I'm In Love With You

Chapter 20

[04-22-18]

Jon's POV

Sa pagkaka alala ko, 1 month lang kami dito so baka on the next day, aalis na kami kaya naman in-enjoy na namin kasi ilang days nalang. Pero ngayon, hindi kami nagsama sama. Kasama ko si Karlie ngayon at kasama naman ni Mark si Bella at si Jeremy kasama si Sam.

Ginamit ko yung isang kotse kasi ayaw daw ni Karlie maglakad lakad ngayon kaya pupunta kami kung saan man kami mapadpad. Atsaka mas okay na din yung medyo malayo layo kami para hindi kami masundan ni Melissa.

So before we leave, Karlie takes a picture of us.

__
Sam's POV

Andito ako ngayon naka upo sa park katabi si Jeremy. Dinala niya yung gitara niya so siya ang nag gigitara at ako naman ang  kumakanta. Masaya naman kaming ganito lang lalo na't pareho kaming music lover. Pagkatapos ng pangatlong kanta, tumigil na muna kami at bumili ng makakain. Habang naglalakad, binasag ni Jeremy ang katahimikan sa paligid.

"Sam.. 2 days nalang aalis na ako." Napatigil ako sa pagkain.. oo nga pala, aalis na siya at 2 days nalang ang natitira. Hindi ko man lang naalala

Nagbuntong hininga ako at niyuko ang ulo. "Oo nga no.. 2 days nalang.."

Tinignan niya ako habang naglalakad. "Wag kang malungkot :) I promise, tuwing bakasyon uuwi ako at ikaw agad ang pupuntahan ko."

Tumingin ako sakaniya at nakita ko ang ngiti niya. It's so pure and inocent.

"Promise yan ah." Then I smiled

___

Mark's POV

Nasa sinehan kami ni Bella ngayon, siya na yung namili ng papanuodin namin, it's already 3:45 pm kaya baka 5 or 6 pm matatapos..then mag lalakad-lakad kami for 2 hours after watching.

___

Jon's POV

Nagtataka ako kung anong ginagawa ng dalawang couples. Hindi man lang sila nag text or tumawag e...nevermind I'll just enjoy this day with Karlie.

By the way, nandito kami ni Karlie ngayon sa tabi ng dagat, she's enjoying the view and she also begged me if we could stay here for awhile then leave after the sun sets.
Mayrong mga konting tao dito pero medyo malayo saamin, mas okay na din yun para masolo namin yung moment na to. Siguro mga 5:00 .. Malapit na rin bumaba ang araw and it's already 3:45.

Pinag-uusapan namin ngayon ni Karlie kung anong plano namin lalo na't this year's gonna be tough. Mas madaming projects, activities, assignments.. mas stress at mas kokonti ang oras namin sa isa't isa lalo na at baka bihira lang ang free time naming dalawa dahil sa mga schedules..

Time check: 4:22pm.

"Oh! The sun is setting." Exited niyang sabi sabany turo sa araw na pababa na.

She's busy taking pictures of the sunset.
Her wide smile made my day. Kung pwede lang na kahit umaga ibababa ko yang araw para lang makita ko lagi yung ganyang ngiti.

I remember when we're on the resort.. where she proved that it's never too late for me to be happy.. that it's never too late to change.

"Wuy! Para kang baliw dyan na nakangiti. May dumi ba sa mukha ko at kung makangiti ka dyan e parang---" Hindi ko na pinatapos yung sinasabi niya at hinalikan ko siya.

She smiled and hugged me tight. Ang higpit ng yakap niya na para siyang pupunta sa malayong lugar at imposibleng magkikita pa kami. Niyakap ko siya ng mahigpit. Nagsalita siya.

"In everyday that I'm with you are my best days and today.. would probably be my favorite. Sa bawat sandali na nandito ka sa tabi ko, gusto ko lagi kong hawak yang kamay mo at hindi na bitawan. Hindi mo alam na sa bawat gabi, nagpapasalamat ako na ikaw yung lalaki na nagpaparamdam lagi kung gaano ako kahalaga at kung gaano mo ako kamahal. It's weird to say this but I just want you to know every second how much I love you. I'm saying this because I'm afraid that maybe tommorow, I didn't wake up and I couldn't say to you this things. So incase it happens, please don't cry and suffer yourself. If it would happen, I want you to forget about me and be happy. Don't worry, I will stay by your side."

After saying those, she suddenly cried. I hold her hand tight saying that it will not happen.

she smiled

I wiped her tears ang said "Tara na, magdidilim na."

"Okay.. malamig na rin." aniya at tumayo.

Pumunta na kami sa kotse at nag drive papauwi.

Habang nagda drive, ini-stop ko ang kotse na kinagulat niya. "Hmm? Bakit mo tinigil?"

"Nilalamig kasi ako.. bibili lang ako ng coffee natin." sagot ko. Akmang tatanggalin ko na ang seat belt ko nang tinanggal niya ang kaniya.

"Nilalamig ka? Sige ako na amg bibili."

"Hindi.. ako na babe." I insist

Ngumiti siya. "Ako na." Hindi ko na pinatagal at baka mauwi pa 'to sa away. "Okay.. sige ikaw na." Ngumiti ako at ibinigay ang pera.

Kilala ko si Karlie. Siya yung babaeng hindi nagpapatalo at hindi titigil hanggat hindi niya nakukuha yung gusto niya.

Lumabas na siya ng kotse at tumawid. Mas gusto nya daw kasi yung mga coffees doon sa kabila kesa dito sa isa.
Habang hinihintay siya, bigla namang nag-ring yung cellphone ko.. it's Melissa
I had no choice but to answer it kasi baka kung ano nanamang balak niya.

"Having fun?" Sabi sa kabilang linya.

"Ano nanaman ba!"Napasigaw ako sa sobrang galit kay Melissa.

"Remember what I said? You'll regret on what you chose. And I think it's the right time."

"What are you saying it's the right time you slut!" Lumabas ako ng kotse at nakita ko si Karlie na nasa labas na at hinihintay nalang na mag red light para makapunta dito sa'kin.
Hindi ko alam kung ano yung sinasabi ni Melissa pero alam kong dapat hindi ko paalisin si Karlie sa kinatatayuan niya.

Sinisenyasan ko siya na wag umalis pero parang hindi niya naintindihan dahil sa mga sasakyan na dumadaan at nag red light na nga. Lumakad siya papalapit sakin hawak ang mga binili nya.

She's smiling wide while looking at me. all I can see is her. She's 4 meters away from me..It's not even in green light but there's a car who drove fast and. hit her. It's like the time froze.

Hindi ako makagalaw, para bang panaginip lang ang mga lahat ng 'to at sinasabi sa sarili na hindi ito totoo. Hindi ko maramdaman yung katawan ko. Nadurog yung puso ko habang nakikita siyang naka hilata sa kalsada habang nakitingin saakin..ng nakangiti. Dahan-dahan akong lumapit sakanya habang tumutulo yung mga luha ko. Nang marating ko na siya, napaluhod ako at binuhat ang ulo nya.

Hinawakan niya yung pisngi ko at pinunasan ang luha ko.

"Diba.s-sabi ko sayo..wag k-kang iiyak... M-masaya ako na i-ikaw yung lalaking h-huli kong minahal. G-gusto ko b-bago. ako ma-wala. gust-to kong makita k-kang nakang-iti."

Walang prenong umagos ang mga kuha ko habang nakatitig kay Karlie. "Babe wag ka naman ganyan.. madami pa tayong gagawin na magkasama diba? Diba sinabi mo na hindi mo ako iiwan."

"Ng-iti na babe. W-ala na. akong natitir-rang time."

Pilit akong ngumiti habang pinupunasan yung luha niya na wala ring tigil.

"Ayan na. Nakangiti n-na ako. Babe.. I love you" pabulong ko sabi. Halos wala nang boses ang lumalabas sa labi ko.

Binigay niya yung phone niya na naka open sa memo.

"I- l-love you too ba-be." At ngumiti.

Tapos pinikit niya na yung mga mata niya. Sa pagpikit niyang yun, may tumulong luha sa kanang mata niya..at yun na ang huling luha.. Mas lalong nadurog yung puso ko at tuluyan na akong umiyak.

I lost her.

She died.
__

Melissa's POV

"Did I hit her? Did I just killed her? Did I succeed? Will Jon comeback to me?"

(Third person's POV)
Sa sobrang daming tanong ni Melissa sa isip niya, hindi niya na namalayan na nagda-drive parin sya. Tumatawa siya habang may luhang lumalabas sa mga mata niya tapos bigla siyang lulungkot at iiyak habang binibigkas ang tanong na "Anong ginawa ko?" In short, nababaliw na siya dahil sa halo halong emosyon sa utak nya.

Hanggang may pasalubong na truck sakanya. Tinapatan niya ang truck at binilisan ang pag-drive...nagbanggaan ang kanyang kotse at ang truck na dahilan ng pagkamatay niya.