Miljardair (BxB)

4.

A/N 
Ik heb de titel veranderd in: Liefde voor de Miljardair.

De rest van het eten verliep ongemakkelijk; Menno weigerde een woord te zeggen en keek zijn vader niet aan, terwijl Josette kwade blikken op haar vader wierp en Thijmen en Loretta probeerden een luchtig gesprek te beginnen. Dat Thijmen zijn moeder hielp was meer uit medelijden dan omdat hij het wilde. Ze had een ontzettende eikel uitgezocht namelijk, no way dat dat zijn vader zou gaan worden.

'Nou, lieverd, ik vond het in ieder geval ontzettend gezellig,' zei Loretta vrolijk, terwijl ze Arthur kort kuste.
'Bijzonder –' Thijmen schraapte zijn keel, ' – interessant om kennis gemaakt te hebben,' zei Thijmen kortaf, terwijl hij Arthurs hand schudde. Hij ging het wordt prettig niet in één zin met de naam van deze man gebruiken.
Josette giechelde zacht vanachter haar vaders rug en Menno ontweek zijn blik, waardoor Thijmen zich al snel terugtrok en het aan zijn moeder overliet om te vertrekken. Dit deed ze, na een innige – smerige – kus met haar vriend.
'Moet dat nou?' gromde Thijmen toen ze het restaurant verlieten.
'Sorry brompot,' grijnsde Loretta. 'Dat jij geen relatie hebt betekent niet dat je mij er geen mag gunnen.'
'Heb je gehoord wat hij tegen Menno zei?' snauwde Thijmen kwaad.
'Nou kom op schat, dat viel heus wel mee, niet zo overdrijven,' zei zijn moeder streng, terwijl ze zich in de bestuurdersstoel liet zakken.
'Ik loop wel!' spuwde Thijmen toen zijn moeder vanuit de auto vragend naar buiten keek. Thijmen knalde het portier dicht en beende kwaad weg. Dit was toch geen manier om met je kinderen om te gaan? Waarom zag zijn moeder dat niet in?
Om de een of andere reden voelde hij zich verassend verdrietig, terwijl hij eigenlijk alleen maar kwaad was geweest. Hij had het te doen met Menno, terwijl hij tegelijkertijd niets met de jongen te maken wilde hebben. Menno had hem gezoend! Terwijl Thijmen niet eens op jongens viel... Thijmen voelde zich er aardig vreemd onder, terwijl het aan de andere kant geen groot probleem leek te zijn.
'Hé stranger,' Sanne, zijn beste vriendin, dook naast hem op op haar neonoranje fiets. 'Je moeder belde, zei dat je van plan was tien kilometer te lopen.'
'Is ook het plan,' gromde Thijmen nors. 'Ik hoef even niet met háár in één auto te zitten.'
'Niet zo overdrijven, Thijmpje. Tell me, what's the problem?'
'Het probleem is,' zei Thijmen kwaad, 'dat mijn moeder met een arrogante lul gaat samenwonen en dat ik hem niet mag. Ohja en zijn zoon heeft zich voor me gestript en me gezoend,' riep Thijmen oververhit uit.
'Whoa, relax,' zei Sanne overweldigd. 'Zei je zoon en gezoend in één zin?'
'Ja, wil je er nou over ophouden?' snauwde Thijmen haar weg.
'Thijmen doe even normaal,' siste Sanne kwaad. 'Ik ben je vijand niet, dus tenzij je inderdaad twee uur naar huis wilt lopen stel ik voor dat je even normaal gaat doen.'
Thijmen liep zwijgend door en knipperde verwoed tegen te opkomende tranen. Hij had altijd slecht tegen ruzie met Sanne gekund, hoewel dit nog niet eens ruzie was.
'Oh Thijmpje,' zuchtte Sanne meelevend, terwijl ze haar fiets op de grond smeet en hem om de hals viel.
Met een brok in zijn keel knuffelde Thijmen Sanne terug, terwijl hij zijn gezicht in haar lekker ruikende haren begroef.
'Kom,' zei Sanne liefjes, 'je mag bij mij blijven slapen. Ik maak chocomelk en dan kijken we lekker die film die je al zo lang wilde zien.'
Thijmen haalde zijn neus op. 'Regression?'
'Jup, die. Kom je?' Sanne had haar fiets al weer vast en maakte een uitnodigend gebaar naar haar bagagedrager.

'Volgende keer fiets ik,' gromde Thijmen, terwijl hij over zijn achterwerk wreef en een beetje moeilijk naar de oranje fiets keek. Ze waren twintig minuten verder en stonden voor het rijtjeshuis waar Sanne al haar hele leven woonde. En voor Thijmen was het praktisch een tweede huis, gezien hij er vaak twee keer per week was.
'Dag lieverd,' de moeder van Sanne, Rita, kuste Thijmen op zijn wang en begroette daarna ook haar dochter. 'Willen jullie chocolademelk?' vroeg ze, terwijl ze al weer richting de keuken liep.
'Graag mam, mét slagroom.'
Thijmen liep de woonkamer in, waar hij zich op de bank liet vallen en de televisie aanzette, terwijl Sanne haar moeder volgde om popcorn te maken. Thijmen voelde zijn telefoon opnieuw trillen en bekeek het scherm: zes gemiste oproepen van mam. Geïrriteerd drukte hij ze weg, waarna hij het toestel volledig uitschakelde. Ze zocht het maar uit.