Gods of this World | Newt (dutch, the death cure)

H12: Niet Alleen

Ik ga eerlijk wezen; na de vergadering met Vince en de anderen was ik totaal niet overtuigd om te gaan. We wisten dat we meer tijd nodig hadden om onze plannen goed op te stellen, maar Thomas heeft me op één of andere manier toch overtuigd om mee te gaan.

Ik had nooit gedacht dat hij het kon doen, maar hij kan zijn woordje nog steeds goed doen. Uiteindelijk werd hij toch een soort van de leider samen met mij van de groep Laarders tijdens onze tijd in de labyrint, terwijl wij geen eens de eersten waren in de Laar.

Ik denk dat we beide gewoon geloofden in onze beloftes dat we maakten tegenover de Laarders, ook al konden we deze beloftes nooit beloven omdat we de uitkomst niet konden raden; dat hebben we ze ook wel meerdere keren duidelijk gemaakt.

Zo heeft iedereen zijn eigen persoonlijkheid, en ik denk dat ieder mens uniek is, maar voor deze wereld heb je iets nodig wat anderen misschien niet hebben.

Ik kan niet goed beschrijven wat het precies is; doorzettingsvermogen is misschien wel het goede woord, maar zo kan het van alles en nog wat betekenen.

Nadat de hovercrafts waren overgevlogen, vervolgde iedereen zijn eigen weg richting hun slaaptenten omdat we wisten dat het kamp weer veilig zou zijn, en daarnaast was het al tijd om te slapen.

Blijkbaar had Newt Isaac al in zijn bedje gelegd na de vergadering, terwijl hij zelf nergens te bekennen was; ik hoef hem ook niet elke seconde van de dag te zien natuurlijk, want hij is vrij om zijn eigen weg vervolgen.

Alleen had ik nooit gedacht dat deze seconde misschien wel verandering zou gaan maken, aangezien Thomas vlak daarna mijn tent binnen stapte en mij hetgeen vroeg wat ik totaal niet zag aankomen; hij wilde samen met mij Minho redden, en richting de The Last City gaan, en precies nu.

Geen ander tijdstip. Niks met de anderen bespreken, maar met mij alleen, en niemand anders.

Hij heeft me overtuigd ondanks de dingen die ik tegen hem zei tijdens de vergadering; ik was er eerst niet mee eens natuurlijk, maar zo slim als we kunnen zijn, kan het ons misschien lukken als we ons laag houden, en met zijn tweeën wat Thomas me haarfijn heeft uitgelegd.

Ergens wilde ik wachten totdat Vince met een plan zou komen, maar hoe lang gaat dat inderdaad duren? Misschien geef ik nu meer om Minho dan dat ik ooit heb gedaan, en weet ik niet hoe lang het kan duren voordat we hem pas kunnen redden.

Daarnaast weet ik dat WICKED niet stopt met het behalen van hun doelen, dus wat ze ervoor doen, kan elke dag plaatsvinden waardoor ze sneller vooruitgang zullen maken.

Het is opnieuw een dilemma waar ik voor stond, dus dan kan ik je alvast vertellen dat Thomas en ik er flink over hebben gediscussieerd voordat ik mijn keuze had gemaakt; alleen het feit dat hij zoveel om iemand geeft, en dit liet zien, heeft me veranderd.

We hebben tijdens ons leven gemerkt dat we echt van elkaar houden. Niet alleen als vrienden maar ook als een familie, en daar doe je alles voor; een familie die ik nooit echt heb gehad, en soms moet je nou eenmaal lastige keuzes maken in het leven om degenen te redden van wie je houd.

Zouden we hierdoor WICKED kunnen vernietigen?

Nee.

Redden we hier de anderen mee?

Nee, want als we alleen maar achter Minho aangaan, en misschien wel Teresa, gaan de twee vragen ons niet lukken waardoor ik dus twijfelde over dit plan.

Dan heb ik het nog geen eens gehad over het achterlaten van mijn Isaac; mijn kind en mijn alles, die nog maar een baby is.

Ik heb hem al een keer achtergelaten maar dat was voor een dag. Ik heb mezelf nog helemaal niet voorbereid om hem voor een week achter te laten.