Miljardair (BxB)

14.

De weken daarna vlogen voorbij, Thijmen had het gevoel dat hij op het Hieronymus internaat veel beter geaccepteerd werd dan op zijn eigen school. Sanne had hem niet meer aangekeken en ontslag genomen bij de Kromme hoek. Waar hij vroeger eigenlijk alleen met Sanne was omgegaan, werd hij op het Hieronymus internaat al vanaf de eerste dag meegetrokken in verschillende groepen. Aaron stelde hem voor aan zijn "gang", die bestond uit zeven jongens; Brian, Jayson, Mike, Noël, Tyler en Jake, terwijl Nicole hem had voorgesteld aan haar vriendengroep, die bestond uit een hoop meiden. Eigenlijk kon Thijmen het beste met hen opschieten, maar hij hing meer rond met Aaron, omdat ze kamergenoten waren en omdat hij een jongen was – hij hoorde met jongens om te gaan.
Nicole bleek geen vriendje te hebben, iets wat Thijmen nogal goed uitkwam. In de weekenden thuis was hij voornamelijk aan het leren, omdat zijn vrienden vrijwel al zijn vrije tijd op het internaat innamen. 's Nachts slopen ze hun afdelingen af om elkaar in de tuinen te ontmoeten en overdag spendeerden ze hun vrije tijd en tussenuren met spelletjes, sporten of feesten. Al snel werd het zomer en op de eerste zwoele zomeravond in juni besloten ze 's nachts te gaan zwemmen. Nicole had een meer gevonden en de rest geregeld, wat er toe leidde dat Aaron en Thijmen voor de zoveelste keer dit jaar met de rest van de groep rond een uur of één de afdeling afslopen. Net zoals altijd keek een van de jongere docenten die surveilleerde even de andere kant op. Dat was voornamelijk te danken aan Tyler, die met de vijfjaar oudere docente een affaire had. De jongens grijnsden naar elkaar en haastten zich naar de grote trappen, waar ze via het derde raam in de gezamenlijke ruimte naar buiten gingen.
'Eindelijk zeg,' gromde Noël, toen de meiden een half uur te laat eindelijk kwam opdagen.
'Sorry, Brit kon haar mond weer eens niet houden,' zei Nora bitter, terwijl ze een blik op het blonde meisje achterin de groep wierp. 'We werden tot half twee elk half uur gecontroleerd door Vermeijen.'
'Niet zo negatief, kom!' Nicole greep Thijmens hand en begon richting het meer te rennen. Thijmen keek achterom en grijnsde naar Aaron die zijn hoofd schudde en ook begon te rennen. Omdat Nicole de enige was die wist waar het was, was de rest gedwongen ook te rennen om haar bij te houden. De bruine haren van Nicole wapperden in de wind en Thijmen voelde een gelukzalig gevoel terwijl hij bedacht dat hij de juiste keuze had gemaakt. Zijn besluit om Menno met rust te laten ging gepaard met een zorgeloze maanden waarin zijn grootste zorg was of ze gesnapt zouden worden tijdens de vele feesten in de bossen om het internaat. En ook die zorg verdween met de tijd. De laatste paar weken ging hij zelfs steeds minder vaak naar huis in het weekend; Nicole en Aaron bleven immers ook altijd op school. Menno en Josette gingen nog wel altijd braaf naar huis en Thijmen voelde dat de afstand tussen hen steeds groter begon te worden. Josette was er stiekem jaloers op, wist Thijmen. Ze was al een paar keer meegegaan naar een feest maar Menno had haar genegeerd tot ze er weer mee gestopt was.
Nicole stopte eindelijk met rennen en liet Thijmens hand los, waarna ze op een rustiger tempo doorliep. Langzaam begon het steeds lichter te worden en niet veel later stonden ze op een compleet verlichte plek in het bos. Er hingen ongeveer veertig kleine, kleurige lampionnen verspreid tussen de bomen. Het water glinsterde zo'n tien meter verderop aanlokkelijk en Thijmen keek verbijsterd naar Nicole, die haar topje over haar hoofd trok en zich zwoel – voor zover dat kon – uit haar broekje wurmde.
De groep keek toe hoe ze een boom inklom en een klimtouw vastpakte.
'Oh my god, Nicole, go!' joelde Renee. Een aantal meisjes joelden mee terwijl Nicole het touw beetnam en met een sierlijke zwaai in het water belande.
Alsof er een film voor hem afspeelde verstomde het gejoel en leek Thijmen in een trance te zijn, terwijl om hem heen overal kleren op de grond belandde. Aaron werd door Noël en Jayson op een fust geholpen, waarna hij op zijn kop de alcohol naar binnen gespoten kreeg. Toen hij zich weer op de grond liet zakken slingerde hij zijn armen omhoog en er werd opnieuw hard gejoeld. Er doken verschillende mensen het meer in en binnen no time liep iedereen met de bekende rode plastic bekertjes in hun hand.
Thijmen schudde zuchtend zijn hoofd en grijnsde. In een beweging trok hij zijn shirt over zijn hoofd, waarna een sprintje nam en het ijskoude water indook. Nicole zwom naar hem toe en glimlachte naar hem.
'Hoe goed heb ik dit geregeld?' vroeg ze grijnzend. Thijmen merkte haar hijgende ademhaling op en besefte dat ze hier niet kon staan, ze was zo'n tien centimeter kleiner dan hij en dat was precies het verschil in het diepe water.
'Kom hier, ik kan wèl staan.' Hij trok haar aan haar middel naar zich toe en toen ze dichtbij genoeg was sloeg ze haar benen om zijn heupen. Hun hete huiden raakten elkaar en Thijmen staarde naar het meisje dat hij inmiddels zo goed kende. Het meisje dat inmiddels een van zijn beste vrienden was geworden, het meisje dat Sanne verving en het verlangen naar Menno wegnam. Het meisje waar hij plande verliefd op te worden. Of al was geworden. Hij voelde zich lichamelijk tot haar aangetrokken – dat wist hij best. Maar of hij haar ook echt leuk vond?
Nicole lachte nerveus en staarde naar beneden, waarschijnlijk keek ze naar haar handen, die circulerende bewegingen over zijn schouders maakten. Ze was licht in zijn handen, wat waarschijnlijk vooral kwam omdat ze in het water waren.
'Ik ga dit weekeind naar huis,' zei Nicole traag. 'En ik hoopte dat je mee wilt gaan.'
'Euhm,' stamelde Thijmen. 'Ik, ja, uhm – '
Nicole onderbrak hem door een hand langs zijn gezicht te leggen; 'je hoeft nu niet te antwoorden, denk er gerust een dag overna.' Haar warme adem was dichtbij en de hitte van haar hand op zijn koude gezicht was een aangenaam gevoel.
'Ja, oké,' mompelde hij schor. 'Ik zal erover nadenken.'
'Dusss, hoe gaat het met ons gelukkige koppel?'
Aaron – al best wel dronken – dook achter hen op en sloeg zijn armen om Thijmens nek.
'Oh!' hij sloeg zijn hand voor zijn mond. 'Ik onderbreek toch niets?' Dramatisch liet hij zich achterover vallen. 'Wat een schande, wat een pech, jullie romantische moment is weg!'
'Okay, Aaron, zo kan 'ie wel weer. Kom op man,' Thijmen liet Nicole los en greep Aaron stevig vast. Na nog een teleurgestelde blik achterom te hebben geworpen, begon hij Aaron naar de kant te brengen, Nicole alleen achterlatend.