Miljardair (BxB)

12.

Omdat Thijmen had besloten dat hij aan noodhomoseksualiteit leed, leek het hem het beste om per direct een relatie te beginnen. Maar met wie? Hij had buiten Sanne om nooit veel vrouwelijke vrienden gehad, omdat Sanne altijd super jaloers was en hen op die manier afschrikte. Thijmen zuchtte diep en keek opzij, naar Menno, die met koptelefoon op uit het raam staarde. Josette sliep op zijn schouder. Ze waren inmiddels een uur onderweg en hadden bijna de enorme school van Menno en Josette bereikt. Thijmen had helemaal niet geweten dat het een internaat was, anders had hij natuurlijk niet zo gemakkelijk meegewerkt met het veranderen van school.
Hij staarde naar de donkere nacht en zag er nu al tegenop om tot vrijdag in kasteel Eerde opgesloten te zitten, hoewel Josette hem had verteld dat het ontzettend meeviel.
Menno had vrij weinig tegen hem gezegd sinds die middag, hoewel hij hem af en toe een veel betekende grijns schonk of over zijn lippen likte.
'We zijn er!' Loretta, die op de bijrijdersstoel zat, draaide haar hoofd naar achter en lachte naar Thijmen.
Menno schudde Josette voorzichtig wakker terwijl Thijmen uitstapte en naar de achterbak liep, om zijn weekendtas te pakken. Menno kwam ook uit de auto en rekte zich gapend uit. Thijmen blikte naar zijn gebruinde buik en rilde. Menno, die hem zag kijken, grijnsde naar hem en streek kort langs zijn hand in het voorbijgaan.
'Goed, lieverds, tot vrijdagavond,' Loretta gaf hen allemaal een kus op hun wang en stapte weer naast mevrouw Arends in de auto.

'Hoi, mijn broertje is nieuw hier,' Josette had de leiding genomen en was richting de informatiebalie gelopen.
Thijmen grijnsde schaapachtig toen hij besefte dat Josette hem als haar broertje beschouwde. Of tenminste, zo noemde.
'Ah, Thijmen, klopt dat?' de vrouw keek hem met grote, vriendelijke ogen aan en Thijmen glimlachte naar haar. 'Ja, dat klopt.'
'Mooi, hier zijn je formulieren en een kamersleutel. Je bent ingedeeld met Aaron Wietsema, kamer vijfentwintig, tweede verdieping.'
Thijmen pakte de spullen van haar aan en draaide zich om richting Menno en Josette. 'Gaan we naar de kamers?'
'Ja, prima, tot zo Joosje,' zei Menno, terwijl hij richting de grote trap aan de rechterkant liep.
'Hoezo?' vroeg Thijmen verbaasd, 'waar ga je heen?'
'Naar het meidengedeelte, gek,' glimlachte Josette. 'Je dacht toch niet dat we met júllie op de gang zitten?' Ze grijnsde en draaide zich om. Haar bruine haren zwiepten met haar mee terwijl ze wegliep richting het andere trappenhuis.
'Goed,' zei Menno traag, 'ga je mee?'
Thijmen knikte zwijgend en pakte zijn tas op, waarna hij twee trappen lang naar Menno's kont kon gluren.
'Dit is de tweede verdieping. Ik zit op de vijfde, zie je zo!' En weg was hij. Thijmen keek Menno kort na en liep daarna de lange gang van de etage op. Bij kamer vijfentwintig opende hij de deur klungelig en duwde hem verder open met de neus van zijn schoen.
Thijmen keek nieuwsgierig naar binnen en de andere jongen in de kamer stond direct op.
'Hey man, in ben Aaron,' zei hij, terwijl hij kleintjes grijnsde.
'Hey, Thijmen.'
Thijmen nam de jongen in zich op; bekeek zijn bruine, warrige haren, zijn smalle schouders en zijn donkere kleding, ontzettend nette kleding.
Hij liep naar het lege bed, aan de linkerkant, toe en dumpte zijn tas hier.
'Je bent nieuw, maar ik zag je binnenkomen met Loretta en Menno, hoe zit dat?' vroeg Aaron nieuwsgierig, terwijl hij hem, tegen de muur aanleunend, observeerde.
'Mijn moeder is verliefd geworden op hun vader,' mompelde Thijmen afwezig, terwijl hij zijn tas in de lades onder zijn bed begon uit te ruimen.
'Dus je veranderd midden in het jaar van school?' vroeg Aaron verbaasd.
'Het is niet midden in het jaar, maar ja.'
Aaron trok zijn wenkbrauwen op en vroeg of hij altijd zo'n humeur had.
'Nee,' gromde Thijmen. 'Alleen iedereen was me vergeten te vertellen dat ik niet alleen van school veranderde, maar dat het een internaat is.'
'Ouch,' zei Aaron zacht. 'Dus je dacht gewoon thuis te slapen en elke ochtend naar de middelbare te fietsen?'
'Ja, eigenlijk wel ja.'
'Het is hier fijn hoor,' vertelde Aaron, terwijl hij languit op zijn bed ging liggen en met een balletje tegen de muur gooide. 'Prima eten, gezellig met je vrienden, je hoeft nergens heen te fietsen...'
'Ja, zal wel,' mopperde Thijmen, die probeerde de linkerla onder zijn bed open te krijgen.
'Die zit op slot,' zei Aaron, nog steeds zonder te kijken. 'Aan je sleutel van deze kamer zit ook een kleinere, die is daar voor.'
Thijmen haalde de sleutels tevoorschijn en mompelde een bedankje, terwijl hij de la openmaakte en verder ging met uitpakken.
'En – niet om vervelend te zijn – je hebt heus niet zoveel kleren nodig, we hebben uniforms.'
'Meen je dit?' zuchtte Thijmen, terwijl hij opzij keek naar de jongen.
'Denk je dat ik dit normaal aan heb?' Aaron plukte aan de blouse die hij aan had.
'Thijmen haalde zijn schouders op en mompelde dat het een kakkersschool was, dus dat hij niet wist wat hij verwachtte.
'Nou, hup, kleedt je om, over twintig minuten moeten we in de zaal zijn.'