Bellamy POV.
Uit het niets komt Bea met een rotvaart terug de kamer in gereden. "Is er iets Bea?" Vraag ik verward. Ze kijkt me met een harde blik aan. "Hou je erbuiten Bellamy!" Zegt ze gefrustreerd. Ze rijd richting onze badkamer, gaat erin, en zet de deur op slot. Ik hoor allemaal kastjes open gaan. "Bea?" Vraag ik verward. Na geen antwoord te krijgen hoor ik na een tijdje iets breken. "Bea?! Wat was dat?" Vraag ik geschrokken. Ik hoor wat gesnif uit de badkamet komen. "Shut up Bellamy!" Roept ze. Ik hoor nog meer dingen breken en kijk om me heen voor iets wat kan helpen. Aha! Octavia der portofoon. Ik pak hem op en hiud het knopje in. "Bellamy hier, we hebben een klein probleempje in kamer 87" zeg ik door de portofoon. Ineens stoppen alle geluiden in de badkamer, waar ik alleen nog maar ongeruster van word. "Abby? Marcus?" Zeg ik weer door de portofoon. "Ik kom eraan" hoor ik Marcus zeggen door de microfoon. Ineens gaat de badkamer deur open. Bea loopt super mank de badkamer uit, en gelijk valt me op dat ze het gips eraf heeft gehaald. "Bea, stop!" Zeg ik haar. Ze kijkt me aan, schud haar hoofd en loopt gewoon verder. Je ziet de pijn in haar gezichtsuitdrukking. "Wat ga je doen? Je moet hier blijven Bea!" Zeg ik voordat ze de deur uit wil lopen. Ik ga langzaam op de zeikant van mijn bed zitten. "Nee bellamy! Eerst word ik gevangen genomen door een stel holbewoners, en nu zelfs door luchtmensen?!" Zegt Bea boos. Ik kijk haar geschrokken aan. "Je bent niet gevangen Bea" vertel ik haar. "O nee? Waarom komen er nu dan 2 bewakers richting onze kamer lopen?!" Zegt ze boos. Ze neemt een stap van de deur af en gaat in een vechthouding staan. "Bea? Bea?!" Roep ik nog, maar voor ik het weet zit ze in een gevecht met marcus en david. Wauw, zei is goed! Zodra ze allebei op de grond liggen kijkt Bea me aan. "Het was leuk je ontmoet te hebben, Bellamy. May we meet again" zegt Bea met een kleine glimlach, waarna ze verder strompeld. Snel pak ik de portofoon weer. "Abby? Bea vertekt, marcus en david hebben haar niet tegen kunnen" zeg ik in paniek door de portofoon. Binnen 10 seconden rent Abby de kamer in. "Is ze weg?! Waarom?!" Vraagt Abby geschrokken. "Ze wilde niet meer gevangen zitten, Abby. Maar ik ben bang dat ze het alleen niet gaat redden in de buitenwereld" vertel ik Abby. Abby zucht. "We kunnen haar toch niet dood laten gaan?"
