Bestfriend Series 2: Joana Mae Vodjdani (Completed)

Kabanata 14

Kabanata 14

MAKALIPAS ang ilang oras na pag tambay nilang mag-ina sa puntod ng ama niya ay naisipan na nilang umuwi dahil bigla na lang umitim ang kulay ng ulap, makulimlim iyon at tila ba uulan ng malakas. Hunyong-hunyo na tapos may pag-ulan pang ganap?

Akala ko ba nakaalis na nang PAR si Bagyong Domeng? Kaloka.

Pagmamaktol niya sa isip, ulan kasi ng ulan nitong mga nakaraang araw.

"Mother, tara na. Feels ko uulan e. Tignan mo yung langit, parang sinasaniban ng itim na aura. Uwi na us?" pag-aaya niya sa ina at napatango na lamang ito.

Hinakawan ng ina niya ang lapida ng ama saka pumikit ng mariin na tila ba nagdadasal. Pumikit na rin lang siya at nag-alay ng sariling dasal.

I love you dad.

She said at the back of her mind, she feels that her mother move so she opens her eyes and stand up. She offer her hand to her mother so that it can get up easily.

"Bye dad, see you again, soon." she murmured as they stand in front of her father's grave.

Tinignan niya ang ina, tumango naman ito na hudyat na aalis na sila, maingat niyang inalalayan ang ina dahil medyo mataas ang dinadaanan nila. Safe naman silang nakarating sa kotse niya at kung saan sila nag park kanina.

At ganoon na lang ang gulat niya ng makita si Mr. Right na naka hilig sa bandang front seat na parte ng sasakyan niya. Napatingin pa siya sa buong parking kung asan na ang kotse nito pero wala siyang nakikitang black na kotse. Gulat na napatingin ulit siya sa binata. Binigyan niya ito nang nagtatakang tingin ngunit halos man lamig ang buong katawan niya sa paraan ng pag kakatitih nito sa kanya. Para bang ano mang oras, gigilitan siya nito sa leeg. It's a blank stare, you cannot see emotions in his eyes. A total blank stare. Napakagat labi siya dahil tila ba nahihirapan siyang huminga.

"Do you know this man Joana?" takang tanong nang nanay niyang maganda na hindi niya napansing nasa likod pa niya pala, nakaturo pa ito kay Hiroki at takang napatingin sa kanya.

Aalalayan niya sana ang ina na makasakay sa passenger seat kaso andoon nga ang hudyo, nakaharang ito doon. Napakagat labi ulit siya. Mas mariin pa iyon saka lang siya huminto sa pagkagat nito ng malasahan ang sariling dugo. Fuck!

Nginitian niya na muna ang ina niyang nagtataka, "Uh, Yes ma. Doon ka na lang umupo sa backseat mother para komportable ang pagkakaupo mo. Makakakapag-stretching ka pa doon." pekeng ngiti ang naibigay niya sa ina at inalalayan niya ng maayos ang mama niya upang makapasok sa backseat saka isinarado niya iyon para hindi marinig ng mommy niya ang pag-uusap nilang dalawa.

Tinitigan pa ng mama niya si Mr. Right na hanggang ngayon eh wala paring mababasang emosyon na makikita sa mukha nito kaya tumikhim siya.

"What are you doing here?" iyon ang unang lumabas na tanong sa bibig niya pero hindi man lang ito natinag. "Hey." tawag pansin niya pa sa binata na malayo ang tingin saka ito bumuntong hininga pero hindi parin siya nito pinansin.

"Hiroki." she tugged his suit, he's gorgeousness was scattering around the area. Hindi parin ito tumugon.

"Mr. Right." muling tawag niya pero wala pa rin, napapapikit na lamang siya sa inis pero pinigilan niya ang sariling mag burst out dahil baka ma-karate niya ang isang to.

"Hiroki, speak up." inis na sambit niya, "Alright, if you don't tell me whatever you were doing here can you please move away from my car because my mother is waiting for me." inis na inis na niyang wika at matalim ba rin ang mga titig niya rito pero sa kaloob looban niya may parte sa ikabutaran ng puso niya na yakapin ito.