ندى : الحمدلله يا حبيبتى احسن بكتير امال احمد ورحمة فين
مريم : احمد نزل ورحمة نايمة
أمينة : وانتم مش ناوين تنزلوا الجامعه بقى
مريم : استغفر الله استغفر الله مش عارفه بس حسيت بقبضة كده تعالى يانودى ندخل يلا
ندى : اه وانا كمان يلا بينا يلا
أمينة : اهربوا انتم الاتنين منى ماشى
ندى : مش فاهمه ليه سدت النفس إللى على الصبح دى
مريم : اه والله يابنتى فعلا حاجه غريبة
ندى : يلا احنا ندخل جوا احسن
مريم : ماشى ماما اعمليلنا قهوة بقى
أمينة : حاضر
ندى : احمد نزل بدرى ليه النهاردة المفروض يبدأ 3 والساعه دلوقتي1
مريم : يا ست سيبك دا متخلف اكيد قاعد فى النادى هو وخالد كالعاده
ندى : ممكن اه على فكرة انا هنزل شوية كده اروحله علشان مش معقول كده كتير
مريم : لا لا كتير ولا حاجه ثم انتى أعراض التعب بدأت تظهر ياندى لازم نروح المستشفى بقى ارجوكى قبل ما حد ياخد باله
ندى : ان شاء الله بس فعلا على 2:30 كده هنزل
مريم : طب خلاص هنزل معاكى
ندى : ماشى خلاص اهو تسلينى بدل ما بقعد لوحدى
مريم : بالظبط
محمد : القهوة اهى يا بنات
ندى : ياخراشى بنفسك كمان والله احنا مش عارفين نعمل معاك اى بس
محمد : احنا فى الخدامه ياسيدتى
ندى : والله العظيم انت مفيش زايك
مريم : وبعدين معاكم ماخلاص بقى اى الدراما دى
ندى : اخرسى امال فين رحمه صح
مريم : رحمه فى سابع نومه
ندى : بتفهم البنت دى والله ( وفجأة الباب خبط )
مريم : مين
ندى : مين ايه دا اكيد باباكى فاكرنى نايمه علشان كده بيخبط ادخل يا عمو
احمد : لا انا مش عمو انا ابن عمو
ندى : احمد تعالى عامل ايه
احمد : الحمدلله يانودى انتى عامله ايه
مريم : كنت فين من الصبح ياصايع
ندى : بت عيب متقوليلهوش كده
احمد : سيبيها يانودى دى اصلا حيوانه
مريم : نودى ههههههههه ودا من امتى دا اكيد عايزها تعملك حاجه انت مش بتفتكرها غير فى مصلحتك بس
احمد : بالله عليكى يانودى انا كده فعلا
ندى : لا طبعا بس بقى ياروما علشان خاطرى
مريم : ماشى ماشى طب اتفضل برا بقى علشان عايزين نتكلم فى حاجه
احمد : والله طب يلا نتكلم انا سامع
ندى : ياعم بجد أخرج لما نخلص كلام ادخل براحتك
احمد : أوف بقى وبعدين معاكم عايزه اقعد معاكم
مريم : أنجز يلا بجد
احمد : طب خارج يا ساتر عليكم
ندى : اهو خرج كنتى عايزه اى
مريم : ها احكيلى حلمتى بايه انتى صوتك الصبح كان خايف اوى
ندى : بس ياروما بجد حلم وحش جدا
مريم : طب خير احكى
ندى : بصى ياستى حلمت انى كنت واقفه انا وأحمد فى مكان لوحدنا وهو كان معايا وفجأة ظهرت بنت كل ما تقرب مننا هو يبعد عنى كل ما تقرب هو يبعد ولما البنت دى قربت مننا اوى فجاة سابنى وراح مسك ايديها فضلت اعيط واقوله متسبنيش انا خايفه خاليك معايا بس هى قالتله مالكش دعوة بيها ياانا ياهيا فاهو قالها انتى اكيد وسابنى ومشى وانا جريت وراه وفضلت اقوله لا ارجوك انا بحبك فعلا علشان خاطرى خاليك معايا متسبنيش
مريم : ها وبعدين
ندى : ولا حاجه ماما صاحتنى وبس بس بجد خايفه اوى منه
مريم : اقولك بصراحه
ندى : عارفه البنت دى اكيد هاجر
مريم : مع الاسف
ندى : ربنا يوفقه معاها لو فعلا هى بتحبه وتستاهله
مريم : معقول يانودى انتى إللى بتقولى كده
ندى : مريم متنسيش انا أيامى معدودة يعنى مش هعيش لأحمد كتير علشان كده ربنا يسعده ويقدر يلاقى انسانه تاخد بالها منه كويس
مريم : ياربى معقول بتحبيه اوى كده
ندى : طبعا ياروما دا مش حب سنة ولا اتنين انتى عارفه احمد دا حب سنين كتير اوى
مريم : ربنا يهديه ويفهم بقى
ندى : اى لا حرام عليكى متقوليش كده
مريم : اى الهبل دا
ندى : روما احمد مش لازم يعرف انى بحبه ومش لازم أبدا يتعلق بيا او يقرب منى الفترة دى انا فكرت فى الموضوع دا كتير وعرفت ان ربنا ليه حكمة فى كل دا
مريم : مش فاهمه
ندى : يعنى مثلا لو هو عرف انى بحبه وانى تعبانه هيشفق عليا مش أكتر وحتى لو مش كده وحبنى فعلا هيتعذب لما أموت أو لو عرف الحقيقة فالاحسن انه يفضل بعيد كده
مريم : ندى انتى ازاى كده اى يابنتى الجبروت دا انتى فعلا جبل
ندى : جبل يابنتى جبل اى بس وجبروت اى انا بموت كل دقيقة يا مريم مش من السهل عليا ابدا إللى بيحصل فيا دا انا أضعف واحده فى الكون وأكتر واحده محتاجه تحس ان كل اهلها حوليها لكن مع الاسف مش هينفع انا لو عملت كده هعذبهم وهعذب نفسى معهم
مريم : حبيبتى متقوليش كده احنا جمبك ومعاكى وهنفضل معاكى
ندى : ان شاء الله ياحبيبتى طب الساعه كام
مريم : ياه الوقت خدنا الساعه 2:10
ندى : تمام خلاص يلا روحى البسى بقى علشان ننزل
مريم : حاضر ياحبيبتى
ندى : بس بسرعه بالله عليكي ( وبعد ما لبست وكانوا نازلين خلاص )
محمد : خدوا بالكم من نفسكم بقى ماشى
ندى : ماشى ياحبيبى عايز حاجه
محمد : لا ياحبيبتى تسلمى
ندى : خلاص ماشى باى
مريم : سلام يابابا
محمد : سلام ياحبيبة بابا
#فى الطريق
ندى : خالد بيكلمك
مريم : اكيد طبعا اه بيسلم عليكى جدا
ندى : الله يسلمه محترم جدا ربنا يخليكم لبعض
مريم : تسلملى ياحبى
ندى : طب استنى اجيب نسكافيه من هنا علشان اخوكى بيحب يشربه هو وبيشرح
مريم : ماشى ( بعد ماجابت طلعوا السنتر )
احمد : اى دا ايه إللى جابكم
ندى : جايه اشوف شغلى وروما جت معايا علشان مكنش لوحدى
مريم : اصلا انت مالك اى إللى جبنا واوعى كده بقى
احمد : هو انا اخلص منك فى البيت تجيلى هنا
مريم : اه اذا كان عجبك بقى
ندى : اى بقى بس انتم الاتنين اى شغل الأطفال دا
احمد : ماشى عموما كويس انك جيتى خدى اعملى الامتحان دا
ندى : حاضر
احمد : هدخل علشان تقريبا العدد كمل كده خلصى الامتحان وهاتيه
ندى : حاضر
مريم : أوف اى الرخمه دى انا زهقت
ندى : زهقتى اى بس ياماما لسه بدرى
مريم : انتى ازاى مستحملة الشغلانه الرخمه دى
ندى : ماانتى عارفه بقى
مريم : ماشى ماشى (الساعه 5:45 هاجر جت)
هاجر : هاى ازيكم
مريم : هاى حبيبتى
ندى : اهلا
هاجر : هى مين فيكم المساعده بتاعت احمد؟!
مريم : بغيط ندى ياحبيبتى ليه فى حاجه
هاجر " بتكبر " : لا بس ممكن تدخلى تقولى لاحمد انى جيت
مريم " باستهزاء لكلامها " : والله هو انتى واخده معاد مع احمد
هاجر : اه المفروض الساعه 6
ندى : تمام اتفضلى اقعدى هو ربع ساعه ويخلص
هاجر : لا لا ادخلى قوليله بس هو هيخرج اكيد
مريم : انتى عبيطة والا شكلك كده دا فى حصة جوا اكيد مش هيسبها ويخرجلك
هاجر : ماشى طب اهدى ليه العنف دا هقعد استناه
ندى : شاطورة اى البت الهبلة دى شايفه نفسها اوى
مريم : يابنتى الأشكال دى مش عايزه غير كده والله
ندى : معاكى حق بس تفتكرى اخوكى عايز منها اى
مريم : مش عارفه عموما هو خلاص شكله خلص علشان هما بيخرجوا اهو
........................................... ( كفاية كدا بقى )
