Bea POV.
"En dan doe je deze band vast, en dan zit die prima" zegt Raven en maakt de laatste band vast om mijn been heen. Ik knik, als teken dat ik het begrijp. "Nu hopen dat het werkt" zeg ik haar hoopvol. Raven grinnikt. "Alles wat ik maak werkt" zegt ze met een grijns. Ik rol lachend met mijn ogen. Ze pakt mijn handen vast, en voorzichtig ga ik staan. Tot nu toe gaat het prima. "Zet eens een stap" zegt Raven. Ik til mijn voet op en zet hem vooruit. Het werkt! "Raven je bent geweldig!" Roep ik blij uit, en vlieg haar om der hals. Raven grinnikt. "Je moet deze 2 dagen wel flink trainen, anders zijn je benen overmorgen niet sterk genoeg" zegt Raven. "Dat komt zeker goed!" Zeg ik tegen haar, waarna ik toch maar even in mijn rolstoel ga zitten en Raven der werkplaats uitrijd. Ik ga het gebouw uit, en ga naar het trainingskamp. Zodra ik daar aankom word ik raar angekeken. "Wat kom jij hier doen?" Vraagt Kane. "Ik kom mee trainen" zeg ik droog, waarna ik opsta. "Bea kijk uit!" Roept Monty, maar dan krijgen ze in de gaten dat ik prima kan blijven staan zo. "Niks aan de hand" zeg ik met een grijms. Ik loop naar het rek, en pak de stang vast. Ik begin pull-ups te doen, netzoals vroeger. 1, 2, 3, 30, 50... bij 50 laat ik me langzaam weer zakken. Ik word met open mond aangestaard door degene naast me, waardoor ik begin te lachen. "En nu jij" zeg ik met een grijns, waarna ik verder loop naar de soort van loopband. Ik ga er voorzichtig opstaan en begin langzaam te lopen. Na 10 minuten lopen zet ik de timer op 50 minuten en begin ik te rennen. Ongeveer op de helft begin ik te zweten, en doe ik onder het rennen mijn haar in een staart. Zodra de timer afgaat stop ik met rennen, en loop ik nog 10 minuten uit. Ik voel het wel aan mijn benen nu... nog maar even strek oefeningen doen anders. Ik loop maar het grasveld midden in het trainingskamp, en ga op de grond zitten. Ik strek mijn benen en doe ze uit elkaar, waarna ik mijn tenen vastpak en begin te rekken. Na dat nog 10 minuten te hebben gedaan sta ik op, pak ik een handdoek en loop ik terug naar de rolstoel. Ik ga erop zitten, en besluit maar om richting de douches te rijden. Eenmaal bij de douches zet ik de rolstoel neer en loop ik de douchkamer in. Ik trek mijn kleren uit en ga eronder staan. Dit is zooo verfrissend. Na 5 min pak ik een handdoek, droog ik me af, en trek ik mijn kleren weer aan. Ik loop de douches uit en ga toch maar weer in de rolstoel zitten, waarna ik terug naar mijn kamer rijd. Zodra ik mijn kamer inrijd hoor ik de portofoon over gaan. "Bea? Bea alsjebliefd..." hoor ik iemand zeggen. Ik frons, en pak de portofoon op. "Bea hier" zeg ik terug. "Eindelijk, Bea, ik heb je hulp nodig..." hoor ik bellamy zeggen. Wacht, Bellamy?! "Bellamy?! Gelukkig je leeft nog!" Antwoord ik blij. Ik hoor hem grinniken. "Waarmee kan ik je helpen?" Vraag ik dan. "Je moet iets voor me vertalen, het is er in het frans en in groundertaal" zegt hij. "Is goed, laat maar horen" zeg ik hem. "Pour servir le panneau, appuyez sur le deuxième bouton" leest bellamy voor. Ik denk na, maar weet al bijna zeker wat het is. "Lees nu eens voor in groundertaal" zeg ik hem. "Gon serving panel push raun Seken button" leest hij voor. "voor het bedienen van het paneel drukt u op de tweede knop" vertaal ik voor hem. "Bea je bent geweldig!" Zegt Bellamy blij, waarna ik grinnik. "Weet ik toch" zeg ik hem. Na een tijdje niks gehoord te hebben hoor ik hem ineens weer. "Uhmm bea? Klein probleempje..." hoor ik ineens. "Wat is er dan?" Vraag ik verward. "Voor het openen van de cellen en de deuren naar buiten, dien hier uw knightblood in" leest Bellamy voor. "Bea, ik heb geen knightblood... en als het er binnen 24 uur niet in zit, word heel mount weather opgeblazen" zegt Bellamy. "Shittt..." mompel ik geërgerd. "Bea, ik ga jullie missen..." zegt Bellamy dan door de portofoon. "Waag het niet bellamy, jij komt daar gewoon levend uit" zeg ik tegen hem. "Ik zie je over 7 uur" zeg ik tegen hem door de portofoon, waarna ik hem uitzet en aan mijn riem hang. Ik rijd naar mijn kledingkast en pak er mijn lange legerbroek uit met mijn laarzen, en mijn zwarte topje. Ik rijd terug naar mijn bed en leg mijn kleren erop, waarna ik uit mijn rolstoel ga. Ik kleed me snel om, en maak dan de portofoon vast aan mijn riem. Ik pak mijn bomberjack van de kapstok af en trek die aan, waarna ik op de stoel ga zitten. Ik trek de band om de steunplaten van raven wat strakker, en laat dan mijn broek er weer overheen zakken. Ik doe mijn haar in een hoge knot, en loop dan in een rustig tempo naar de uitgang. Iedereen die ik tegen kom kijkt me vragend aan, maar ik negeer ze. Zodra ik buiten kom zie ik Finn staan, hij kijkt me fronzend aan en komt naar me toe gelopen. "Wat ga je doen? En heb je bellamy nog gezien?" Vraag hij nieuwsgierig. "Niks en nee" antwoord ik snel, waarna ik wat sneller begin te lopen. Hij loopt nogsteeds achter me aan. Uit ergernis draai ik me om. "Wat fin?!" Vraag ik hem en vouw mijn armen over elkaar. "Jij weet meer. Vertel het nou maar gewoon!" Zegt hij. Ik zucht. "Clarke, abby en kane... ze hebben Bellamy, Jasper en Harper naar mount weather gestuurd... Ik heb net met bellamy gepraat via de portofoon, en nu heb ik 23 uur de tijd om mijn bloed in het paneel te laten stromen voordat mountweather zichzelf opblaast" leg ik hem uit. Hij kijkt me met grote ogen aan. "Ik ga mee" zegt hij dan ineens. "Wat? Nee!" Zeg ik protesterend. "Je houd me niet tegen Bea, ik ga mee" zegt hij dan. Ik stem er maar mee in, dit kost alleen maar tijd. Eenmaal bij de stallen zadelen we Judas en Eros snel op, en rijden we weg richting Mount Weather....
