Bea POV.
Ik klem mijn kaken stevig op elkaar en loop nogal mank de gang door. Nog een klein stukje en dan ben ik hier weg. "Bea wacht!" Hoor ik Abby roepen. Stug loop ik verder. Binnen een paar seconden heeft Abby me bereikt en gaat ze voor me staan. "Ga aan de kant, Abby" zeg ik boos en kijk haar doordringend aan. "Bea, als je nu weg gaat overleef je het nog geen dag. Hoe verwacht je dan aan eten te komen? Onderdak? En het ergste, de grounders?" Zegt Abby. Ik haat het om dit toe te geven, maar ze heeft gelijk. Ik zucht. "Ik ben er gewoon klaar mee om gevangen te zitten" vertel ik haar. "Je zit hier niet gevangen, Bea. Wij willen jou alleen maar helpen" zegt Abby met een kleine glimlach. "En de grounders dan? Zolang jullie oorlog hebben met hun ben ik hier toch niet veilig" zeg ik met een zucht en vouw mijn armen over elkaar. "Clarke is onderweg naar Tondc om vrede te sluiten met de grounders, zodat we met zijn alle Mount Weather neer kunnen halen" vertelt Abby. "Clarke?! En what the hell is mount weather?" Zeg ik geschokt. Abby loopt naar de deur en opent die. Ik strompel voorzichtig naar haar toe. "Zie je die hoogste berg daar? Daar wonen de mountainpeople, en die nemen grounders en skypeople gevangen. Om ze te bevrijden moeten we samenwerken met de grounders" legt Abby uit waarna ze allebei mijn handen vastpakt. "Bellamy kan al je vragen erover beantwoorden. Wil je nu dan alsjebliefd meekomen zodat ik je benen weer kan ingipse? Als je dan goed rust kunnen ze er na 2 weken af" zegt Abby met een glimlach. Ik knik. "Nou kom hier" zegt abby. Ze tilt me op met een hand om mijn schouders en de andere onder mijn knieholtes. Rustig lopen we terug naar de kamer waar Bellamy is. "Bea?! Ik dacht dat je weg was, gaat het wel?!" Vraagt Bellamy geschokt zodra Abby me op het bed legt. "Het gaat prima, en voorlopig blijf ik nog wel even" vertel ik hem. "Ik ben zo terug om je benen opnieuw in te gipsen, dus blijf liggen" zegt Abby waarna ze de kamer uitloopt.
