Miljardair (BxB)

11.

Thijmen schrok op toen Menno's hand zacht tegen die van hem aanbotste en keek naar beneden. Menno's vingers streelden de rug van Thijmens hand en Thijmen keek opgelaten naar Menno, die op hetzelfde moment opkeek. Ze staarden naar elkaar en Thijmen begon het steeds warmer te krijgen, terwijl Menno hun vingers langzaam verstrengelde.
'Menno,' zei Thijmen ademloos, toen Menno zijn vingers langzaam over Thijmens kaak liet glijden. Het voelde alsof er een brandend spoor werd achtergelaten op zijn gezicht en Thijmen rilde.
'Menno,' zei hij opnieuw.
'Wat?' mompelde Menno hees. Hij bleef gefocust doorgaan met het bevoelen van Thijmens gezicht.
'Stop,' zei Thijmen zwak. Hij maakt zijn hand los uit de verstrengeling.
Menno's gladde huid rimpelde, toen hij fronsend zijn hand liet zakken en Thijmen aankeek.
'I-ik weet niet eens of ik op jongens val.'
Menno grijnsde. 'Je weet niet of je op jongens valt?' vroeg hij langzaam. Thijmen deed aarzelend een stap achteruit en vroeg zich af hoe Menno's arrogante, zelfverzekerde kant zó snel weer naar boven was gekomen.
'Wat voel je hier bij?' fluisterde Menno, die weer een stap naar voren hat gezet en zacht met zijn lippen lans Thijmens mond streek. 'En wat,' Menno liet zijn handen vanaf Thijmens schouders naar beneden glijden en stopte pas bij de rand van zijn broek – Thijmens ademhaling was inmiddels bijna op hyperventileer-niveau. 'Is dit dan?' Menno's vingers die heel kort langs Thijmens kloppende geslachtsdeel gleden waren genoeg om Thijmen twee extra passen achteruit te laten zetten. Met grote ogen keek hij Menno aan, terwijl hij zijn handen met een rood hoofd voor zijn kruis hield.
'Ik moet – ' Thijmen haalde diep adem en keek nog een keer fronsend naar Menno, alvorens hij de kamer opnieuw ontvluchtte.

Thijmen kroop onder de dekens en staarde naar de witte deur, die hem de privacy in zijn kamer gunde.
'Waar ben ik in godsnaam mee bezig?' vroeg hij zichzelf af.
Hij voelde zich inderdaad aangetrokken tot Menno, dat had Menno heel fijntjes weten te benadrukken met de feiten die de stand van zijn broek toonden, toch had Thijmen niet het gevoel dat hij homoseksueel was. Kon hij wel homoseksueel zijn? Ja, natuurlijk kon dat. Thijmen rolde met zijn ogen om zijn domme gedachte. Iedereen kon namelijk homoseksueel zijn of worden. Het was niet iets dat je toevallig in je genen had zitten; het was namelijk ook te ontwikkelen.
Wilde hij wel homoseksueel zijn?
Wat een stomme vraag eigenlijk. Willen. Alsof je iets te zeggen had over je eigen wil. Homoseksueel zijn was op het moment in alle opzichten onhandig; Arthur had een hekel aan die "vuile flikkers", hij zou op een nieuwe school komen en wilde niet gelijk gepest worden en, misschien wel het allerbelangrijkste, Thijmen voelde er totaal niets voor om anders te zijn. Hoe stom het ook klonk, want jezelf zijn was belangrijk, maar anders zijn ontzettend moeilijk.
Verder vond hij Menno moeilijk in te schatten, want hij gedroeg zich vaak zo arrogant en afstandelijk, terwijl hij af en toe ineens kwetsbaar leek. Zoals in het restaurant en toen hij zijn schilderijen verwoestte. Thijmen vroeg zichzelf af wat hij nu precies wilde, wat hij van Menno verwachtte. Aan de ene kant hoopte hij dat Menno naar zijn kamer zou komen, en wilde hij hem heel graag zoenen, aan de andere kant joeg het hem angst aan dat hij dat van zijn stiefbroer wilde. En dan metname het broer gedeelte, want een relatie met Josette schrok hem veel minder af. Relatie. Sinds wanneer had hij besloten dat het hier om een relatie ging? Wilde hij überhaupt wel een relatie, en dan met een jongen?
Omdat het hem inmiddels een beetje begon te duizelen, besloot Thijmen zijn laptop tevoorschijn te trekken en op homoseksualiteit te googelen.
Bovenaan kwam Wikipedia op, dus Thijmen klikte deze webpagina zonder na te denken aan.
Aan de zijkant van de pagina, die ontzettend snel – het dure internet van Arthur – geladen was, stonden de symbolen voor homoseksualiteit. Links daarvan begon de tekst:

"Homoseksualiteit is tussen mensen van hetzelfde . Deze term verwijst dus enerzijds naar seksuele verlangens naar mensen van hetzelfde geslacht, alsook anderzijds naar een seksuele identiteit, geaardheid of oriëntatie gekenmerkt door een romantisch of seksueel verlangen naar mensen van de eigen sekse.
De term homoseksualiteit is vaak synoniem voor de mannelijke homoseksualiteit en alszodanig worden in dit artikel beide aspecten beschreven, mede omdat ook vanuit de geschiedschrijving de nadruk op homoseksualiteit tussen ligt. Een met romantische en seksuele voorkeur voor andere vrouwen wordt doorgaans lesbisch genoemd en de voorkeur zelf heet ook wel.
Hoewel homoseksualiteit van alle tijden is, werd en wordt het in veel culturen afgekeurd, waardoor homoseksuelen vaak slachtoffer van achterstelling, of zelfs vervolging werden en worden. Sinds de hebben in de westerse wereld homo's en lesbiennes zich hiervan proberen te bevrijden door middel van een die in diverse landen veel van haar doelstellingen heeft weten te realiseren. Daarnaast is er een kleine, maar kenmerkende ontstaan."

Thijmen beet op zijn lip en scrolde door naar beneden, tot het tapje homoseksueel gedrag:

"Anderzijds komt het voor dat personen met een heteroseksuele aanleg die geen toegang tot personen van de andere sekse hebben, om hun seksuele instincten te kunnen "uitleven" homoseksuele handelingen aangaan. Dit komt bijvoorbeeld voor in gevangenissen. Het wordt ook wel "noodhomoseksualiteit" genoemd.
Seksuele activiteit met een persoon van dezelfde sekse op zich wordt niet altijd homoseksualiteit genoemd; het wordt gezien als "homoseksueel gedrag". Niet iedereen die homoseksueel gedrag vertoont, ziet zichzelf als een homoseksueel of zelfs als biseksueel. Sommige mensen hebben frequent homoseksueel contact en omschrijven zichzelf toch als heteroseksueel. Het is daarom belangrijk onderscheid te maken tussen homoseksueel gedrag, homoseksuele aantrekking, en homoseksuele identiteit; deze hoeven niet altijd gezamenlijk voor te komen. Homoseksualiteit is vandaag de dag aanvaardbaarder geworden."

Dus dat was het! Opgelucht staarde Thijmen naar het stuk tekst, Hij was niet homoseksueel, hij had homoseksueel gedrag en dit moest dan wel door de aantrekkelijkheid van Menno komen. Bovendien had Thijmen al een tijd geen vriendin gehad – anderhalf jaar al niet –, dus dit zou vast en zeker een vorm van noodhomoseksualiteit zijn.