22 NİSAN İKİBİNONYEDİ

✨ 2 ✨

🌦 Medya:Raviş-Hadi yine sev beni 🌦

🚀 YN: Her zamanki gibi müthiş yorumlarınızı bekliyorum!
Keyifli okumalar! 🛸🛸🛸

Lisede bırakmıştım her şeyi,
Hayallerimi, umutlarımı ve anılarımı...
Çok canım yanmıştı ama bakmamıştım tek bir fotoğrafına bile.
Almamıştım tek bir haber bile.
Yararlarımın kabuk bağlamasını istemiştim çünkü hep...

'Alışacaksın!' dedim kendime, herkes gibi sende alışacaksın...
"Elbet üzüleceksin fakat bu seni güçsüz kılmayacak, her seferinde tekrar toparlanacaksın. Etrafına hiçbir şeyi çaktırmamaya çalışacaksın, canın ne kadar yanarsa yansın, bunu böyle yapmak zorundasın. Kimse seni güçsüz göremez, çünkü kimse senin içindeki gücü bilmiyor. Bazen sende bilmeyeceksin, yok bende diyeceksin ama büyük yanılacaksın. Gücüne ne zaman inanırsan, yanmaktan işte o zaman kurtulacaksın. İşte bunun farkında olduğun zamanda büyümüş olacaksın, etrafındakilerede gününü göstermiş olacaksın. Bu hayatta mutsuzluğa, umutsuzluğa yer yok! Eğer sen yer verirsen bunlara, ömrünü bir köşede ağlayarak geçirirsin. İçindeki güce inan! Çünkü senin hayatını o kurtaracak!" Dedim hep kendime.
İnandim ve başardım....

Ama her şey bugüne kadarmış işte...

Şey gibi bu, sanki yıllardır domino taşlarını tek tek dizmişimde, şimdi onu bir görüşümle hepsi yerle bir olmuş gibi...

Kilo almış, yani artık o kadarda zayıf değil.
Vücut yapmış anlicağınız...
Boyu aynı, saçının önü daha uzun...

Gözlerinin içinde her şeyden öte bir dünya saklıydı...
Onu sevmemin asıl nedenide buydu aslında...
Şimdide beni kendine çeken dünya hâlâ orada saklı, görüyorum, biliyorum...
Ve bu beni korkutuyor, hemde ölesiye korkutuyor...

Onun gözlerinde bir tutam şaşkınlık,
Benim yanağımda ise bir damla göz yaşı vardı.

Melek teyzenin sesini duydum,
'Kim geldi kızım?' Diyordu.

Yıllarca çok göz yaşı döktüğüm adam geldi Melek Teyze, baksana göz yaşlarımın sebebi karşımda işte, tüm yaralarımı tekrar açmaya gelmiş gibi duruyor... Söyle ona, yalvarırım söyle, benim söyleyemediğimi söyle; 'git' de... Gitsin, lütfen gitsin Melek Teyze... Tekrar sevmeye gücü yokmuş de, ne hayali ne umudu kalmış de, hayat yordu onu, her şeyden elini çekti, kabuğuna çekildi, hayal kuramaz oldu çünkü hayal kırmaktan korkar oldu, diye söyle ona Melek Teyze...
Her defasında iyi olduğu için, güzel sevdiği için mi kaybeder insan hayatta hep? Sevilmek için kötü mü olmam lazımdı? Gamsız mı olmalıydım? Hani iyiler her zaman kazanırdı? Kötü mü olmamız lazımdı sevdiğimiz adam kıymetimizi bilsin diye?
Söyle işte bunların hepsini Melek Teyze...
Sevmedi beni, benim onu sevdiğim gibi sevmedi. Bunu geçtim, beni hiç sevmedi be Melek Teyze...

Gözlerimi, gözlerinden çektim.
Akan birkaç damla göz yaşımıda sildikten sonra, bize yaklaşan Melek Teyzeye döndüm;

"Kapıdaki beyefendiyi tanımıyorum Melek Teyze..."

Hiç tanımamış olmak isterdim Melek Teyze...

Söylediğim şeyden sonra, Melek Teyze heyecanla yanıma geldi ve kapıdaki beyefendiye baktı.

Bakmasıyla yüzünde gülücükler açtı;

"Ömer! Hoşgeldin yavrum, girsene içeriye. Bak çok güzel yemekler var, aç değilsende çay var."