Bea POV.
Ongeduldig wacht ik voor een grote deur bovenin het gebouw. Nadat ik de flamekeeper, die ik nu Gaia mag noemen, alles heb verteld hebben ze me hierheen gebracht om te wachten totdat koning Roan klaar was om te praten. Maar het duurt al heel erg lang. Ineens hoor ik allemaal kreten en gebonk uit de kamer komen, en ik kijk verschrikt op. Na een paar minuten houd het op, en besluit ik om op de deur te kloppen. "Koning Roan?" Vraag ik onzeker. "Bea..." hoor ik hem pijnlijk zeggen. Snel duw ik de deur open en rijd ik naar binnen. Er liggen 2 dode grounders op de grond, en koning Roan zit tegen de muur aan. "Wat is hier gebeurd? Gaat het wel?" Vraag ik verward, waarna ik naar hem toe rijd. "Ik probeerde te onderhandelen over mount weather, maar ze waren het er niet zo mee eens..." legt hij uit. "En het gaat prima" zegt hij nog voordet hij nogal moeilijk opstaat. Ik grinnik. "Zo te zien gaat het niet, laat eens kijken" zeg ik tegen hem. Hij zucht maar tilt zijn shirt een beetje op, en er komt een grote snee op zijn buik tevoorschijn. "Ouch, dat ziet er redelijk pijnlijk uit..." zeg ik tegen hem. "Redelijk?" Zegt hij lachend. Ik knik met een grijns. "Ga zitten, ik maak het wel dicht. Heb je naald en draad?" Vraag ik aan hem. "Bovenin de medicijnenkast" zegt hij terwijl hij op tafel gaat zitten. Ik rijd er naartoe maar bedenk me dan iets. Ik zucht. "Heel grappig hoor, koning roan..." zeg ik geërgerd en draai met mijn ogen. Hij begint te lachen en haalt naalt en draad tevoorschijn, wat dus gwn op tafel lag. "Je hebt geluk dat je een koning bent" zeg ik zuchtend, en rijd naar hem toe. "Oja? Waarom dat dan?" Zegt hij uitdagend. Ik glimlach lief waarna ik hem tussen zijn benen mep. Hij slaat een klein gilletje, waardoor ik begin te lachen. "Lesje geleerd..." zegt hij met een grijns, en ik lach. "Nou, shirt uit dan kan ik je gaan dichtnaaien" zeg ik hem, waarna hij gelijk zijn shirt uitdoet. Woahh, abs! Ik pak een doek enbegin het bloed er een beetje af te deppen. Roan gromt zachtjes, terwijl ik heteraf dep. Ik schud grijnzend mijn hoofd en pak de naald en draad. Ik geef hem een andere doek. "Wat moet ik hiermee?" Vraagt hij verward. "In je mond duwen, dit ga je pijnlijk vinden" zeg ikhen terwijl ik de draad goed vastmaak. Hij zet zijn tanden in het doek, waarna ik de snee dicht begin te naaien. Na veel kreunen en pijnkreten ben ik klaar, en plak ik er wat verband bovenop. "Klaarrr" zeg ik hem en leg de spullen terug op tafel. Hij trekt zijn shirt weer aan, waarna hij opstaat. "Dankje Bea" zegt hij met een glimlach. Ineens komen er 2 bewakers binnen. Ze kijken me boos aan, en voordat ik het weet vallen ze me aan. Geshockeerd schiet ik overeind, en vecht ik terug. Na een paar seconden heb ik ze beide op de grond geklemt. "Jongens, ik ben Bea. Niet een van die idioten!" Zeg ik tegen hun en laat ze los, gelijk beginnen ze te kreunen van de pijn. Roan kijkt me verbaasd aan, waarna ik op de grond val van de pijn in mijn benen. Ik zucht. "Hoe deed je dat?!" Vraagt hij niet begrijpend. "Geen idee, heb het mezelf op een of andere manier aangeleerd" vertel ik hem en haal mijn schouders op. Ineens word er op de door geklopt. "Kom binnen" roept Roan. De deur gaat open en Finn en Octavia komen binnen. "We moeten snel terug naar Arcadia, er is iets gebeurd op Mount Weather en ze sturen er een team op af van ons!" Zegt Octavia in paniek. Ik kijk haar met grote ogen aan. "Nee, dat kunnen ze niet doen! Dat overleven ze nooit" zegt Roan. Ik kijk hem geschrokken aan. "Ik ga nu terug" zeg ik vastbesloten. "Het was leuk je te ontmoeten, Roan" vertel ik hem met een glimlach, waarna ik snel de kamer uit rijd met Octavia en Finn. Snel weer terug naar Arcadia...
