Wife Tears ( Completed Book 1 )

MWT - 43 Final Chapter

43

Aria pov

"Miss L, ito na yung pinautos niyo sakin" kasabay pagbigay niya ng brown envelope sa mesa.

Kinuha ko kaagad ang brown envelope at tiningnan ang nasa loob nito.

"Miss L,  match at positive na sa kanya ang bata na sinasabi niya sayo"  parang nararamdaman ko uminit ang pakiramdam ko at dahan dahan may namuong luha.

Pagkatingin ko sa papers 99.9% match silang dalawa.

"Kung ganun bakit hindi alam niya na anak niya ang bata"? Napaisip ako.

"Anung plano niyo Miss L"? Pinikit ko muna ang mata ko.

"Kung hindi alam ng lalaki na may anak siya. Posible tinago sa kanya ang katotohanan."  Sagut ni Rodel.

"Are you okay Miss L"? Tanung niya.

"I don't know Rodel" saka tumayo ako.

Need ko ng space, baka mamatay ako nito subrang masikip na hindi ko na kaya huminga.

"I have to go na Rodel, " kasabay paglabas ko sa office niya.

Pagkalabas ko sa building pumara ako ng taxi.

Nagpahatid ako malapit sa dagat gusto ko ng hangin.

Pagkatapos ko nagbigay sa pamasahe ko lumabas na ako sa taxi.

Kaunti lang ang tao ngayun dito at halos puro couple lang naglalakad. May nakita akong bato sa unahan kaya pinuntahan ko at umupo ako.

Habang ang mata ko nasa dagat lang nakatingin. Kaya ayoko kung bumigay dahil baka sa huli ako lang masasaktan pero ito eh. Bumabalik ang sakit. Napapikit nalang ako at pinabayaan ko ang mga luha ko pumatak ng sunod sunod.

Play: I Hate Love by: Claude Kelly )

I hate the mornings,
Because I know What They Bring
You Get Up and Take  A Shower
And In No Time You're Leaving
And  It Sounds So Selfish

Wala na siguro akong karapatan magmahal at umasa. Palagi nalang ako nasasaktan.

Mahal kita Ly, handa akong maghintay.

Napangiti ako habang naalala ko yung mga sinasabi niya sakin. Mahal mo ba talaga ako Zac?? Pero bakit ang pakiramdam ko iba?

Mahirap ba akong mahalin? Ganito na ba ako kapangit para hindi kayang mahalin? Siguro tanggapin ko nalang na kahit kailan hindi ako kayang mahalin ng kahit sino.

"Alone?"

Napaangat ako ng tingin isang lalaki, wearing a blue short at  white stripe shirt. Umupo siya sa tabi ko.

"Sorry kung umupo ako kaagad," saka ngumiti siya.

Hindi ko siya kilala.,

"Okay lang" sagut ko kasabay pagbalik ng tingin ko sa dagat.

"Bakit ka nag iisa dito"? Tanung niya habang ang tingin nasa dagat rin.

"Gusto ko lang mapag isa" yun naman talaga ang gusto ko.

"May problema ka ata kaya gusto mo mapag isa"  sagut niya.

Hindi ko sinagut ang sinasabi niya. Ayoko magsalita dahil gusto ko ng tahimik kahit ngayun lang.

"Lahat tayo may problema at ang lahat may solution" sagut niya kasabay pagtayo niya.

"Pero hindi lahat may solution lalo na kung nasasaktan ka ng mas higit pa. Mas pipiliin mong manahimik kaysa gawan ng solution kung masasaktan ka lang sa solution" sagut ko sa kanya.