#فى بيت ندى
سماح : اى يانودى مش هتنزلى النهاردة ياحبيبتى
ندى : لا يا ماما ساعة كده وهنزل لمريم
سماح : ماشى ياحبيبتي هحضرلك الفطار حالا ( وقطعهم جرس الباب )
عماد : مصطفى ازيك ياحبيبى تعالى
مصطفى : عمى الحمدلله تمام وانت اى اخبارك
عماد : بخير ياحبيبى اتفضل
مصطفى : امال مرات عمى وندى فين
عماد : جوا ثانية وهيطلعوا يسلموا عليك
ندى : مين يابابا
مصطفى : انا يانودى تعالى
ندى : ياخربيتك هو انت كل ماتنزل إجازة هتفضل تنطلنا كده أن شاء الله
مصطفى : ياماما انا اجي براحتى
سماح : طبعا ياحبيبى البيت بيتك
مصطفى : تسلملى ياغالية
ندى : طب ياخويا فطرت والا لسه
مصطفى : يعنى بالعقل كده جاى عندكم بدرى كده ليه والا علشان افطر فطار مامتك
ندى : دايما كده همك على بطنك طب يلا ياخويا تعالى كل معايا ماما بتعمل الاكل
مصطفى : انتى نازلة والا اى
ندى : اه
مصطفى : طب ممكن اجى اوصلك
سماح : طبعا ياحبيبى ممكن
ندى : خلاص مفيش مشكلة بس هتعبك معايا
مصطفى : نحن فى الخدمه ياسيدتى
ندى : ثانكس ثانكس
مصطفى : اى ياماما انتى صدقتى لا ياحبيبتى دا بس علشان نزل فقولت اعمل خير واخدك فى طريقى
ندى : بقى كده ماشى يامصطفى براحتك يا رخم
مصطفى : طبعا بهزر معاكى بس يلا روحى البسى عقبال ما ماما تحضر الفطار
ندى : ماشى 5 دقائق وهكون جاهزة
مصطفى : براحتك ( بعد ما ندى لبست )
سماح : ندى يلا ياحبيبتى كل دا بتلبسى وانت يامصطفى تعالى يلا الاكل جهز
ندى : حاضر ياماما جايه
مصطفى : حاضر جاى ثانية واحده ( بعدين قاعدوا أكلوا مع بعض ولما خلصوا اكل )
مصطفى : اى مش يلا بقى
ندى : يلا باى ماما باى بابا
مصطفى : مع السلامه ياعمى مع السلامه سلام يا غالية
سماح وعماد : مع السلام
# فى الشارع
مصطفى : ها قوليلى مالك
ندى : تانى ياعم قولتلك والله كويسه
مصطفى : ندى علشان خاطرى قوليلى مالك حاسس ان فيكى حاجه
ندى : بصراحه اه
مصطفى : طب اى احكيلى
ندى : نفسى احس انك بتعاملنى كاأخت ليك بجد نفسى .. مصطفى انت فعلا غالى عليا اوى وانا حقيقى بستنى الفترة اللى بتنزل فيها إجازة مخصوص علشان تيجى عندنا
مصطفى : حاضر ياندى حاول اعمل كده
ندى : ربنا يهديك يادرش ويرزقك بانسانه تكون عسولة وحلوة وبتحبك جدا
مصطفى : يارب
ندى : خلاص انا وصلت تسلم هتروح عندنا والا هترجع البيت
مصطفى : هروح اقعد شوية مع باباكى ومامتك
ندى : ماشى يلا باى هبقى اكلمك علشان نخرج شوية
مصطفى : ماشى باى خدى بالك من نفسك
( وفعلا مشى وندى طلعت لمريم بتخبط على الباب )
مريم : طيب جايه أهدى ياعرة
ندى : اوف عليكى طب افرضى أن مش انا اللى بخبط
مريم : لا ياحبيبتى انا بحس بخبطتك ياروحى
ندى : والله
مريم : اه ياقلبى قلب الام بقى
ندى : ماشى ياختى اوعى كده اى دا امال عمو محمد فين
محمد : تعالى يانودى انا هنا
ندى : حبيب قلبي ياناس والله وحشتنى جدا
محمد : وانتى كمان ياحبيبتي عامله ايه
ندى : الحمدلله بخير
أمينة : ندى عامله ايه ياحبيبتي
ندى : الحمدلله بخير يا طنط
ندى : مريم امال احمد فين
مريم : متنيل نايم جوا ياختى
ندى : اى دا مالك فى اى
رحمة : ازيك ياندى انا هقولك مالها اصل هى و احمد اتخانقوا مع بعض وهو قال لماما تضربها
مريم : مش عارفه ليه دا اخويا انسان رخم وبارد مش فاهمه انتى هتموتى عليه ليه
ندى : اى اللى بتقوليه دا بس أهدى طب هو عمل كده ليه
مريم : علشان رخم فضل يقول لبابا هما مش بينزلوا الجامعة هما مش بيذاكروا هما هما هما
ندى : والله معاه حق احنا بنستعبط جدا لازم نذاكر بقى
مريم : أن شاء الله ياختى
ندى : طب هنعمل ايه بقى
مريم : هنام يلا يلا
ندى : لا ياماما ننام ايه بس طبعا لا دا من حظنا أن احمد مش عنده دروس النهاردة يعنى نخلى عندنا دم ونذاكر بقى
مريم : طيب ابداى انتى مذاكره وانا هحصلك
ندى : لا طبعا قومى بقى بجد اه صح بتكلمى خالد
مريم : طبعا يابنتى على طول وبيسلم عليكى جدا
ندى : الله يسلمه مصطفى جيه عندنا امبارح وكمان وصلنى لحد هنا النهاردة
مريم : بجد مصطفى دا انسان غريب يعنى عارف انك بتحبى احمد وبالرغم من دا لسه متمسك بيكى وبيحبك
ندى : طب اعمل اى غصب عنى فعلا
مريم : ماشى ماشى نغير الموضوع احسن اى رايك ننزل نتمشى شوية بدل القاعدة دى
ندى : ماشى بس بالله عليكى لما نيجى نذاكر بقى
مريم : حاضر هروح البس واجيلك
ندى : ماشى ( بعد ما لبست )
مريم : بابا ماما انا هنزل انا وندى نتمشى شوية فى النادى
أمينة : ماشى ياحبيبتى بس متتاخروش علشان احمد
ندى : حاضر يا طنط يلا باى
أمينة : سلام
