Bea POV.
"Als het goed is, is de controlekamer hier om de hoek de eerste deur links" fluistert Harper naar me terwijl we aan het wachten zijn tot de bewakers de gang uit lopen. Ik knik naar haar, als bevestiging dat ik der heb gehoord. "Houd jij de wacht?" Vraag ik aan haar. Ze knikt, waarna ze zich verstopt tussen een grote container en de muur. Daar gaan we. Zodra de bewakers weg zijn loop ik snel de hoek om, naar de kamer gelijk links. Er staat groot 'controlroom' op de deur, dus ik denk dat ik goed zit. Ik kijk snel om me heen of ik iemand zie, maar zie niemand. Ik maak de deur open met het pasje, en duw hem snel achter me dicht. Ik loop de hal door, en duw de klapdeur open. Zodra ik zie wat hier allemaal staat kijk ik mijn ogen uit. Geweldig! Duizenden apparaten en machines staan er, en ik weet niet hoeveel bedieningspanelen. Bewonderend loop ik rechtdoor. Ineens word ik naar rechts getrokken. Net voordat ik diegene wil slaan, zie ik dat het Bellamy is. "Bellamy?!" Zeg ik blij, en trek hem in een stevige knuffel. Ik haal opgelucht adem. Ik voel hem tegen mijn voorhoofd glimlachen. "Hey Bea" zegt hij zachtjes. We laten elkaar los. "Dus, het paneel?" Vraag ik aan hem. Hij glimlacht en trekt me dan mee richting een paneel aan de rechterkant. Er zijn allemaal rode lampjes aan het knipperen, en je hoort iemand de tijd aftellen. "2 uur, 37 minuten, 19 seconden" zegt het apparaat. Ik kijk Bellamy met grote ogen aan. Ik pak mijn zakmes uit mijn laars, en prik in mijn vinger. Ik leg mijn vinger bovenop de scanner. Na ongeveer 10 seconde stoppen alle lampjes met knipperen en word het scherm groen. Ineens gaat er een alarm af. "Code 4, iedereen moet zich begeven naar de bunker in de kelder, nog 8 minuten en 47 seconden te gaan voordat de deuren openen" komt er uit de speakers. Bellamy en ik schrikken en rennen snel de controle kamer uit. Overal rennen mensen richting de trappenhuizen voor noodgevallen. Ik sein naar Bellamy dat we de lift moeten pakken, en hij knikt. Bij de bovenste verdieping stappen we uit. In de verte horen we mensen aan komen rennen, en we gaan snel om de hoek staan. Een hele groep mensen komt voorbij gerend, en ze rennen met zijn alle via de trappen naar beneden. Dat was op het nippertje... "Code 4, deuren openen over 2 minuten en 35 seconden" horen we weer door de speakers. Geschrokken beginnen we allebei richting de grote stalen deur te rennen, aan het einde van de gang. De deur gaat al langzaam open. Snel rennen we naar buiten de tunnels in. Na 5 minuten gerend te hebben in de tunnels beginnen we toch maar te lopen. "Bea?" Vraagt Bellamy ineens. Ik kijk hem vragend aan. "Je hebt ons allemaal gered..." Zegt Bellamy dankbaar. Ik grinnik. "Alleen maar omdat mijn bloed toevallig zwart is, anders was ik totaal nutteloos geweest" Zeg ik met een zucht, en begin aan mijn nagels te punniken. Bellamy haalt mijn handen uit elkaar, en pakt mijn linkerhand vast. "Alle andere mensen hadden nieteens gedurfd wat jij hebt gedaan Bea" zegt Bellamy. Ik grinnik. "Ik ben nieteens een normaal mens zoals jullie Bellamy. Ik ben veel sneller en sterker, mijn haar word langzaamaan zilver, en om niet te vergeten is ons bloed verschillend" zeg ik geërgerd, waarom moet ik nou weer anders zijn? Ik ben echt een weirdo... "En nogsteeds, ben jij mijn favoriet van hun allemaal..." zegt Bellamy uit het niets. Ik kijk hem met grote ogen aan. "En dat meen ik Bea, jij bent echt oprecht geweldig" zegt hij met een grijns op zijn gezicht. Ik geef hem een speelse duw en grijns. "Tu n'es pas si mal toi-même, Bellamy" zeg ik hem, waarna ik blij de tunnel uit huppel. Bellamy staart me met een verwarde blik na...
