serendipitous

Bölüm 13

Melody

Alison gittikten yarım saat sonra paltomu giyidim.
"Film için çok teşekkür ederim."
"Her zaman bekleriz." Liam bunu dedikten sonra çantamı verirken kapı çaldı.
Çok sert ve hızlı çalınıyordu. Acaba kim diye düşünürken birden kapı açıldı ve karşımda Louis'i gördüm.
"Senin burada ne işin var?" dedim.
"Burası benim de evim. Asıl senin burada ne işin var?" dedi ve kolumdan sımsıkı tutarak çekiştirdi.
"Hadi gidiyoruz."
"Aaa... Dur. Kolum... Canımı acıtıyorsun. Bırak!"
"Gel dedim!"
Kapıdan ayrılıp arabanın yanına geldik.
"Senin derdin ne?" dedim.
"Asıl senin derdin ne? Neden buradasın?"
"Davet ettiler bizde geldik."
"Bir dakika! Sen etek mi giyindin? Mini falan mı o?
"Saçmalama istersen! Her zamanki halim!"
"Bana hiç de öyle gelmedi!"
"Ne giydiğime karışamazsın!"
"Nedenmiş? Ben senin-"
"Evet. Ama bu karışman gerektiğini göstermez." kolumu bıraktı.
"Tamam bitti. Artık sana hiç bir şekilde karışmıyorum." dedi ve arabanın kapısına doğru gitmeye başladı.
"Böyle çekip gidemezsin!" dedim ve kolundan tuttum. Bana baktı. Devam ettim.
"Sen nesin biliyor musun?!" dedim bağırarak.
"Ne?!"
"Benim senden başkasına bakmayacağımı göremeyecek kadar körsün!!" dedim ve iki elimle omuzlarından ittim.
"Ya demek öyle!"
"Evet!"
"Peki sen nesin biliyor musun?!"
"Ne?!"
"Sende benim uyarılarıma kulak vermeyecek kadar sağırsın!"
"Efendim?! Seni duyamıyorum!" aslında baya bağırarak konuşuyorduk. Gıcıklık yapasım gelmişti.
"Sen... Gerçekten seni anlayamıyorum!"
"Bir şey mi dedin? Hani sağırım ya. Seni duyamıyorum!" dedim.
"Tamam. Artık uzatma da bin şu arabaya."
"Ne ben mi uzatıyorum!"
"Bak yine başa döndük."
"Bunca olandan sonra o arabaya bineceğimi nasıl düşünürsün?!"
"Hemen bin şu arabaya!"
"Şu kolumu sıkmaktan vazgeç!"
"Tamam!" dedi ve bıraktı. Sonra ikimiz de arabanın kapısına yöneldik.
"Bir daha bana bağırma." diyip gözümü devirdim.
"Bir daha Liam'la buluşma."
Arabaya bindik.
"Beraber çalışıyoruz. Bilmem farkında mısın?"
"Buluşmayacasın!" dedi ve sinirle direksiyona vurdu.
"Buluşurum sanane!" aslında buluşmak gibi bir niyetim yoktu. Ama bana emir veremez.
"Ya ne demek  sanane!"
"Arabayı durdur." bana baktı ve gaza asıldı.
Ona ters ters baktım ve yol boyunca bir daha hiç konuşmadık.

Kulübe geldik. Arabadan inerken kapıyı hızla çarptı. Bunu fark edince bende sertçe kapıyı kapattım ve hızlı adımlarla yürümeye başladım.
"Hey! Buradayız." diyen Emily'nin yanına gittim. Louis'de geldi.
"Otursanıza."
"Yok. Ben gideyim." bunu Louis'le aynı anda söylemiştik.
"Aaa... Nereye? Geçin işte. Sohbet ederiz."
"Hadi oturun ya."
"Durun nereye ya? Daha yeni geldiniz." bu kadar ısrara dayanamayıp oturduk. Madem kulübe geldik. Kafamı dağıtmam gerek.
"Ben gidip içki alacağım." dedim ve bara gittim.
"Ben bir tane viski alabilir miyim?" o sırada Louis yanıma geldi.
"Aşkım bari bu sefer çok içme."
"Hah. Sahiden umrunda mıyım?"
"Hadi ama..."
"Bir bardak daha alayım."
"Sence umrumda olmasan burada olur muydum." bunu dedikten sonra ikinci bardağın hepsini kafama diktim.
"Madem çok umrundayım o zaman bana güvenmen gerekiyor."
"Sana sonuna kadar güveniyorum ama seni kaybetmekten korkuyorum." sonra ona baktım. O da benim gibi çok üzgün görünüyordu. Elimi yanağına koydum.
"Ya ben seni çok seviyorum." dedim ve sarıldım.
"Bende seni aşkım... Bende seni."
"Ya ben bir bardak daha alabilir miyim?"
"Gel buraya." diyip çekiştirdi. Sonra kolunu omzuma attı. Bizimkilerin yanına gittik.
"Artık gidelim mi?"
"Aynen çok yoruldum." kızlar böyle dedikten sonra arabaya bindik ve eve doğru yola koyulduk. Yolda giderkende Lou ile olan biteni anlattım.

"Mel tatlım uyan artık."
"Tamam Alison." dedikten sonra kahvaltı için aşağı indim.
"Kızlar bügün konser veriyoruz. Unutmadınız değil mi?"
"Tabiki hayır."
"Böyle bir şeyi nasıl unuturum." dedim.
"Konsere bizimkiler de geliyor mu?"
"Bilmem. Gelirler herhalde."
Sonra Sandra ile konuşup konser yerine gittik.
Sonunda hazırlıklar bitmiş konserin başlamasına yaklaşık 10 dakika kalmıştı.