I'm Stalking My Stalker

XIX

A/N: Salamat sa mga readers ko especially kay Bea! pati sa mga comments! hindi ako gaganahan kung wala ang positive comments niyo at pati mga votes niyo! keep it up guys! loveyou mats :*

xx,

Gelle:)

PS. sorry kung matagal ang update at short lang to. busy kasi this past weeks. sorry na :)

keep on smiling! xx

*vote and comment lang!*

-----------------------------------

nagisising ako ng maaga, actually di talaga ako nakatulog. kinakabahan talaga ako para sa araw n ito. gusto ko pa tuloy matulog at mag stay dito, ayoko pa talaga silang harapin. buti nandyan si Dan para suportahan ako. kaya lang naman ako nagiging malakas dahil sakanya eh.

pagbangon ko, wala si Dan sa higaan niya. kaya bumangon agad ako para hanapin siya.

nasa 7th floor yung room namin kaya sumakay ako sa elevator para mas mabilis.

pagkadating ko ng 1st floor may mga rose petals nakakalat ito papubta sa isang table na may table cloth na color red. nakakahiya tuloy baka nakaabala pa ko, kaya bumalik na ko sa loob ng elevator.

may lalaking nakatalikod, mukhang pamilyar pero hindi ko nalang pinansin.

"oh Beng, andiyan ka na pala." ani Dan. siya pala yung lalaking nakatalikod.

"bakit ka nandito? uy baka nakakahiya." sabi ko, baka makasira kami dito palpak pa yung may plano nito.

"Hoy, bakit ka tumatawa?" nilapitan ko siya tapos hinawakan ko siya sa noo baka may sakit to.

"baliw. para sayo yan." bigla siyang nagseryoso. hala. nababaliw na ata to.

"saakin?" paglilinaw ko.

"hindi, para sa receptionist. sabi na ngang sayo diba?" pilosopo pa eh. mahampas nga.

"aray! para saan naman yun?" sorry na. haha. ikaw kasi.

"pilosopo ka kasi eh. pero para saan to?" pag iiba ko.

"upo ka muna." sabi niya. umupo naman ako. parang tanga kasi nasa kalagitnaan kami ng hotel kumakain. sa main entrance ha. take note.

*buuuuurp

"ooops, sorry. hihi" natawa nalang kami.

biglang tununog yung fire alarm ng hotel. lahat nagpanic. pati ako. sayang naman yung pinrepare ni Dan para sakin.

pero teka? bakit ang kalma neto?

"hoy! may sunog! bat di ka pa tumatayo diyan! dali na! ayokong matusta!" lahat na ng mga tao ay nakapaligid samin. huninto nadin yung fire alarm.

"iloveyou" baliw na talaga tong mokong na to. na-depressed siguro haha.

"iloveyoutoo" sagot ko.

"alam mo beng, mahal kita. alam mo yun. hindi kita kayang iwan. ipaglalaban kita, gagawin kong special ang bawat na magkasama tayo. kahit saan ka pumunta, kahit na paghiwalayin tayo ng mga magulang ko pagkatapos nito. hindi ako papayag. ikaw pinipili ko. mahal kita. mahal na mahal. higit pa sa iniisip mo." naiiyak ako sa mga sinabi niya, nakaka touch. yung mga taong nasa paligid namin napap-"awwwee" nalang.

lumuhod siya pagkatapos.

"Beng, will you marry me? and be my happy ever after?" ayan na yung tears of joy ko. yung puso ko halos lumabas na. sobrang saya. parang nasa ulap ako.

"paano pag ayoko?" sabi ko.

"ano ba yan! sayang yung effort ni boy!"

"dapat akin nalang kasi siya eh!"

psh. mga chismosa.

napayuko naman si Dan sa narinig niya. naiiyak siguro. haha. kaya lumuhod ako para makita ko yung mukha niya at wow. just wow. naiyak nga. uwaaaaaa. nakakakonsensya!!!

"ito naman tinatanong ko lang eh. Yes! siyempre no! tinatanong pa ba yan!" pagkasabi ko nun, tinignan ako ni Dan ng masama.

"YES na nga eh. galit pa." sabi ko tsaka ako nagpout.

niyakap niya ako. mahigpit na mahigpit.

"ah. D-an! di ako makahinga! baka di na tayo ikasal niyan. pinapatay mo na yata ako eh." kinalas naman niya yung yakap saka sinuot yung singsing.

"ang ganda naman nitong singsing mahal siguro to" sabay tingin sa singsing na nasa kamay ko.

"mahal nga yan, pero mas mahal kita" sus bumabanat tong future husband ko eh. hahaha

"yey! guyss! engaged na kami ha! pero sorry! di kayo invited sa kasal namin. bleh!" nagtawanan naman kaming lahat.

tapos na yung palabas namin ni Dan. saya namin. pero siyempre dahil ngayon na nga kami babalik ay kinakabahn kami.

"okay ka lang?" tanong sakin ni Dan

"di ko alam. kinakabahan ako eh." nasa kotse na kami. sabi kasi ng staffs nung hotel sila nalang daw yunc bahala doon sa kalat namin este ni Dan lang pala.

hinawakan niya yung kamay ko saka ngumiti.

"everything will be alright. i promise" naging confident na ako sa sinabi niya. alam ko kasi na kahit anong mangyari nasa tabi ko si Dan.

"sana nga Dan, sana" sabi ko nalang.