Alep Academy

Chapter 21 🎀

🌸 New Student 🌸

Didecated to Steveidreah😘

🔯⚛🔯⚛🔯⚛🔯⚛

Jaycob POV

"F*cking!!..Sh*t!!.."

"James we know na nag-aala ka sa kanila especially to Jane!! But don't you see!! Hindi pa natin sila nahahanap!! And look at yourself!! Hindi mo na nga din ina-alagaan yung sarili mo!!" - Joshua

"You don't also eat!! D*mn!.." - Michael

"You're tired James!! And how many times do we need to tell you na kailangan mong magpahinga" - Kyle

"And now.Dahil sa katigasan ng ulo mo nahimatay kana naman dahil sa pagod!"Frustrated kong sabi sa kanya.

"Pangatlong beses ka na ngang pabalik balik dito sa clinic.... And do you think Krystal would be happy sa ginagawa mong yan!!" - Kyle

Natahimik naman siya saglit at dahil si James ay si James na kasing tigas ng bato ang ulo at hindi nakikinig sa iba ay lalabas na naman.

"You don't feel what I felt! and I don't care how many times I faint and stay in this f*cking clinic. I will find krystal!! And that's FINAL!"

Pagkatapos niyang sabihin iyon ay lumabas na sya ng clinic at binalibag pa yung pinto kaya napabuntong hininga nalang kaming apat.

'Not again.'

Limang araw na ang lumipas pagkatapos ng nangyari doon sa Arena at kahit isa sa kanila ay hindi parin namin nahahanap.

And after five days also their are lots of changes at dahil lang sa hindi pa namin nahahanap ang mga prinsesa at si Jane ay bigla nalang nagkaganito si James.

"He's so hard headed!"

Anunsyo naman ni Michael at pabagsak na tumabi ng upo kay kyle na nakatulala sa kawalan.

Sa paglipas din ng mga araw ay hinanap nga namin sila at pati nga sa ibang kaharian ay nalaman na rin nila na nawawala yung mga prinsesa.

At kahit gusto naming lumabas sa barrier dito sa loob ng academy ay hindi din kami pinayagan ni Headmistress China dahil sa wala kaming kapangyarihan ngayon.

At ito nga yung kina-inis namin na hanggang ngayon ay hindi parin namin alam kung bakit bigla nalang na wala yung mga kapangyarihan namin.

F*ck! nilibot na nga namin ang buong Academy para hanapin sila ay wala parin kaming nakita kahit isa.

I admit that I'm worried about Sophia.

How can I able not to be concerned about her for she is my friend.

Friend nga ba?

Fuck! and now my subconscious are talking stupidly.

I treat Sophia as my sister nothing more nothing less kaya ganon lang ang pag alala ko sa kanya dahil she really look like a sister to me.